به گزارش نیوزتل چهار سیاره فراخورشیدی جدید که در حال گردش به دور ستاره ای شبیه به خورشید هستند، توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) با استفاده از داده های تلسکوپ ˮتسˮ(TESS) کشف شده است.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از سایتک دیلی، محققان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) چهار سیاره فراخورشیدی جدید را کشف کرده اند که در فاصله ۲۰۰ سال نوری از زمین، دور یک ستاره خورشید مانند می چرخند.
به علت تنوع این سیارات و درخشش ستاره آنها، این منظومه می تواند هدفی ایده آل برای تلسکوپ فضایی “جیمز وب” ناسا باشد.
“تانسو دیلان” دانشجوی فوق دکترا در انستیتوی اخترفیزیک و تحقیقات فضایی “کاولی ام آی تی” هدایت این تحقیق را که در ۲۵ ژانویه ۲۰۲۱ در مجله Astronomical انتشار یافته است، بر عهده داشتند.
“دیلان” می گوید این ستاره درخشان و سیارات آن با مطالعه بیشتر می توانند برای درک نحوه شکل گیری و تکامل سیارات حیاتی باشند. وی در مورد نتایجی که اوایل ماه در ۲۳۷امین نشست انجمن نجوم آمریکا عرضه داد، می گوید: وقتی نوبت به توصیف جوهای سیاره های اطراف ستاره های خورشید مانند می رسد، این منظومه یکی از بهترین اهدافی است که می توانیم بدست آوریم.
“دیلان” و همکارانش در یک مأموریت ناسا به رهبری MIT این سیاره ها را با “ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی گذران”(TESS)، شناسایی نمودند. محققان برای شناسایی سیارات فراخورشیدی با ماهواره “تس” به دنبال تغییر در میزان نور یک ستاره هستند. یک کم سو شدن کوچک و کوتاه در نور یک ستاره می تواند به معنای عبور یک سیاره از مقابل آن باشد که مانع رسیدن مقداری از نور آن به زمین می شود.
دانشمندان با اندازه گیری این گذرها می توانند اندازه یک سیاره، مدت زمان چرخش آن به دور ستاره و همسایگان سیاره ای دیگر آنرا به صورت تقریبی تخمین بزنند. محققان می توانند همراه با سایر روش های رصدی مانند اندازه گیری تأثیرات گرانشی یک سیاره بر روی ستاره میزبان خود، سنگی یا گازی بودن، گرم یا سرد بودن و حتی جو ضخیم یا نازک آنرا تشخیص دهند.
اگر نور یک ستاره دوردست از جو یک سیاره فراخورشیدی عبور کند، طول موج های خاصی از نور توسط گازهای موجود در آن جو جذب می شود. هنگامی که این نور به زمین می رسد، طول موج های نور در ارتباط با گازهای خاص مانند آب، کربن دی اکسید یا متان از بین خواهند رفت و بدین ترتیب دانشمندان را از ترکیب جو آن سیاره آگاه می کند. این می تواند به منجمان اطلاعاتی حیاتی درباره محیط زیست، تکامل و قابلیت سکونت یک سیاره بدهد.
باآنکه “تس” نمی تواند جو این سیارات را توصیف کند، اما این تلسکوپ در شناسایی اینکه کدام سیاره فراخورشیدی برای مطالعه جوی توسط سایر تلسکوپ های با وضوح بالاتر مانند تلسکوپ فضایی “هابل” ناسا و تلسکوپ فضایی “جیمز وب” مقرر است در پاییز ۲۰۲۱ در اولویت قرار گیرند، نقش مهمی دارد.
“دیلان” با استفاده از داده های “تس” و همینطور تلسکوپ های زمینی تشخیص داد که این ستاره، میزبان یک سیاره بزرگ و سنگی یا به عبارتی یک ابرزمین و سه سیاره گازی است که کوچکتر از نپتون هستند. این سیارات در مقایسه با منظومه شمسی خودمان بسیار نزدیک به خورشید زندگی می کنند. مدار چرخش آنها به دور ستاره میزبان خود از ۱۹ روز تا کمی کمتر از ۴ روز است. این مدار سبب داغ بودن آنها می شود و میانگین دمای سطح آنها از ۷۰۰ درجه فارنهایت تا ۱۵۰۰ فارنهایت است.
این بدان معناست که این سیارات بعید است میزبان حیات باشند، اما داده های بیشتری برای منجمان فراهم می آورد. چون که یک مدار کوتاه امکان عبورهای مکرر و در نتیجه فرصت های بیشتری جهت بررسی نوری که از جو آن عبور می کند را می دهد. با این وجود امکان دارد هنوز سیارات کشف نشده دیگری در این منظومه وجود داشته باشد که شاید حتی در منطقه قابل سکونت این ستاره باشند.
اخیراً یک تیم تحقیقاتی دیگر از ماهواره “CHEOPS” برای تأیید یک سیاره پنجم در این منظومه بهره برده است که ۲۹ روز طول می کشد تا به دور ستاره خود بچرخد.
“دیلان” می گوید ستاره میزبان این سیارات به نام “TOI-۱۲۳۳” نور کافی را برای مطالعات آینده فراهم می آورد. این ستاره از نظر اندازه و دما شبیه به خورشید خودمان است، اما از آنجائیکه به زمین نسبتاً نزدیک است، در مقایسه با سایر ستارگان بسیار درخشان به نظر می آید. از نظر ما این درخشان ترین ستاره شناخته شده خورشید مانند و یکی از درخشان ترین ستاره هایی است که حداقل چهار سیاره در حال گذر را در منظومه خود جای داده است. این بسیار مفید می باشد، چونکه یک ستاره درخشان برای توصیف سیارات خود به منجمان نور بیشتری برای کار عرضه می دهد.
ستارگان دارای چندین سیاره فراخورشیدی برای ستاره شناسان بسیار هیجان انگیز هستند، چونکه راه های جدیدی برای مطالعه منظومه های خورشیدی باز می کنند.
“تس” یک مأموریت اکتشافی اخترفیزیک ناسا است که توسط MIT در کمبریج اداره و عملیاتی می شود و توسط مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا مدیریت می شود.

منبع: newstel.ir