به گزارش نیوزتل به نظر می آید یک ترکیب مشتق شده از انار در کاهش بعضی از فرآیندهای پیری سلولی در آزمایشات بالینی موثر واقع شده است و می توان به اثر جوان کننده این عصاره امیدوار بود.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، از آنجایی که پیری عامل اصلی خیلی از بیماری ها است، هدف قرار دادن این فرایند می تواند برای دستیابی به انواع درمان ها و بهبود کیفیت زندگی تقریباً همه افراد مفید باشد.
محققان مؤسسه پلی تکنیک فدرال لوزان(EPFL) حالا قدم جدیدی را در جهت این هدف برداشته اند و با انجام آزمایشات بالینی انسانی یک ترکیب مشتق شده از میوه انار نشان دادند که این ترکیب می تواند بدون عوارض جانبی به کاهش سرعت سالخوردگی میتوکندری در افراد سالخورده کمک نماید.
این ترکیب که از میوه انار گرفته شده “اورولیتین ای”(Urolithin A) یا UA نام دارد. این مطالعه به این علت روی این ترکیب متمرکز شد که در آزمایش های قبلی به افزایش طول عمر کرم ها و موش ها منجر شده بود.
به نظر می آید این ترکیب با بهبود عملکرد میتوکندری(بخش تولید انرژی یک سلول) با پیری مبارزه می کند، به نحوی که مزایای استفاده از آن شبیه به مزایای ورزش است.
در صورتی که این ترکیب به صورت طبیعی در هیچ غذایی یافت نشد، زیست مولکول های موجود در میوه هایی مانند انار و تمشک در روده انسان می شکنند و به این ترکیب تبدیل می شوند.
تیم تحقیقاتی برای این مطالعه این ترکیب را شبیه سازی کرد و آنرا در اندازه های(دوز) مختلف به یک گروه ۶۰ نفره از افراد سالمند تزریق نمود. این افراد همه شیوه زندگی کم تحرکی داشتند اما در زمان انجام آزمایش، وضعیت سلامت خوبی داشتند. این آزمایش برای تعیین ایمنی این ترکیب و کارایی آن انجام شد.
در دور اول آزمایشات، محققان به بعضی از شرکت کنندگان یک دوز خوراکی مجاز از UA(بین ۲۵۰ تا ۲۰۰۰ میلی گرم) خوراندند که در نهایت در مقایسه با گروه کنترل، هیچ عارضه جانبی مشاهده نشد.
بعد از آن محققان ایمنی و اثربخشی ترکیب را طی یک دوره ۲۸ روزه آزمایش کردند. شرکت کننده ها به چهار گروه تقسیم شدند که هر یک دوز خوراکی روزانه متفاوتی مصرف می کردند. ۲۵۰ میلی گرم، ۵۰۰ میلی گرم، ۱۰۰۰ میلی گرم و یک گروه کنترل که دارونما دریافت می کردند.
باز هم هیچ عارضه جانبی در هیچ یک از افراد مشاهده نشد. محققان به شناسایی زیست نشانگرهای UA در نمونه های پلاسمای گرفته شده از بیماران پرداختند و دریافتند که آنها در تمام دوزها حضور دارند. مهم اینکه تیم متوجه شد که در دوزهای ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم بیان ژن میتوکندری در سلول های عضلانی اسکلتی تحت تأثیر قرار گرفته و فعالیت زیست زایی را درست مانند انجام ورزش تحریک می کند.
زیست زایی یا بیوژنز به پیدایش موجودات زنده از موجودات زنده ای همانند خود گویند.
“یوهان آورکس” نویسنده این مطالعه می گوید: این یافته های جدید نشان داده است که UA چقدر می تواند برای سلامت انسان مفید باشد.
امید است که درمان با UA بتواند به کاهش سرعت یا توقف و یا حتی معکوس کردن از دست دادن توده عضلانی اسکلتی و تضعیف سایر بافت ها که به صورت طبیعی با افزایش سن رخ می دهد منجر شود.
این مطالعه جدید به مجموعه مطالعات مبتنی بر مبارزه با پیری با تمرکز بر میتوکندری پیوست. قبلاً دانشمندان راه هایی برای توسعه طول عمر مگس های میوه با ترمیم میتوکندری های صدمه دیده پیدا کرده اند.
یک شرکت وابسته به مؤسسه پلی تکنیک فدرال لوزان به نام “آمازنتیس”(Amazentis) می خواهد محصولات UA را هرچه سریع تر به بازار عرضه نماید.
مؤسسه پلی تکنیک فدرال لوزان یکی از دو دانشگاه پلی تکنیک فدرال سوئیس است که در شهر لوزان سوئیس واقع شده است. این دانشگاه در منطقه فرانسوی زبان لوزان قرار دارد.
