نیوزتل: با تجربه ترین افراد نیز گاهی نیاز به کمک دارند. این کمک برای فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی از جانب سایر خدمه، متخصصان در زمین و واقعیت افزوده و واقعیت مجازی فراهم می شود.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از ناسا، نخستین استفاده از حقیقت افزوده در ایستگاه فضایی به وسیله عینک هایی با فناوری بالا به نام “سایدکیک”(Sidekick) صورت گرفت. این عینک ها شمایلی سه بعدی از اجسام فیزیکی به فضانوردان نشان می داد و به آنها در انجام وظایف شان کمک می کرد و همینطور قابیت تله سمینار آن به فضانوردان امکان برقراری ارتباط از راه دور با مرکز کنترل و سایر متخصصین را می داد.

امروزه استفاده از این تکنولوژی درحال گسترش است و در این جا به ۹ مورد از کابردهای حقیقت مجازی در ایستگاه فضایی بین المللی می پردازیم.

۱. کنترل ربات ها با حقیقت مجازی
در تحقیقات “Pilote” که توسط آژانس فضایی اروپا و مرکز ملی مطالعات فضایی فرانسه انجام شده است عملکرد بازوهای رباتیک و وسایل نقلیه فضایی از راه دور و با استفاده از حقیقت مجازی کنترل می شود. نتایج این آزمایش ها می تواند ارگونومی کامپیوتر های پیشرفته در ایستگاه فضایی را بهبود بخشد و به مأموریت های پیش رو در ماه و مریخ کمک نماید.
این تحقیقات فناوری های موجود و فناوری های نوین را با یکدیگر مقایسه می کند، همچون فناوری هایی که برای هدایت از راه دور بازوی رباتیک “کانادارم۲”(Canadarm۲) و فضاپیمای “سایوز”(Soyuz) مورد استفاده قرار گرفته بود. این تحقیقات همینطور به بررسی عملکرد فضانوردان در زمین و در طول مأموریت های طولانی در فضا می پردازد.

۲. رکاب زدن در فضا
در آزمایشی معروف به “Immersive Exercise” تأثیر استفاده از عینک حقیقت مجازی در افزایش انگیزه فضانوردان برای انجام ورزش و ایجاد تجربه ای بهتر از ورزش روزانه مورد بررسی قرار می گیرد. اگر فضانوردان از این تجربه راضی باشند این عینک حقیقت مجازی به عضو ثابت جلسات ورزشی تبدیل خواهد شد.

۳. تعمیر و نگهداری تجهیزات به کمک حقیقت افزوده
حقیقت افزوده به فضانوردان در بازرسی و تعمیر تردمیل ایستگاه فضایی کمک می نماید. “سوچی نوگوچی”(Soichi Noguchi)، فضانورد آژانس فضایی ژاپن نخستین سری از این آزمایش ها را در ماه آوریل به انجام رساند. در مأموریت های فضایی آینده خدمه باید آماده انجام چنین وظایفی بدون کمک از زمین باشند برای اینکه ارتباط میان فضانوردان با متخصصین در زمین تاخیر خواهد داشت. راهنمایی های حقیقت افزوده در تعمیر و نگه داری از فضاپیماهای پیچیده موجب کاهش زمان انجام چنین فعالیتهایی می شود. برنامه های حقیقت افزوده مانند یک دستیار هوشمند بر روی تبلت یا هدست اجرا می شوند و با مشاهده ی عملکرد فضانورد به وسیله ی دوربین، قدم بعدی را پیشنهاد می دهند. خدمه می توانند از راه صحبت کردن یا اشاره، با این برنامه ارتباط برقرار کنند.

۴. ارتقای تجهیزات
آزمایشگاه اتم سرد ناسا(Cold Atom Lab) نخستین آزمایشگاه علوم کوانتومی در مدار زمین است که در آن آزمایش هایی جهت بررسی رفتار و خاصیت های اتم ها انجام می شود. اندازه این آزمایشگاه مشابه یک یخچال کوچک است و بگونه ای طراحی شده که بتوان در طول سفر آنرا از نظر سخت افزاری ارتقا داد. در ماه ژوئیه محققان این آزمایشگاه با کمک حقیقت افزوده توانستند فضانوردی را برای ارتقای این تجهیزات هدایت کنند.
“مگان مک ارتور”(Megan McArthur)، نوعی عینک حقیقت مجازی به نام “Microsoft HoloLens” را به چشم زد و قطعه ای سخت افزاری را از درون آزمایشگاه اتم سرد خارج و آنرا با قطعه ای جدید جایگزین کرد. یک دوربین کوچک در جلوی این عینک به محققان آزمایشگاه اتم سرد این امکان را می داد که آنچه مک آرتور می دید را ببینند. این در شرایطی است که به صورت معمول برای دنبال کردن چنین فرآیندی یک دوربین در پشت یا بالای سر فضانورد قرار می گرفت و تصویر واضحی ارائه نمی کرد. محققان همینطور می توانستند متن نوشتاری یا تصاویری در میدان دید مک آرتور ایجاد کنند. به صورت مثال هنگامی که او به یک کابل بزرگ نگاه می کرد این گروه می توانستند فلشی برای مشخص کردن کابلی خاص بر روی عینک نمایان کنند.

