نیوزتل: گروهی از محققان موسسه تحقیقات جنوب غرب معتقدند که پلوتو می تواند توده ای از نزدیک به یک میلیارد دنباله دار باشد، زیرا شباهت زیادی با اجرام موجود در کمربند کویپر دارد.

به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمودو، اینکه پلوتو سیاره است یا خیر، چیزی است که به صورت مداوم در حال تغییر است، اما محققان به تازگی مبحث شگفت انگیزی را کشف کرده اند که مسئله را از این که پلوتو یک سیاره باشد، درآورده است؛ پلوتو می تواند یک دنباله دار غول پیکر باشد.

کمربند کویپر(Kuiper Belt) اولین بار توسط اخترشناس هلندی تبار، “جرارد کویپر” عنوان شد. وی بر پایه مدار بعضی از دنباله دارهای شناخته شده و وجود اجرامی مانند سیاره کوتوله پلوتون باور داشت که کمربندی از اجرام دنباله دار مانند اجرام موجود در ورای مدار نپتون وجود دارند.

۲۰ سال بعد از مرگ او، اولین جرم کمربند کویپر در فاصله ۴۲ واحد نجومی از خورشید شناخته شد. این جرم به قطر ۲۴۰ کیلومتر با نام ۱QB1992 نامگذاری شد.

از آن زمان تابحال بیش از ۸۰۰ جرم دیگر در کمربند کویپر یافته شده است. گمان می گردد حداقل ۳۵ هزار جهان یخ زده با قطری بیش از ۱۰۰ کیلومتر در این منطقه وجود داشته باشد و شاید دهها بار بیش از این، اجرام کوچکتری در کمربند کویپر پنهان از دید ما باشند.

کل جرم موجود در کمربند کویپر باید چند صد برابر جرم موجود در کمربند سیارک ها که در بین مدار مریخ و مشتری است باشد.

از جمله اجرامی که در این کمربند هستند می توان “اریس” و “پلوتون” را نام برد.

اکنون یک تیم از موسسه تحقیقاتی جنوب غرب، یک نظریه جدید را در مورد منشا پلوتو توسعه داده است. آنها از اطلاعات مربوط به “اسپوتنیک پلانیتیا”(Sputnik Planitia) که قسمت بزرگ و پوشیده از یخچال های نیتروژنی است و نیمه چپ قلب پلوتو را تشکیل می دهد، استفاده کردند.

“کریس گلین”، دانشمند موسسه تحقیقات جنوب غرب در سن آنتونیو در بیانیه ای اظهار داشت: ما یک سازگاری جذاب بین مقدار برآورد شده نیتروژن درون یخچال ها و میزانی که انتظار می رفت اگر پلوتو با استفاده از تجمیع حدود یک میلیارد دنباله دار یا دیگر اشیاء در کمربند کویپر با ترکیب شیمیایی مشابه با دنباله دار کشف شده در ماموریت “روزتا”(Rosetta) تشکیل شده باشد، پیدا کردیم.

“دنباله دار” یک گلوله برفی کیهانی است که از گازهای منجمد، سنگ و گرد و غبار تولید شده و حدودا به اندازه یک شهر کوچک است.

ماموریت تمام شده “روزتا” که توسط آژانس فضایی اروپا انجام شد، از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶، دنباله دار ۶۷P را بررسی کرد. فضاپیمای مادر همینطور یک فرودگر موسوم به “فیلائه”(Philae) بر روی سطح یخ زده این جرم فرود آورد. “فیلائه” اولین فرودگری بود که بر سطح یک دنباله دار فرود آمد.

داده های جمع آوری شده در طول ماموریت “روزتا” و ماموریت “افق های جدید”(New Horizons) ناسا از ژوئیه ۲۰۱۵، اطلاعات کافی را به محققان موسسه تحقیقات جنوب غرب برای نظریه جدید در مورد تشکیل پلوتو داد.

با این حال، تیم محققان در این نقطه متوقف نشد. علاوه بر مدل تولید پلوتو از انباشت دنباله دارها، محققان همینطور به یک مدل خورشیدی نظر داشتند. در مدل خورشیدی، پلوتو از یخ های سرد تشکیل شده است که به این سیاره کوتوله، یک ترکیب شیمیایی می دهد که نزدیک به خورشید ما است.

