نیوزتل: پژوهشگران به بررسی ترنسکریپتوم تک سلول در سلول های اسپرماتوژنیک موش و انسان در امتداد ادامه نسل و باروری مردان پرداختند.

به گزارش نیوزتل به نقل از مهر، اسپرم زایی روند سلولی پیچیده و از نظر زمانی دینامیکی است که بطور قطع برای ادامه نسل و باروری مردان ضروری می باشد. سلول های بنیادی «اسپرماتوگونیال» بعنوان سلول های پایه در اسپرم زایی در تمام گونه های پستانداران، همچنان سوال برانگیز و سرشار از ناشناخته ها هستند.
الگوی بیان ژن در سطح mRNA برای سلول های اسپرماتوژنیک جمع آوری شده در لوله های آزمایش تعیین شده است، اما درک کاملی از تغییرات بیان ژن در شرایط پایدار اسپرم زایی و بیشتر از آن، برای سلول های بنیادی اسپرماتوگونیال همچنان ناممکن مانده است.
دکتر برایان هرمان مدیر مرکز ژنومیکس دانشگاه تگزاس و یکی از برندگان امسال کنگره رویان، پژوهشی انجام داده است که می کوشد این شکاف دانش را از میان ببرد.
در این پژوهش با دو روش توالی یابی RNA در یک سلول، بیشتر از ۶۲ هزار سلول اسپرماتوژنیک در افراد نابالغ (شش روز بعد از تولد) و بالغ در گونه های موش و انسان بررسی شدند. بررسی سلول های بنیادی اسپرماتوگونیال در موش به وسیله پیوند تأیید شد. همین طور از رنگ آمیزی ایمنی و qRT-PCR در مقیاس زیاد برای تأیید داده ها توالی یابی استفاده شد.
نتایج این پژوهش نشان داد، توالی یابی در یک سلول امکان متمایز کردن فعالیت سلول های بنیادی اسپرماتوگونیال از سلول های پیش ساز اسپرماتوگونیا را در موش و انسان فراهم می سازد. همین طور این روش زیرگونه سلولی منحصر به فردی را که تابحال شناسایی نشده بود معرفی نمود.
این پژوهش تغییرات بیان ژن که در طول میوز و اسپرمیوجنسیس در مردان اتفاق می افتد را بطور کامل مشخص ساخت. در نهایت، این پژوهش با معرفی مجموعه ای از ژن ها که در ضمن اسپرم سازی بیان می شوند، امکان تشخیص ۱۱ سلول اسپرماتوژنیک مختلف را در موش و انسان فراهم نمود.
نتایج این پژوهش منبع قوی و منحصر به فردی را برای مطالعات آینده سلول های بنیادی اسپرماتوگونیال، روند میوز، تحقیقات مربوط به سرطان بیضه و علت شناسی ناباروری در مردان فراهم نمود. همین طور این اطلاعات می تواند کمک شایانی در طب ترمیم به تولید اسپرم در شرایط آزمایشگاهی کند.
به گزارش نیوزتل به نقل از مهر، پروفسور برایان هرمان از کشور آمریکا متولد آوریل ۱۹۷۷، دانشیار رشته زیست شناسی باروری در دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو در ایالات متحده آمریکا است. او کمک استادیار پزشکی تولید مثل در دانشگاه واشنگتن، کمک دانشیار آناتومی و سیستم های سلولی در مرکز سلامت سن آنتونیو و مدیر مرکز ژنومیکس در دانشگاه تگزاس است. وی سه دوره پسا دکتری خودرا در سال ۲۰۱۰ در دانشگاه پیتسبرگ در رشته های علوم تولیدمثل به انتها برد.

منبع: نیوزتل