نیوزتل ملاقات نزدیک با مریخ

به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا، آنچه که در بالا آمد، دستمایه خیلی از داستان های تخیلی و فیلم های سینمایی بوده است. حمله به مریخی های وحشتناکی که به هیچ چیز و هیچ کس رحم نمی کنند و کینه و عداوتی طولانی با زمینی ها دارند !!

قرنها دانشمندان مریخ را سیاره ای می دانستند که احتمال حیات در آن بیش از سایر کرات منظومه شمسی است. بعد از زهره با جوی طوفانی و ابر غلیظی که دیدار آنرا ناممکن می سازد مریخ نزدیک ترین سیاره به کره زمین می باشد. بر خلاف ناهید، بهرام با تلسکوپ قابل مشاهده می باشد. قطبین این کره در تصاویر به خوبی دیده می شوند، رنگ سطح مریخ از دید زمینیان متغییر است و همین سبب شده بود که ستاره شناسان تا مدت ها تصور کنند تغییرات در اثر آب شدن یخ های قطبی در فصل بهار و جاری شدن رودخانه ها به سمت خط استوا و در نتیجه روئیدن گیاهان است اما با رسیدن تصاویر کاوشگر مارینر-۴ به مریخ این حقیقت آشکار شد که بهرام پوشیده از پستی و بلندی هایی شبیه ماه است و هیچ نشانه ای از آب در آن وجود ندارد.

مارینر-۴ که در ۲۸ نوامبر ۱۹۶۴ سکوی شماره ۱۲ مرکز پرتاب های فضایی کاناورال را موشکی از نوع اطلس دی ترک کرد ۲۶۰ کیلوگرم وزن داشت. این کاوشگر در حقیقت نسخه پشتیبان (نمونه دومی که معمولاً برای شرایط اضطراری ساخته می شود) مأموریت شکست خورده مارینر-۳ بود. بدینسان دانشمندان توانستند در تنها پنجره برای سفر به مریخ که تا یک ماه پس از پرتاب مارینر-۳ باز بود، دوباره شانس خویش را امتحان کنند. اگر آنها این پنجره پرتاب را از دست می دادند می بایست زمان نسبتاً طولانی را در انتظار موقعیت پرتاب مناسب بعدی به انتظار می نشستند. آنها این شانس بزرگ را از دست نداده و مارینر-۴ را به سمت مریخ پرتاب کردند.

چهار سری باتری خورشیدی که به شکل پره های آسیاب بادی در اندازه ۹۰-۱۷۴ سانتیمتر نیروی مورد نیاز دستگاه های علمی مارینر-۴ را تأمین می کرد یک باتری قابل شارژ با قدرت ۱۲۰۰ وات-ساعت برای مانورها، همینطور نیروی ذخیره در آن قرار داشت. سامانه پیشبری ناو با استفاده از ۴ لوله خروجی که قدرتی معادل ۲۲۲ نیوتن داشت حرکت ناو را در زمان های لازم تأمین می کرد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از امواج کوتاه به صورت مستقیم به زمین ارسال می شد در عین حال بر روی یک سامانه ویژه با قدرت حافظه ۲۴/۵ میلیون بایت ضبط می شد که بعداً ارسال شود.

مارینر-۴ به گونه ای برنامه ریزی شده بود که به محض رسیدن به سیاره سرخ آغاز به عکاسی از آن کند و تصاویر به دست آمده را در نوارهای مغناطیسی مخصوصی ضبط و در فرصت مناسبی بعد از گذر از کنار مریخ، آنها را برای ارسال به زمین دوباره پخش کند. در واقع مریخ تنها برای ۵ دقیقه در دید مارینر-۴ قرار داشت که بخش بزرگی از این زمان کوتاه را در پشت مریخ نسبت به زمین می گذراند. از این رو فرصت کافی برای عکاسی و ارسال همزمان آنها به زمین وجود نداشت.

