به گزارش نیوزتل فیزیک دانان با مشاهده تصویر فروسرخ یک غول سیاره تازه متولد شده موسوم به ˮPDS 70 bˮ و مشاهده دیسک اطراف آن برای نخستین بار، در نهایت موفق به رصد منشاء گرد و غبارآلود و گازی غول سیاره ها شدند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، یک تیم بین المللی از فیزیک دان ها بالاخره مدرکی از دیسک های سیاره ای به دست آوردند که وزن قابل توجهی به مدلهای نظری فعلی درباره شکل گیری سیاره ها می دهد. این دیسک های گازی که توسط گرد و غبار محصور شده اند تابحال از شناسایی فرار کرده بودند.
یک مطالعه بین المللی که توسط دانشکده فیزیک و نجوم “موناش”(Monash) در ملبورن استرالیا انجام شد با استفاده از کمک “تلسکوپ بسیار بزرگ”(VLT) در شیلی به رصد مراحل اولیه تشکیل سیاره پرداخت.
تلسکوپ VLT متشکل از چهار تلسکوپ نوری است که هر کدام از آنها واقعاً بزرگ هستند و باهم ترکیب شده اند تا بزرگترین تلسکوپ نوری زمین را بسازند.
تیم تحقیقاتی تحت رهبری دکتر “والنتین کریستیائنس” از دانشگاه موناش، از VLT برای جمع آوری تصاویر فروسرخ از طول موج های مختلف یک غول سیاره جدید بهره برد.
سیاره غول پیکر یا غول سیاره(Giant planet) به سیاره های بسیار بزرگ گفته می شود. پیکر چنین سیاره هایی بیشتر به صورت عمده به جای سنگ یا سایر مواد جامد، از موادی با نقطه جوش پایین (گاز یا یخ) تشکیل شده است، اما سیاره های غول پیکر جامد هم وجود دارند.
چهار سیاره غول پیکری که تابحال در منظومه شمسی شناخته شده اند شامل مشتری، کیوان، اورانوس و نپتون هستند. هویت خیلی از سیاره های فراخورشیدی غول پیکر دیگر هم در مدار ستاره های دیگر دانسته شده است.

دکتر کریستیائنس می گوید: ما نخستین شواهد از وجود دیسک گاز و گرد و غبار در اطراف غول سیاره را پیدا کردیم که بعنوان دیسک سیاره ای شناخته می شوند. ما فکر می نماییم که قمرهای بزرگ مشتری و دیگر غول های گازی در چنین دیسک هایی متولد شده اند، ازاین رو مطالعه ما کمک می نماید چگونگی شکل گیری سیارات در منظومه شمسی را توضیح دهیم.
دانشمندان مدتها با تکنیک های مختلف و در طول موج های مختلف به دنبال این دیسک ها بودند اما فایده ای نداشت. کلید این کشف در یک الگوریتم توسعه یافته توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه موناش برای استخراج سیگنال های ضعیف از مجموعه داده های پیچیده بود.
از آنجایی که سیاره های تازه متولد شده در نور ستاره خود غوطه ور می شوند، نیاز است که تابش خیره کننده ستاره آن از تصاویر حذف شود. هنگامی که این کار صورت گیرد، دیسک سیاره ای خویش را نشان داده است.
کریستیائنس می گوید: باوجود جستجوی شدید، دیسک های سیاره ای تاکنون از شناسایی فرار می کردند. این اولین شواهدی است که نشان داده است که مدلهای نظری شکل گیری سیاره های غول پیکر دور از دسترس نیست.
این کشف ما را به فهم دقیق تری از چگونگی شکل گیری منظومه شمسی و حتی پدید آمدن ما بر روی زمین می رساند.
سیاره غول پیکر یا غول سیاره(Giant planet) به سیاره های بسیار بزرگ گفته می شود. پیکر چنین سیاره هایی بیشتر به صورت عمده به جای سنگ یا سایر مواد جامد، از موادی با نقطه جوش پایین (گاز یا یخ) تشکیل شده است، اما سیاره های غول پیکر جامد هم وجود دارند.
چهار سیاره غول پیکری که تابحال در منظومه شمسی شناخته شده اند شامل مشتری، کیوان، اورانوس و نپتون هستند. هویت خیلی از سیاره های فراخورشیدی غول پیکر دیگر هم در مدار ستاره های دیگر دانسته شده است.
سیاره های غول پیکر گاهی هم به نام سیاره جوویان یا سیاره مشتری مانند نامیده می شوند. از آنها گاهی هم بعنوان غول های گازی یاد می شود. با این وجود، خیلی از اخترشناسان امروز این اصطلاح را تنها در مورد مشتری و کیوان به کار می برند. چونکه اورانوس و نپتون را به خاطر ترکیبات مختلفی که دارند بعنوان غول های یخی می شناسند.
هر دو نام به صورت بالقوه تا اندازه ای گمراه کننده هستند. همه سیاره های غول پیکر عمدتاً متشکل از مواد مایعی با نقطه های بحرانی بالاتر از دمای آنها هستند، جایی که فازهای گازی و مایع به صورت مجزا و مشخصی وجود ندارد. در مورد مشتری و زحل، اجزای تشکیل دهنده اصلی هیدروژن و هلیوم و در مورد اورانوس و نپتون آب، آمونیاک و متان است.
این تحقیق در مجله Astrophysical Journal Letters انتشار یافته است.