نیوزتل: دانشمندان ˮآزمایشگاه ملی شتاب دهنده اسلکˮ(SLAC) آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کرده اند کهکشان راه شیری ممکنست ۱۰۰ ˮکهکشان اقماریˮ کم نور داشته باشد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، در منظومه شمسی ما، سیارات اقمار خودرا دارند. کهکشان راه شیری نیز همانند آنها اقمار خودرا دارد و برخی از آنها ممکنست کهکشان های اقماری کوچک تر از خود داشته باشند. اعتقاد بر این است که ماده تاریک مسئول ایجاد بیشتر چنین ساختارهایی است. اقمار کهکشان راه شیری می توانند به دانشمندان در درک ارتباط بین هاله ماده تاریک و تشکیل کهکشان کمک کنند.
کهکشان اقماری(Satellite galaxy) کهکشانی است که به صورتی مداری گرد یک کهکشان بزرگ می چرخد. این گردش بر اثر کشش گرانشی است. در یک جفت کهکشانی که حالت مداری دارند اگر یکی بسیار بزرگ تر از دیگر باشد، کهکشان بزرگتر کهکشان اصلی و دومی اقماری نامیده می شود.
هم اکنون، پژوهشگران “آزمایشگاه ملی شتاب دهنده اسلک” و “موسسه بررسی انرژی تاریک”، اظهار کرده اند کهکشان های کم نوری که در اطراف کهکشان راه شیری وجود دارند می توانند به آنها در درک ارتباط بین اندازه و ساختار کهکشان ها و هاله های ماده تاریک کمک کنند.
آنها شواهد بیشتری را در مورد وجود کهکشان های اقماری ابر ماژلانی بزرگ کشف کردند و پیش بینی کردند که اگر مدلهای آنها درست باشند، کهکشان راه شیری باید حداقل ۱۵۰ کهکشان اقماری کم نور داشته باشد. ابر ماژلانی بزرگ(LMC ) کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری است. سومین کهکشان نزدیک به راه شیری شمرده می شود. ابر ماژلانی بزرگ چهارمین کهکشان بزرگ گروه محلی است.
ابر ماژلانی بزرگ یکی از کهکشان های اقماری کهکشان راه شیری است. “نقشه برداری آسمانی دیجیتالی اسلون”(Sloan Digital Sky Survey) یا SDSS در اوایل دهه ۲۰۰۰ نشان داد که تعداد این کهکشان های اقماری بیش از ۱۰ عدد است.
سپس دانشمندان طی سال ها بیشتر این مساله را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند تعداد کهکشان های اقماری به طرز شایان توجهی افزایش یافته است.
در سال های اخیر نیز دانشمندان با بررسی ها متوجه حضور ۶۰ کهکشان اقماری شده بودند.
دانشمندان جهت بررسی دقیق تر اقمار ابر ماژلانی بزرگ، شبیه سازی های کامپیوتری میلیون ها کهکشان را تحلیل کردند. در گام بعدی دانشمندان از یک مدل انعطاف پذیر برای اتصال ماده تاریک به تشکیل کهکشان استفاده کردند. این مدل به آنها اجازه داد درک ناقصی که آنها درباره شکل گیری کهکشان همچون رابطه بین درخشش کهکشان ها و انبوهی از توده های ماده تاریک که در درون آنها شکل می گیرد داشتند را به راحتی درک کنند. در گام نهایی دانشمندان الگویی که کهکشان های اقماری در آسمان دیده می شوند را ایجاد کردند و همین طور میزان روشنایی، اندازه و مسافت آنها با یکدیگر را نیز اندازه گیری کردند. آنها سپس این موارد را با مشاهدات کهکشانی مقایسه کردند.
“اتان نادلر”(Ethan Nadler) نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: نتایج مطابق با مشاهدات فضاپیما “گایا” بود. هم اکنون شش کهکشان اقماری در مجاورت ابر ماژلانی بزرگ شناسایی شده اند. شبیه سازی ها و داده های تلسکوپ فضایی هابل همین طور نشان میدهد که ابر ماژلانی بزرگ برای نخستین بار حدود ۲.۲ میلیارد سال پیش به راه شیری نزدیک شده است. اگر شبیه سازی ها صحیح باشند، حدود ۱۰۰ کهکشان اقماری حالا در کهکشان راه شیری وجود دارد که این تعداد حدودا بیش از دو برابر تعدادی است که دانشمندان طی سال های اخیر در اطراف کهکشان راه شیری کشف کرده اند.

منبع: نیوزتل