“گلین” اظهار داشت: تحقیقات ما نشان داده است ساختار شیمیایی اولیه پلوتو، از ترکیبات دنباله دارها به ارث برده شده که دارای آب مایع بوده و شاید حتی دارای یک اقیانوس زیرزمینی باشد.

وی اضافه کرد: این تحقیق بر پایه موفقیت های فوق العاده ماموریت های “افق های جدید” و “روزتا” برای گسترش درک ما از منشاء و تکامل پلوتو بنا شده است.

وی در بیانیه خود اضافه کرد: با استفاده از شیمی بعنوان یک ابزار کارآگاهی، ما می توانیم خصوصیت های خاصی را که امروزه در پلوتو مشاهده می نماییم، به فرایندهای شکل گیری از پیش تعیین شده ردیابی نماییم. این منجر به تعریف جدید داستان زندگی پلوتو می گردد.

ماموریت روزتا در سپتامبر ۲۰۱۶ به شکل جالبی به پایان رسید. نگه دارنده های کاوشگر به صورت عمدی به سطح ۶۷P سقوط کردند، اما ماموریت “افق های جدید” همچنان کارهای بیشتری برای ادامه دارد. این کاوشگر در ۱ ژانویه ۲۰۱۹ در ارتفاع کم از یک جرم واقع در کمربند کویپر معروف به “MU69 2014” پرواز خواهد نمود.

این پرواز حدود یک میلیارد مایل دورتر از مدار پلوتو خواهد بود و محققان امیدوارند این پرواز، کشفی را منجر شود که مانند نظریه جدید در مورد تشکیل پلوتو، بینش جدیدی را فراهم آورد.

این پرواز همینطور اصلی ترین هدف ماموریت توسعه یافته “افق های جدید” خواهد بود.

“دنباله دار” یک گلوله برفی کیهانی است که از گازهای منجمد، سنگ و گرد و غبار تولید شده و حدودا به اندازه یک شهر کوچک است

ساختار دنباله دار شامل سه بخش هسته، گیسو و دم است. هسته بخش مرکزی آن است و از گرد و غبار و گاز و یخ تولید شده است. وقتی که دنباله دار نزدیک خورشید می شود، یخ های موجود در هسته آن تبخیر می گردد و تبدیل به ابر بزرگی پیرامون دنباله دار می گردد که گیسو نام دارد. نیروی مغناطیسی بسیار قوی است و طناب ها، گره ها و نوارهایی تولید می کند که دم یونی را از دم گرد و غباری جدا می کند.

سرچشمه و منشأ دنباله دارها، ابر اورت یا کمربند کویپر است. دنباله دارها، غیر دوره ای و دوره ای هستند که غیر دوره ای ها گرانش محدود به خورشید ندارند و مدار آن ها به شکل سهمی است. دنباله دارهای دوره ای هم شامل دنباله دارهای بلندمدت (بسیار بیشتر از ۲۰۰ سال) و کوتاه مدت (۲۰ تا ۲۰۰ سال) است.

دنباله دارها تفاوت هایی با دیگر اجرام منظومه شمسی همچون سیارک ها، شهاب وارها، شهاب ها و شهاب سنگ ها دارند که مهم ترین آن ها چیزی است که آن ها از آن تولید شده اند. برای نمونه، سیارک ها از فلزات و مواد سنگی و دنباله دارها از یخ، گرد و غبار و مواد سنگی تولید شده اند.

دنباله دارها انواع قابل توجهی مانند دنباله دار بزرگ و مسیر خورشیدی دارند. دنباله دارهای بزرگ آن قدر بزرگ نیستند که با چشم غیرمسلح دیده شوند؛ با این حال وقتی به خورشید نزدیک می شوند، سطوح یخی آن ها تبخیر می گردد و مقدار زیادی از گاز و گرد و غبار آن ها فرار می کند و گیسو و دم های بسیار بزرگی شکل می گیرد که دیدنی و قابل توجه است. این دنباله دارها، دنباله دارهای بزرگ نامیده می شوند.

در دوران باستان، دنباله دارها بعنوان پیام آوران خدا در نظر گرفته می شدند.

مطالعه موسسه تحقیقات جنوب غرب در مجله Icarus انتشار یافته است.