ناسا تصاویری با کیفیت بالا از سحابی ˮنبولاˮ(Veil Nebula) منتشر نموده است که جزییات بیشتری از رشته گازهای یونیزه شده آن نشان میدهد که بر طبق آنها این ستاره نامگذاری شده است.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، تلسکوپ فضایی هابل در اصل تصاویری از این ستاره ی عظیم که بیش از ۱۰ هزار سال پیش منفجر شده است را در سال ۲۰۱۵ ثبت نمود.
بقایای این ستاره که در فاصله ۲۱۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و یکی از شناخته شده ترین بقایای ابرنواخترهاست.
با بهره گیری از روش های پردازش، هیدروژن و نیتروژن یونیزه شده به رنگ قرمز قابل مشاهده هستند در صورتیکه اکسیژن دوبار یونیزه شده به رنگ آبی در تصویر ظاهر می شود.
این سحابی با سرعت ۹۳۲ هزار مایل بر ساعت(۱۴۹۹ هزار کیلومتر بر ساعت) در حال منبسط شدن است و ناسا می گوید مطالعه ی ترکیبات آن به ما کمک می نماید تا بهتر ساختار آن و نحوه ی تعاملش با شوک ناشی از ابرنواختر را درک نماییم.
سحابی “نبولا” بخش قابل مشاهده ی ابرنواختر “حلقه ماکیان”(Cygnus Loop) است که بقایای ستاره ای حدودا ۲۰ برابر بزرگ تر از خورشید است که در حدود ۱۰ تا ۲۰ هزار سال قبل تبدیل به یک نواختر شده است.
سحابی به ابری از گازهای یونیزه شده و غبار گفته می شود که بعد از انفجار ستاره، تشکیل می شود.
به قول ناسا این سحابی ۲۱۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد که همسایه ای نزدیک بشمار می رود. این یکی از شناخته شده ترین بقایای ابرنواختر است که اسمش را از ساختارهای ظریف و پیچیده اش گرفته است.
موج این انفجار قدیمی با سرعت زیاد به دیواری از گازهای خنک و متراکم بین ستاره ای برخورد می کند و نور منتشر می کند.
“نبولا” در لبه ی یک حباب گازی کم تراکم قرار دارد که در اثر انفجار ستاره ی دیگری قبل از “نبولا” به وجود آمده است.

در سال ۲۰۱۵ ناسا تصویری از این سحابی منتشر نمود که توسط دوربین های تلسکوپ هابل با پنج فیلتر مختلف ثبت شده بودند. شش تصویر گرفته شده در کنار هم قرار گرفت تا یک تصویر واحد ساخته شود.
در ماه جاری، ناسا با بهره گیری از تکنولوژیهای جدید نسخه ی با کیفیت تری با جزییات بالا از آن تصویر منتشر نمود.
آژانس فضایی می گوید: در نسخه ی ارتقا یافته توسط روش های پردازش جدید، جزئیاتی از رشته گازهای یونیزه شده ی “نبولا” قابل مشاهده می باشد.
ستاره شناسان با مقایسه ی تصاویر گرفته شده از “نبولا” در سال ۱۹۹۷ با تصاویر گرفته شده در سال ۲۰۱۵ محاسبه کردند که سرعت انبساط آن ۹۳۲ هزار مایل بر ساعت است.
به قول ناسا این سحابی نخستین بار در سال ۱۷۸۴ توسط ویلیام هرشل(William Herschel)، ستاره شناسی بریتانیایی، کشف شد. این سحابی در وضعیت مساعد قابل مشاهده توسط ستاره شناسان مبتدی است.