راکیزه یا میتوکندری در یاخته (سلول)، اندامکی است که وظیفه آن تنفس سلولی و نوعی اندامک انتقال انرژی است که باعث می شود انرژی شیمیایی موجود در مواد غذایی با عمل فسفوریلاسیون اکسیداتیو، به صورت پیوندهای پرانرژی فسفات ATP(آدنوزین تری فسفات) ذخیره شود. این اندامک در تمام یاخته های دارای تنفس هوازی به جز در باکتری ها که آنزیم های تنفسی آنها در غشای سیتوپلاسمی جایگزین شده اند وجود دارد.
میتوکندری هم همانند کلروپلاست از دو غشای داخلی و خارجی تشکیل شده است با این تفاوت که دو غشای داخلی و خارجی فضای درون میتوکندری را به دو بخش تقسیم می کند که عبارتند از فضای درون میتوکندری و فضای بین دو غشا.
درون میتوکندری دی ان اِی حلقوی هم وجود دارد و می تواند مانند پلازمید باکتری به صورت مستقل از سلول هم همانندسازی کند. درون میتوکندری مایعی سیال به نام ماتریکس وجود دارد که واکنش های مربوط به فرایند تنفس سلولی در آن انجام می شود. تنفس سلولی فرآیندی است که طی آن انرژی ذخیره شده در غذاها(قندها) به اِی تی پی(مولکول سوختی سلول) تبدیل می شود. در غشای داخلی، چین خوردگی هایی وجود دارد که به آن کریستا می گویند که سبب افزایش سطح غشا می شود.
نام میتوکندری تلفیقی از دو واژه یونانی “میتوس”(μίτος) به معنای رشته و “خُندریون”(χονδρίον) به مفهوم دانه است. چون این اندامک اغلب رشته ای یا به صورت دانه های کوچک در سیتوپلاسم همه سلول های یوکاریوتی وجود دارد. میتوکندری ها محل اکسیداسیون سلولی هستند. طی این عمل، کربن دی اکسید تولید می گردد و این همان کربن دی اکسیدی است که از سلول دفع می شود. میتوکندری مانند یک کارخانه سبب تولید انرژی سلول می شود.
میتوکندری مربوط به بافت یونی پستانداران که ماتریس و غشای آنها توسط میکروسکوپ الکترونی نمایش داده می شود، اندامکی متصل به غشا است که در اغلب سلول های یوکاریوتی(سلول هایی که دی ان اِی آنها در هسته سلول قرار دارد و در اغلب گیاهان، حیوانات، قارچ ها و دیگر اشکال جانداران تشکیل می شوند) وجود دارند. اندازه میتوکندری ها بین ۰٫۵ تا ۱٫۰ میکرومتر می باشد. ساختارهای میتوکندری بعنوان نیروگاه های سلولی توصیف می شوند چون که بیشتر انرژی شیمیایی سلول یا همان ATP از میتوکندری تولید می شود.
میتوکندری علاوه بر تولید انرژی سلولی، وظایف دیگر درون سلولی هم دارد که شامل سیگنال دهی، تمایز سلولی، مرگ سلولی و کنترل رشد و حفظ سلول می باشد. میتوکندری می تواند در چندین نوع بیماری تأثیر داشته باشد که همچون می توان به اختلالات میتوکندری و اختلال عملکرد قلبی اشاره نمود.
میتوکندری همینطور می تواند در فرایند پیری مؤثر باشد. تحقیقات و پژوهش های اخیر نشان می دهند که اوتیسم بخصوص اوتیسم حاد با نقص در سیستم میتوکندری در ارتباط می باشد.
شاخصه های مختلف و متفاوت، میتوکندری ها را منحصر به فرد کرده است. تعداد میتوکندری ها در سلول بسته به نوع ارگانیسم ها، بافت ها و نوع سلول متفاوت می باشد. برای مثال سلول های خونی قرمز، فاقد میتوکندری می باشند پس انرژی اش را از مسیر گلیکولیز به دست می آورد در حالیکه سلول های سازنده کبد بیشتر از ۲۰۰۰ میتوکندری در ساختار خود دارند. این اندامک شامل چندین توابع مختلف است که هر کدام عملکرد منحصر به فردی دارند. این واحد سلولی، شامل غشای خارجی، فضای بین دو غشا، کریستا و ماتریکس میتوکندری می باشد.
پروتئین های میتوکندری بسته به نوع و بافت هر قسمت متفاوت می باشند. در انسان، ۶۱۵ نوع مختلف از پروتئین های میتوکندری قلبی شناسایی شده است. در حالیکه در موش ها این تعداد ۹۴۰ عدد می باشد. پروتئوم های میتوکندری به شکل دینامیکی تنظیم می گردند باآنکه اغلب دی ان ای موجود تصور می شود. در سلول دو نوکلئوس قرار دارد، اما میتوکندری ها دارای ژنوم های مستقل خود می باشند. علاوه بر این، دی ان ای میتوکندری نشان داده است که این واحد سلولی دارای شباهت های قابل توجهی با ژنوم های باکتریایی می باشد.
این مطالعه در مجله Nature Metabolism انتشار یافته است.