۵. سفر در زمان
فضانوردان باید بتوانند زمان و سرعت اجسام موجود در محیط را به خوبی درک کنند تا بتوانند وظایف شان را به درستی انجام دهند. مطالعات نشان می دهد که درک ما از زمان و فضا با یکدیگر تداخل دارد و سرعت حرکات بدن می تواند بر درک ما از زمان اثر بگذارد. سایر مواردی که بر درک فرد از زمان اثر می گذارد شامل اختلال در خواب، تغییر ریتم شبانه روزی و استرس است.
در برنامه “درک زمان” محققان تغییراتی که در درک زمان در طول قرار گرفتن در معرض ریزگرانش و بعد از آن ایجاد می شود را بررسی می کنند. خدمه پرواز یک عینک حقیقت مجازی می زنند و به دستورالعمل ها گوش می کنند و از توپک متصل به کامپیوتر برای پاسخ دهی استفاده می نمایند. آنها ماهانه یک مرتبه در طول پرواز و قبل از رفتن به فضا و بعد از بازگشت به زمین این آزمایش را انجام می دهند.

۶. تجربه حضور در فضا
“تجربه ایستگاه فضایی بین المللی” مجموعه ای فیلم حقیقت مجازی است که طی چندین ماه در فضا فعالیتهای مختلف خدمه، از آزمایش های انجام شده گرفته تا پیاده روی فضایی را ثبت کرده است.
در این مجموعه از دوربین ۳۶۰ درجه خاصی استفاده شده است تا احساس حضور در فضا را به مخاطب القا کند. این تجربه به مخاطبان درک بهتری از چالش های زندگی در فضا، کار، علم و تعامل میان فضانوردان می دهد.

۷. گرفتن بهتر اجسام
انسان ها نحوه ی گرفتن اجسام را در حضور جاذبه آموخته اند و ریزگرانش بر چنین فعالیتهایی اثر می گذارد.
آژانس فضایی اروپا به بررسی اثر سفر فضایی بر نحوه ی گرفتن و دستکاری اجسام پرداخته است. نتایج آن می تواند چالش های پیش روی فضانوردان هنگام جابه جایی در سطوح مختلف گرانشی را مشخص نماید، به صورت مثال سفر طولانی در فضا برای رسیدن به مریخ که گرانش آن یک سوم زمین است. این تحقیقات به ساخت کنترل از راه دور برای سفرهای فضایی آینده کمک می نماید.

۸. کنترل حرکات در ریزگرانش
انسان ها آنچه می بینند، حس می کنند و می شنوند را برای کنترل حرکات و موقعیت بدن و بررسی فاصله بدن با سایر اجسام با یکدگیر ترکیب می کنند. در تحقیقات “VECTION”، محققان اثر ریزگرانش را بر این قابلیت فضانوردان بررسی می کنند. داده های جمع آوری شده در طول پرواز و بعد از بازگشت به زمین به محققان کمک می نماید تا نحوه سازگار شدن فضانوردان با اثر ریزگرانش و بهبودی آنها را مورد مطالعه قرار دهند.

۹. سازگاری با ریزگرانش
هنگامی که فردی می خواهد چیزی را بگیرد مغز حرکات دست را با داده های بینایی و شنوایی هماهنگ می کند. آژانس فضایی اروپا در تحقیقات “GRASP” به دنبال درک بهتر نقش گرانش در انجام چنین فعالیتهایی است و برای انجام این آزمایش فضانوردان از عینک حقیقت مجازی استفاده می نمایند و تلاش می کنند اجسامی مجازی را بگیرند.
فضانوردان به منظور زندگی در فضا باید از نظر جسمی با ریزگرانش سازگار شوند با درک بهتر نحوه این سازگاری میتوان به اکتشافات فضایی طولانی مدت آینده کمک کرد.

منبع: newstel.ir