به گزارش نیوزتل پژوهشگران اروپایی باور دارند که بینی الکترونیکی می تواند تنفس بیماران مبتلا به سرطان ریه را تحلیل کند تا واکنش آنها نسبت به ایمنی درمانی بررسی شود.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، پژوهش جدید “سازمان سرطان اروپا”(ESMO) نشان داده است که بینی الکترونیکی می تواند مواد شیمیایی موجود در نفس بیماران مبتلا به سرطان ریه را با ۸۵ درصد دقت شناسایی کند تا پزشکان بدانند که کدام یک از بیماران به درمان واکنش مثبت و کدام یک واکنش منفی خواهند داشت.
نتایج پژوهش، حاکی از این هستند که بینی الکترونیکی در انتخاب بیمارانی که نسبت به شیمی درمانی واکنش نشان می دهند، حتی نسبت به فرایند “بافت شیمی ایمنی”(IHC) هم دقیق تر عمل می کند. بافت شیمی ایمنی، فرآیندی است که نمونه های بافت را آزمایش می کند تا وجود پروتئینی معروف به “لیگاند ۱ مرگ برنامه ریزی شده” (PD-L۱) مشخص شود اما این فرایند معمولا تهاجمی است و به زمان زیادی نیاز دارد.
پروفسور “مایکل ون دن هوول”(Michel van den Heuvel)، استاد مرکز پزشکی “دانشگاه رادبود” (RU) هلند و سرپرست این پژوهش اظهار داشت: ایمنی درمانی، تا حد قابل توجهی به بهبود روش های درمان سرطان ریه منجر شده اما این روش فقط در تعداد کمی از بیماران موثر است. هنگامی که ما پرژوهش خویش را آغاز کردیم، دریافتیم که ایمنی درمانی فقط روی ۲۰ درصد بیماران اثر می گذارد. هم اکنون هیچ آزمایشی به غیر از آزمایش های مربوط به فرایند بافت شیمی ایمنی وجود ندارد که بتواند افرادی را که واکنش مثبتی به این درمان دارند، شناسایی کند. این فرایند به رغم داشتن محدودیت های تحلیلی، نشانگری برای انتخاب افراد و پیشبینی واکنش آنها نسبت به بیماری به حساب می آید.
“ریان دی وریس”(Rianne de Vries)، دانشجوی مقطع دکتری “دانشگاه آمستردام” (UvA) هلند و نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: فرضیه ما این بود که شاید تحلیل تنفس بیماران با استفاده از بینی الکترونیکی بتواند یک جایگزین غیرتهاجمی و سریع برای استانداردهای کنونی تشخیص باشد و به پزشکان امکان دهد تا ایمنی درمانی را برای درمان بیمارانی که واکنش مثبتی به آن ندارند، به کار نبرند.
بینی الکترونیکی، ابزار کوچکی است که حسگرهایی برای شناسایی مواد شیمیایی معروف به “ترکیبات آلی فرار”(VOCs) دارد. ترکیبات آلی فرار، حدود یک درصد نفس ما را می سازند و بقیه آن، از نیتروژن، اکسیژن، دی اکسید کربن و آب تشکیل می شود. تصور پژوهشگران این بود که شاید ادغام ترکیبات آلی فرار با “سرطان سلول کوچک ریه”(NSCLC) بتواند به پیشبینی واکنش بیماران نسبت به درمان کمک نماید. ترکیبات آلی فرار، برپایه فرآیندهای متابولیک که در کل بدن یا قسمتی از آن رخ می دهند، با یکدیگر تفاوت دارند.

دی وریس افزود: بیماران می توانند با استفاده از بینی الکترونیکی، نفس عمیق بکشند، آنرا پنج ثانیه نگه دارند و سپس نفس خویش را به آرامی در ابزار بدمند. سنسورهای بینی الکترونیکی، نسبت به ترکیبات آلی وارد شده واکنش نشان می دهند. هر سنسور، حساسیت بالایی نسبت به گروه متفاوتی از مولکول ها دارد. داده های حسگرها، مستقیما به یک سرور آنلاین منتقل و در آن ذخیره می شوند تا مورد بررسی قرار بگیرند. بررسی ها در کمتر از یک دقیقه انجام می شوند و نتایج با یک مجموعه آنلاین از داده ها مورد مقایسه قرار می گیرند. سپس، الگوریتم های مبتنی بر یادگیری ماشینی به سرعت تشخیص می دهند که واکنش بیمار نسبت به درمان مثبت است یا خیر.
دکتر “میرته مولر”(Mirte Muller)، پژوهشگر “موسسه سرطان هلند”(NKI) اظهار داشت: بینی الکترونیکی نسبت به فناوری های پزشکی، آزمایش های تشخیصی و زیست نشانگرهای دیگر، هزینه کمتری دارد. این فناوری می تواند امکان یک آزمایش غیرتهاجمی و سریع را فراهم آورد و بازخوردهای لازم را در چند ثانیه عرضه نماید.
این پژوهش، در مجله “Annals of Oncology” به چاپ رسید.