به گزارش نیوزتل، بر مبنای تحقیقات جدید، سیاره ای به اندازه زمین که ˮجهنمˮ نامیده می شود، بشدت داغ شده است چونکه در امتداد خط استوای ستاره خود می چرخد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از اس اف، تمام سطح این “ابر زمین” اقیانوسی از گدازه است که دمای آن به حدود ۲۰۰۰ درجه سانتی گراد می رسد. این سیاره سنگی که با نام مستعار “جانسن”(Janssen) شناخته می شود، یکی از عجیب وغریب ترین سیاره های فراخورشیدی کشف شده است.
این سیاره بعنوان سیاره الماس هم شناخته می شود چونکه فضای داخلی آن سرشار از کربن است که سنگ های قیمتی را تحت فشار شدید بوجود می آورد. این اطلاعات جدید بوسیله ی یک ابزار اکتشاف فضایی که اندازه گیری های بسیار دقیقی از نور ستارگان را از ستاره نزدیک جانسن یعنی کوپرنیک، ثبت کرده، به دست آمده است.
این کشف پیامدهایی برای شکارچیان بیگانه دارد. چنین اطلاعاتی برای یافتن این که چقدر محیط های مشابه زمین رایج هستند و چقدر امکان دارد حیات فرازمینی در کیهان فراوان باشد، حیاتی می باشد.
“لیلی ژائو”(Lily Zhao) محقق ارشد این مطالعه و پژوهشگر مرکز موسسه فلاتیرون اظهار داشت: ما در مورد این که چگونه این منظومه چند سیاره ای به وضعیت فعلی خود رسیده است اطلاعاتی به دست آوردیم.
دیگر سیارات کوپرنیک در مسیرهای مداری متفاوتی قرار دارند که حتی هیچگاه از بین ستاره و زمین عبور نمی کنند. اندازه گیری های نور با حرکت جانسن بین زمین و ستاره بسیار اندک تغییر می کرد. این نشان داده است که این سیاره در مداری نسبتا خنک تر شکل گرفته است و در طول زمان به آرامی به سمت کوپرنیک حرکت می کند. دکتر ژائو می گوید، مسیر جانسن با نزدیک تر شدن تغییر می کند.
دانشمندان امیدوارند مطالعه آنها درک دانشمندان از چگونگی شکل گیری و حرکت سیارات در طول تمام زمان ها را بهبود بخشد. جانسن در سال ۲۰۰۴ کشف شد و به نخستین سیاره “ابر زمین” شناخته شده تبدیل شد. جرم این سیاره حدود هشت برابر جرم سیاره ما و اندازه آن هم دو برابر پهنای سیاره ما است. جو آن غنی از هیدروژن است. هلیوم و به صورت بالقوه سیانید هیدروژن هم در آن وجود دارد. این نخستین سیاره فراخورشیدی است که می شناسیم و با وجود سطح جهنمی اش، جو دارد.
مدار جانسن دارای حداقل شعاع حدودا دو میلیون کیلومتر است. ستاره شناسان معتقدند این سیاره حدود هشت میلیارد سال پیش شکل گرفته است. مدار آن به قدری به دور کوپرنیک نزدیک است که اخترشناسان در ابتدا به وجود آن شک کردند. همانطور که کوپرنیک می چرخد، نیمی از آن ستاره به سمت ما می چرخد و نیمی دیگر درحال دور شدن است.
این بدان معناست که نیمی از ستاره کمی آبی تر است و نیمی دیگر کمی قرمزتر است. بنابراین، اخترشناسان می توانند جانسن را با اندازه گیری زمانی که نور را از سمت قرمزتر، سمت آبی تر و قسمت میانی بدون تغییر می بندد، ردیابی کنند.
با این وجود، تفاوت حاصل در نور ستارگان حدودا بسیار کوچک است. این پیشرفت از طیف سنج با دقت بالا “EXPRES”حاصل شد. این ابزار که در مکان قرارگیری تلسکوپ Lowell Discovery در آریزونا قرار دارد، حساسیت مورد نیاز برای مشاهده جابجایی های کوچک قرمز و آبی را عرضه می دهد.
اندازه گیری های EXPRES نشان داد که مدار جانسن حدودا با استوای کوپرنیک همسو است و این مسیری است که آنرا منحصربه فرد می کند. به قول محققان این برهم کنش ها جانسن را به سمت مکان جهنمی کنونی اش سوق داده است. با نزدیک شدن جانسن به کوپرنیک، گرانش ستاره به صورت فزاینده ای مسلط تر شده است.
از آنجاییکه کوپرنیک درحال چرخش است، نیروی گریز از مرکز سبب شد بخش میانی آن کمی به سمت بیرون برآمده و بالا و پایین آن صاف شود. این روی گرانش احساس شده توسط جانسن تاثیر گذاشت و سیاره را به سمت استوای ستاره کشاند.
ژائو می گوید: امیدواریم منظومه های سیاره ای مشابه سیاره های خودمان را پیدا نماییم و سیستم هایی را که می دانیم بهتر درک نماییم. ابر زمین ها، رایج ترین نوع سیاره در کهکشان ما هستند، باآنکه هیچ کدام در منظومه شمسی ما وجود ندارند. آنها ابر زمین نامیده می شوند چونکه جرم آنها از جهان ما بیشتر است اما از غول های گازی منظومه شمسی کوچک تر هستند. درک بیشتر ابر زمین ها باید به معنای درک بیشتر از رایج ترین نوع سیارات باشد.
یافته های این مطالعه در مجله “Nature Astronomy” منتشر گردید.

منبع: نیوزتل