نیوزتل: گویا همسایه آسمانی ما اخیرا دچار برخورد شهاب سنگ شده است و تلسکوپ تیزبین اسپانیا برخورد دو شهاب سنگ به سطح کره ماه را تصویربرداری کرده است.

به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، نزدیکترین همسایه آسمانی ما چند روز پیش به فاصله ۲۴ روز، دو بار به ما چشمک زده است و یک سیستم تلسکوپ تیزبین در اسپانیا در اواسط ماه ژوئیه، اثر برخورد یک جفت شهاب سنگ در ماه را ثبت کرده است و شما می توانید گیف این رویداد را تماشا کنید.

آژانس فضایی اروپا (ESA) به تازگی تصویری از دو چشمک ماه که در ۱۷ و ۱۸ ژوئیه رخ داده، منتشر نموده است.

پژوهشگران می گویند باآنکه این نورها از زمین دیده شده اند، اما شهاب سنگ ها که قطعاتی جدا شده از بارش شهابی میان تابستانی Alpha Capricornids بوده اند، احیانا تنها به اندازه یک گردو بوده اند.

آژانس فضایی اروپا در اطلاعیه ای که با فیلم انتشار یافت، اظهار داشت: ماه در حالیکه از دنباله غبارآلود یک دنباله دار (Comet169P/NEAT) گذر می کرده، دچار این برخوردها شده است.

مقامات آژانس فضایی اروپا در این بیانیه گفتند: برای حداقل یک هزار سال، مردم ادعا کرده اند شاهد پدیده درخشش های کوتاه مدت در ماه بوده اند. با این تفاسیر، مطالعه این درخشش های گذرا دشوار می باشد و تعیین علت آنها یک چالش باقی مانده است.

آنها افزودند: به همین علت، دانشمندان با علاقه زیادی در حال مطالعه این پدیده های گذرا هستند و این بدین دلیل است که آنها نه تنها می توانند ماه و تاریخ آن را بیشتر به ما بشناسانند، بلکه همینطور درباره زمین و آینده آن به ما اطلاعات می دهند.

این تصاویر جدید با استفاده از سیستم تشخیص و تحلیل اثرات ماه (MIDAS) که در سه ناحیه در سراسر اسپانیا نصب شده، ثبت شده است. این سیستم به دوربین های ویدئویی CCD با وضوح بالا مجهز شده تا این درخشش های ظریف نور را ثبت کند.

وقوع این اتفاق در طول ماه گرفتگی کامل، مانند ماه گرفتگی کاملی که در ۲۷ ژوئیه رخ داد، ثبت این برخوردها را ساده تر می کند.

پژوهشگران می گویند باآنکه مطالعه این برخوردهای شهاب سنگی از علایق اصلی ما است، اما حوادث این چنینی در مورد اثرات برخورد شهاب سنگ ها در مکان های دیگر منظومه شمسی به ما کمک می نماید.

“خوزه ماریا مادیدو”، عضو MIDAS و محقق شهاب سنگ در دانشگاه هوئلوا(Huelva) اسپانیا اظهار داشت: ما با مطالعه شهاب سنگ های برخورد کرده با ماه، می توانیم تعیین نماییم که چند سنگ و صخره تحت تاثیر قرار گرفته اند و می توانیم چگونگی تاثیر آن بر زمین را پیش بینی نماییم.

شهاب سنگ

یک شهاب سنگ قطعه جامدی از بقایای به جامانده از جرم هایی مانند یک دنباله دار، سیارک یا شهاب واره است که در اصل در فضای بیرونی شکل گرفته و توانسته بعد از گذر از اتمسفر و تحمل تأثیر آن، بر روی سطح زمین یا یک سیاره دیگر انتقال یابد.

هنگامی که جرمی به جو وارد می شود، عوامل گوناگونی مانند اصطکاک، فشار و تعامل شیمیایی با گازهای اتمسفری سبب گرم شدن جرم و انتشار انرژی می شوند. سپس به یک شهاب واره تبدیل می گردد و یک آذرگوی را تشکیل می دهد که همینطور بعنوان یک شهاب ثاقب یا ستاره درحال سقوط شناخته می گردد.

اخترشناسان نمونه های درخشان این پدیده را آذرگوی می نامند. شهاب سنگ هایی که در ورود خود تأثیر جو را تحمل کرده اند، اندازه های بسیار متفاوتی دارند. برای زمین شناسان، یک آذرگوی، شهاب سنگی است که به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتواند یک دهانه برخوردی تولید کند.

شهاب سنگ ها بیشتر از سنگ و فلز تشکیل شده اند. این اجرام هنگامی که وارد جو زمین می شوند به علت قطر زیادشان از جو می گذرند و دهانه ها و عوارض گوناگونی را از خود بر جای می گذارند.

به عنوان مثال، دهانه “بارینجر” در آریزونا و دهانه “وردفورت” در آفریقای جنوبی.

اهمیت مطالعه شهاب سنگ ها جهت تعیین سن زمین، منظومه خورشیدی (شمسی) و در نهایت تعیین سن کل کیهان است.

به علاوه می توان از آن ها جهت تعیین ترکیب شیمیایی بخش های مختلف سیاره زمین و سایر سیارات سنگی بهره برد و حتی فرآیندهایی را که منجر به تشکیل این سیارات و حتی فرآیندهای تشکیل هسته، پوسته اولیه، فرآیند تفریق عنصری در گوشته اولیه و فرآیند مهمی چون تشکیل حیات است، به دقت بررسی کرد.

به کمک مطالعه شهاب سنگ های فلزی (آهنی) و مطالعات لرزه نگاری بود که دانشمندان ترکیب حدودی هسته زمین را تعیین کردند.