این کاوشگر بعد از ۲۲۸ روز فضاپیمایی در ۱۴ ژوئیه ۱۹۶۵ (۲۳ تیر ۱۳۴۴) به محدوده مریخ رسید و بین ساعت های ۲۱۱۲ تا ۲۳۰۹ به عکسبرداری پرداخت. گرچه سامانه های این کاوشگر نتوانست به کار خود ادامه دهد اما اطلاعات ضبط شده از مریخ بعدا در قالب ۲۱ عکس به زمین فرستاده شد و همین تصاویر بعنوان اولین تصاویر از فاصله نزدیک از مریخ، تخیلات وجود کانال های آب رسانی و زمین های سرسبز مریخ را از بین برد و نشان داد که این سیاره خشک و بی آب و علف است. در این عکس ها بیابان های وسیع با تپه های نه چندان بلند و علائمی شبیه به گردباد وجود داشت.

دکتر لاتیون استاد فیزیک دانشگاه کالیفرنیا و یکی از اعضای گروه گارشناسان علمی بررسی داده های مارینر پس از دریافت تصاویر مریخی اعلام نمود که در سطح این سیاره هیچ اثری از کانال های آب و راه ها و جاده های طولانی وجود ندارد.

وی طی مصاحبه ای مطبوعاتی اظهار داشت: “ما گمان می نماییم علائمی را بر روی مریخ دیدیم که هیچکس قبلا آنها را مشاهده نکرده است. این عکس ها که از ۱۶ هزار کیلومتری مریخ گرفته شده شامل مساحتی قریب به ۵۰۰ کیلومتر مربع است. نیمی از عکس ها سطح درخشان مریخ را نشان داده است و نیم دیگر آسمان تیره آن را. کوچکترین نقطه های روی این تصاویر شامل مناطقی به طول ۵ کیلومتر است و بنابراین نمی توان آنها را دقیق دانست. برخی پدیده ها شبیه آتشفشان های ماه هم در عکس ها دیده می گردد.”

سامانه عکاسی دیجیتال مارینر

این عکس ها به صورت نقطه هایی با تفاوت ۶۴ طیف رنگی از سفید تا سیاه به زمین ارسال می گردید و شامل حدود ۵ میلیون علامت رادیویی بود. این علایم در زمین توسط یک مبدل الکترونیک با هم ترکیب و به عکس تبدیل می شدند. انتقال اطلاعات مربوط به عکس ها زمان زیادی می برد و هر عکس هشت ساعت و نیم وقت می گرفت. در میان ارسال عکس ها مارینر، به مدت ۹۰ دقیقه اطلاعات علمی و خبرهایی درباره خویش را به زمین می فرستاد.

آنتن و سامانه های ارتباطی در کالیفرنیا، آفریقای جنوبی و استرالیا، که به دستگاه های تقویتی نیرومند مجهز بودند علائم رادیویی سفینه مریخ نورد را ثبت و ضبط و سپس به مرکز علمی در پاسادنا مخابره می کردند. اولین عکس فرستاده شده توسط مارینر-۴ بیابان روشن رنگی را نشان می داد که “آمازونیس” نامگذاری شد. در این بیابان هیچگونه عوارضی جز چند تپه کوتاه دیده نمی شد.

نکته های جالب پرواز مارینر-۴

از نکته های جالب پرواز مارینر-۴ شکستن رکورد مریخ نورد مارس روسیه بود که چند ماه پیش از ۱۰۶ کیلومتری مریخ عبور کرد.

کل هزینه انجام شده برای سفر مارینر-۴ حدود ۸۳ میلیون دلار بود. ارتباط با مارینر-۴ تا ۲۱ دسامبر ادامه داشت و این سفینه ۲/۵ میلیون بایت اطلاعات به زمین فرستاد.

علیرغم اثبات باطل بودن نظریه کانال و جاده های مریخی، برخی همچنان پافشاری می کردند که حیات در این سیاره وجود دارد.