نیوزتل: باستان شناسان می گویند یک مومیایی ۸۰۰۰ ساله کشف شده در پرتغال، قدیمی ترین مومیایی جهان است و نخستین مومیایی های انسانی ممکنست بجای مصر یا شیلی، در اروپا بوده باشند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، یک عتیقه شناس به نام “مانوئل فارینیا دوس سانتوس” در دهه ۱۹۶۰ که در سال ۲۰۰۱ درگذشت، از ۱۳ اسکلت مدفون شده در یک محل با قدمت ۸۰۰۰ سال در دره ای موسوم به “سادو” در کشور پرتغال عکاسی کرد. این اجساد در سالهای ۱۹۶۰ و ۱۹۶۲ حفاری شدند.
حالا برمبنای تجزیه و تحلیل این تصاویر، مشخص شده که نخستین مومیایی های انسانی ممکنست بجای مصر یا شیلی از اروپا سرچشمه گرفته باشند.
این کشف بسیار مهم می باشد، برای اینکه مومیایی کردن در محیط های خشک، ساده و رایج است، اما حالا یافتن شواهدی از مومیایی ها در اروپا، جایی که آب و هوای بسیار مرطوب تری دارد، به این معنا است که بافت های نرم مومیایی شده به ندرت سالم باقی می مانند.
بازنویسی تاریخ
این عتیقه شناس پرتغالی در اوایل دهه ۱۹۶۰ روی بقایای این اجساد کار کرده بود و اخیراً تصاویری از بقایای اسکلت سیزده نفر که او عکاسی کرده بود، کشف شده است. نویسندگان این مطالعه جدید این تصاویر را که تا حالا دیده نشده بودند، بررسی کردند و تصاویر سیاه و سفید ۱۳ جسد دفن شده متعلق به دوران میان سنگی یا عصر حجر میانی را از زیر خاک بیرون آوردند.
پژوهشگران توانستند به لطف این تصاویر، موقعیت هایی را که بقایای دفن شده در آن واقع شده بودند، بازسازی کنند و فرصتی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مراسم تدفینی که هشت هزار سال پیش برگزار می شد، فراهم کردند.
از این تصاویر برای بازسازی مراسم و شرایط تدفین در این محل استفاده شد و پژوهشگران متوجه شدند که استخوان های یک بدن “هایپرفلکس” شده است. این نشان میدهد که دست ها و پاهای فرد فراتر از محدودیت های طبیعی خود حرکت داده شده اند و محکم بسته شده بودند.
علاوه بر این، برمبنای یافته های این مطالعه که در مجله European Journal of Archaeology انتشار یافته است، استخوان های اسکلت بعد از دفن، خصوصاً استخوان های کوچک پا که به طور معمول هنگام تجزیه فرد کاملاً از هم می پاشد، به هم چسبیده و در جای خود باقی مانده اند.
هنگامی که این سرنخ ها و سایر سرنخ ها با هم ترکیب شدند، ثابت کردند که این جسد بعد از مرگ، احتمالاً به دلیلهای در رابطه با مراقبت و انتقال وی، مومیایی شده است. پژوهشگران براین باورند که این فرد پیش از این که به تدریج به سبب سفت شدن بندها کوچک شود، گرفتار کم آبی شده است. این فرایند، حمل و نقل بدن را آسان تر می کرد، برای اینکه منقبض تر و سبک تر می شد.
شواهد به دست آمده از اسکلت های باستانی دیگر از همان مکان نشان میدهد که با آن اجساد نیز به گونه ای مشابه رفتار شده است. با این وجود، آن نمونه ها ترکیب مشابهی از شواهد را نشان نمی دهند.
مومیایی کردن
تا به امروز، مومیایی های چینچورو در شمال کشور شیلی، قدیمی ترین بقایای بشری بودند که با مومیایی شدن حفظ شده بودند و قدمت آنها به ۷۰۰۰ سال قبل می رسد. در عین حال، مصریان باستان نیز از ۵۷۰۰ سال پیش، تعدادی از اجساد را مومیایی می کردند.
بر طبق این مطالعه جدید، نخستین کارهای مومیایی کردن، در دره “سادو” در پرتغال بوده است. با این وجود، باید توجه داشت که اجساد در دره “سادو” دیگر در حالت مومیایی نیستند، برای اینکه بافت نرم آنها حفظ نشده و اجساد کاملاً اسکلت شده اند.