به گزارش نیوزتل، محققان برزیلی در یافته های اخیرشان اعلام کردند گرچه بی خطر بودن استفاده از داروهای ضد افسردگی در دوران حاملگی تایید شده است، اما اثرات آنها بر جنین به خوبی درک نشده است.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، افسردگی ۱۰ تا ۱۶ درصد از زنان آبستن در سرتاسر جهان را تحت تأثیر قرار می دهد و بیشتر آنها با کمک داروهای ضد افسردگی بهبود می یابند. محققان برزیلی به تازگی بعد از بررسی بیشتر از ۱۰۰ مقاله علمی در مورد مواجهه جنین با این داروها، بخصوص سرترالین، بیشترین داروی ضد افسردگی تجویز شده در سرتاسر جهان گفتند: باآنکه بی خطر بودن استفاده از داروهای ضد افسردگی در دوران حاملگی توسط علم تایید شده است، اما اثرات آنها بر رشد عصبی جنین درک نشده است و باید با روشهای فنی پیشرفته مانند ژنومیک مورد مطالعه قرار گیرد. ژنگان شناسی یا ژنومیک(génomique) شامل تحلیل و بررسی داده ها و اطلاعات ژنتیکی بخصوص ژنوم جانداران است.
“الکساندر کیهارا” (Alexandre Kihara) متخصص مغز و اعصاب و محقق این مطالعه از دانشگاه فدرال ای بی سی(UFABC) برزیل اظهار داشت: بیشتر نشریاتی که ما بررسی کردیم، گزارش هایی از بررسی های مشاهده ای و مطالعات انجام شده در لابراتوار با استفاده از فرآیند کشت سلولی و حیواناتی بود که رشد مغز آنها بسیار متفاوت از انسان است اما آنها داده های کافی برای بیان نتایج قطعی عرضه نمی کنند.
“لوسیانا رافاگنین مارینیو”(Luciana Rafagnin Marinho) محقق دیگر این مطالعه از دانشگاه فدرال ای بی سی اظهار داشت: ما یک مدل آزمایشی شامل سلول های بنیادی پرتوان القا شده توسط انسان را جهت بررسی این که چه اتفاقی برای رشد سلول های عصبی جنین در زنان آبستن در طول درمان با داروهای ضد افسردگی می افتد، پیشنهاد کردیم.
سلول های بنیادی پرتوان القا شده توسط انسان را میتوان به ارگانوئیدهای مغزی(مینی مغز) تمایز داد که دانشمندان می خواهند از آنها در تحقیقات بیماری های تخریب کننده عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر و در آزمایش داروهایی با عملکرد عصبی استفاده نمایند.
“آلیسون موتری”(Alysson Muotri) نویسنده این مقاله اظهار داشت: این ساختارها را میتوان برای آزمایش دوزهای مختلف و ردیابی رشد سلول های مغز تا سه ماهه سوم استفاده نمود. موتری یک متخصص علوم اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو(UCSD) در ایالات متحده است و سرپرست یک لابراتوار ژنتیک است که در توسعه ارگانوئیدهای مغزی برای مطالعه اوتیسم و سایر اختلالات عصبی پیشگام بوده است. وی همینطور یکی از بنیانگذاران تیسمو(Tismoo)، یک استارتاپ بیوتکنولوژی برزیلی است.
او توضیح داد: ما می توانیم ارگانوئیدها را تا یک سال مطالعه نماییم و جنبه هایی از رشد آنها مانند مورفولوژی و الکتروفیزیولوژی تک نرون ها یا شبکه های عصبی را مشاهده نماییم.
برای نشان دادن پیشرفت های احتمالی، مارینیو یک مطالعه که در آن ارگانوئیدهای مغزی را بررسی نموده بودند را مورد تحلیل و بررسی قرار داد. این تحقیق اثرات پاروکستین را بررسی کرد و کاهش در رشد نوریت ها(نورون هایی که به آکسون ها و دندریت ها برای تشکیل مدارهای پیچیده تبدیل می شوند) و جمعیت الیگودندروسیت ها را شناسایی کرد که غلاف میلین را در اطراف آکسون ها تولید می کنند و ازاین رو برای فعال کردن امکان انتقال اطلاعات از راه سیستم عصبی مهم هستند.
اُلیگودندروسیت(oligodendrocyte) یا الیگودندروگلیا یا یاختهٔ کم شاخه، یاخته تولیدکننده میلین در دستگاه عصبی مرکزی است.
اُلیگودندروسیت یکی از انواع سلول های گلیال است و دارای زوایدی است که به کمک آنها به نورون های اطراف چنگ می اندازد و غلاف میلین را دور چندین آکسون بوجود می آورد و سبب تشکیل غلاف میلین در دستگاه عصبی مرکزی می شود.
دانشمندان خاطرنشان کردند که توالی یابی کل ژنوم، تحلیل و بررسی رونویسی و توالی یابی آر. ان. ای تک سلولی همچون روش هایی هستند که برای تحقیقات با استفاده از ارگانوئیدها اعمال می شود.
محققان گفتند: این فناوری ما را قادر می سازد تا اثرات قرار گرفتن افراد در معرض داروهای ضد افسردگی را بر انواع سلول های مختلف، مانند سلول های پیش ساز، سلول های گلیال و نورون ها بررسی نماییم. این امر خیلی مهم است چونکه تغییرات امکان دارد محدود به نورون ها نباشد. ما باید همه این پیامدها را بدانیم.
کیهارا اظهار داشت: ما نمی گوییم داروهای ضد افسردگی نباید در حاملگی استفاده شوند. ما استفاده از یک مدل تجربی را پیشنهاد می نماییم و بر احتیاج به مطالعه اثرات آنها بر رشد عصبی با پیشرفته ترین منابع موجود تاکید می نماییم تا بتوان تغییرات احتمالی را مدیریت کرد.