نیوزتل: پژوهشگران بیمارستان اُتاوا کانادا در مطالعه اخیرشان پتانسیل وزیکول های خارج سلولی که از سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs)بند ناف برای صیانت از ریه ها و مغز نوزادان نارس به دست می آیند را مورد بررسی قرار دادند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از مدگجت، نوزادان نارس طی زایمان زودرس متولد می شوند. زایمان زودرس در انسان به تولد نوزاد قبل از هفته ۳۷ام حاملگی گفته می شود. علت زایمان زودرس در بیشتر موارد ناشناخته است. چنین نوزادانی به اکسیژن مکمل نیاز دارند، اما این امر نیز می تواند به ریه های آنها لطمه برساند و موجب ایجاد بیماری به نام دیسپلازی برونکوپولمونری(BPD) شود. در این میان مغز این نوزادان نیز به سبب اکسیژن کم در معرض خطر است.
پژوهشگران این مطالعه پتانسیل سلول های بنیادی مزانشیمی را برای مساعدت با محافظت و بازسازی چنین بافت هایی بررسی کردند و آزمایشی را روی موش ها انجام دادند که نتایج آزمایش نشان داد که وزیکول های خارج سلولی از چنین سلول هایی می توانند مزایای درمانی داشته باشند و این روش می تواند بسیار باارزش باشد، برای اینکه کنترل، ذخیره و ساخت وزیکول ها بسیار آسان تر هستند.
سلول های بنیادی مزانشیمی از پتانسیل درمانی قابل توجهی برخوردار می باشند. با این وجود، پزشکان و پژوهشگران هنوز این پتانسیل را به درمان های بالینی اصلی تبدیل نکرده اند. قسمتی از مسائل در این واقعیت نهفته است که چنین سلول هایی ساختارهای ظریف و زنده هستند و زنده نگه داشتن و حفظ آنها باید بسیار دقیق صورت گیرد. از دیگر مسائلی که در این زمینه کار دانشمندان را مشکل تر کرده نیز این است که سلول ها به آسانی به دست نمی آیند یا ذخیره نمی شوند.

خوشبختانه این سلول ها، وزیکول های خارج سلولی با اندازه نانو را آزاد می کنند که نگهداری و ذخیره آنها آسان تر است و همین طور ممکنست پتانسیل درمانی داشته باشد. جالب اینجاست که آنها برخلاف سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند از سد خونی مغزی عبور کنند و بدین سبب ممکنست در درمان مشکلات مغزی نیز از پتانسیل بالایی برخوردار باشند.
سد خونی مغزی یا در اصطلاح پزشکی(BBB) محدوده جداکننده بین مایع برون سلولی مغز در سیستم اعصاب مرکزی و جریان خون گردشی در بدن است بطوریکه اگر مواد رنگی به درون خون تزریق شود می توان مشاهده کرد که از این ماده درون مغز اثری دیده نمی گردد.
در این مطالعه جدید، پژوهشگران بیمارستان اُتاوا پتانسیل درمانی خودرا در موش مبتلا به دیسپلازی برونکوپولمونری(یک بیماری مزمن ریوی که نوزادان نارس را تحت تاثیر قرار می دهد)، آزمایش کردند.
اکسیژن مورد استفاده برای درمان نوزادان نارس می تواند به ریه های آنها لطمه برساند و به دیسپلازی برونکوپولمونری منجر شود. در همین حال، کمبود اکسیژن به مغز می تواند به مشکلات رشدی در نوزادان نیز منجر شود.
در این مطالعه جدید، پژوهشگران بررسی کردند که آیا وزیکول های خارج سلولی مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند هر دو مشکل را در موش های دارای دیسپلازی برونکوپولمونری کاهش دهند یا خیر. پژوهشگران به طرز شگفت انگیزی مشاهده نمودند وزیکول های خارج سلولی در جلوگیری از لطمه ریه و مغز عملکرد مناسبی دارند.
“برنارد تباد”(Bernard Thébaud) از پژوهشگران این مطالعه اظهار داشت: درمانی که سلامت ریه و مغز را بهبود می بخشد، برای نوزادان نارس مبتلا به بیماری مزمن ریوی بسیار مفید می باشد.

منبع: نیوزتل