نیوزتل: پژوهشگران ˮدانشگاه گلاسگوˮ در بررسی جدید خود توانستند یک مکانیسم ضد ویروسی را کشف کنند که می تواند از بدن در مقابل مبتلاشدن به کروناویروس محافظت کند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از مجله ساینس، به نظر می آید قسمتی از سیستم اینترفرون انسان که دفاع سلولی در مقابل کروناویروس را فعال می کند، در گروهی از انسان ها معیوب است. بررسی ها نشان می دهند که مبتلاشدن به کووید-۱۹ در افراد بستری شده در بیمارستان که این نقص سیستم ایمنی را دارند، شدیدتر است.
نتایج بررسی ها حاکی از این است که دفاع در رابطه با اینترفرون، جزء کلیدی یک واکنش ضد ویروسی محافظ به حساب می آید. ناهمگونی بیماری کووید-۱۹، پیش بینی سیر عفونت در یک شخص را چالش برانگیز می کند.
اینترفرون ها در پی مبتلاشدن به ویروس، سیگنال هایی برای دفاع سلولی تولید می کنند. “آرتور ویکنهاگن”(Arthur Wickenhagen)، پژوهشگر “دانشگاه گلاسگو”(University of Glasgow) و همکارانش با درک این مساله که نقص در سیگنال دهی اینترفرون با مبتلاشدن به کووید-۱۹ شدید در ارتباط می باشد، از بیان ژن تحریک شده با اینترفرون در سلول های ریه انسان استفاده کردند و توانستند ژن متعلق به آنزیم “OAS1” را شناسایی کنند که نسبت به سیگنال های اینترفرون واکنش نشان داده است و آنزیم را به مقابله با حمله ویروسی ترغیب می کند.
بررسی ها نشان داد که OAS1 می تواند تکثیر کروناویروس را مهار کند. این آنزیم در بیشتر پستانداران، ازطریق یک گروه “پرنیل”(Prenyl) به غشاها متصل می شود. با این حال، میلیاردها انسان همچون کسانی که کووید-۱۹ شدید را تجربه می کنند، فاقد هاپلوتیپ OAS1 هستند.
ویکنهاگن و همکارانش به بررسی این مساله پرداختند که آیا هاپلوتیپ OAS1 پرنیلات نشده، همان فعالیت ضد کروناویروس همتای پرنیلات شده خودرا دارد یا خیر. نظر آنها این است که شکل پرنیلات نشده، هیچ فعالیت ضد ویروسی قابل تشخیصی نشان نمی دهد.
پژوهشگران بعد از بررسی حدود ۵۰۰ بیمار مبتلا به کووید-۱۹، به این نتیجه رسیدند که فقدان OAS1 پرنیلات شده، با مبتلاشدن به نوع شدیدتر کووید-۱۹ مرتبط می باشد. درک این مساله که پرنیلات شدن می تواند برای فعالیت ضد ویروسی ضروری باشد، پژوهشگران را به بررسی این جنبه زیست شناسی OAS1 سوق داد.
هم اکنون، علاقه زیادی نسبت به بررسی خاصیت های بیولوژیکی خفاش ها وجود دارد که ممکنست آنها را به منبع ویروس های درحال گردش تبدیل کند.
ویکنهاگن و همکارانش دریافتند که “خفاش های نعل اسبی” (Horseshoe bats)، فاقد هاپلوتیپ پرنیلات شده OAS1 هستند. آنها باور دارند که این مساله می تواند خفاش های نعل اسبی را به میزبانی برای ویروس های موسوم به “Sarbecoviruses” تبدیل کند.

منبع: newstel.ir