نیوزتل: در ۲۱ فوریه سال ۲۰۱۹ فضاپیمای ژاپنی ˮهایابوسا ۲ˮ(Hayabusa 2) لحظاتی بعد از لمس سیارک ˮریوگوˮ (Ryugu) موفق به ثبت تصویری از آن شد. تیم توسعه فضاپیمای ژاپنی ˮهایابوسا ۲ˮ در مطالعه اخیرشان خبرهایی از مشاهداتشان از سیارک ریوگو منتشر نموده اند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، فضاپیمای ژاپنی “هایابوسا ۲”که توسط آژانس جستجوهای هوافضای ژاپن یا “جاکسا” ساخته شده است هنگامیکه به سیارک مذکور نزدیک، شد یک شی فلزی ۵ گرمی را به سمت سطح سیارک ریوگو شلیک کرد. این شی فلزی به این سیارک که دارای قطری حدود یک کیلومتر است و حدود ۳۵۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد، برخورد کرد. پرتاب این فلز سطح سیارک ریوگو را کمی تخریب کرد و به فضاپیمای ژاپنی “هایابوسا ۲” اجازه داد تا مقداری از موادی که توسط این اتفاق به بیرون پرتاب شده بود را جمع آوری کند.

شی فلزی(گلوله) که به ریوگو شلیک شد
حال این فضاپیما که در بیش از یک سال و نیم گذشته بعنوان همراهی برای سیارک ریوگو بوده است با نمونه های جمع آوری شده توسط آن در سال ۲۰۱۹ راهی بازگشت به زمین شده است وانتظار می رود در اواخر سال ۲۰۲۰ از کنار زمین عبور کند و نمونه های خودرا توسط “کپسول ورود مجدد”(reentry capsule)، انتقال دهد تا آنالیز دقیقی بر روی آنها در آزمایشگاه های سراسر جهان صورت گیرد.
در مطالعه ای که بتازگی در مجله “Science” انتشار یافته است، پژوهشگران تیم فضاپیمای هایابوسا ۲ از مشاهدات خود در مورد پروسه نمونه برداری از سطح این سیارک گزارشی ارائه و در آن اعلام نمودند که چه اندازه گیری هایی از سطح ریوگو می تواند به ما در درک تکامل آن کمک نماید. این مشاهدات داستان یک مسافر کیهانی را که از کمربند اصلی سیارک عبور کرده و بعد از یک گذر کوتاه از نزدیکی خورشید پیش از اینکه در نهایت بعنوان یک سیارک نزدیک به زمین در مدار خود در کهکشان ما مستقر شود را روایت می کند.
پل بایرن استاد دانشگاه ترینیتی کالج دوبلین اظهار داشت: من یک دانشمند سیاره ای هستم و علاقه مندم تا بدانم چرا اجرام سیاره ای آن گونه که عمل می کنند به نظر می رسند. با درک بهتر این مساله که چگونه و چرا ظاهر فعلی سیارک “ریوگو” به وجود آمده است، ما یک مدل جامع تر برای چگونگی شکل گیری و پیشرفت اجرام منظومه شمسی همچون سیارک های کربنی “نوع سی”(C-type) معمولی که ریوگو یکی از آنهاست، خواهیم داشت. دانشمندان در این مطالعه جدید توضیح داده اند که چگونه برخی از بخش های ریوگو آبی تر و بخش های دیگر قرمزتر به نظر می رسند.

این اصطلاحات مربوط به تغییرات ظریف رنگ سطح سیارک در طیف مرئی است. تیم هایابوسا۲ دریافتند که خط استوا و قطب های سیارک آبی تر هستند در صورتیکه بخش میانگان قرمزتر هستند. به طرز قابل توجه ای، این تفاوت رنگ ممکنست با سن سیارک یا اینکه چه مدت مواد بطور مستقیم در معرض فضا قرار می گیرند، ارتباط داشته باشد. به همین خاط است که آن قسمت هایی که در معرض فرسایش فضایی قرار گرفته اند تیره تر و قرمزتر هستند. فرسایش فضایی اصطلاحی است که برای چند پروسه مختلف مربوط به تأثیری که محیط در فضای فرازمینی بر روی اجرام فضایی دارد به کار می رود. فرسایش فضایی این سیارک ممکنست توسط ریز شهاب سنگ ها، ذرات خورشیدی و کیهانی و گرمای خورشید رخ داده باشد.
هنگامی که هایابوسا۲ پرتاب خودرا از فاصله حدود یک متر انجام داد و سپس پیشران آن از سیارک دور شد، ابرهای قرمزتر، سنگ ریزه های تیره و دانه های ریز پیش از سقوط باردیگر به سطح سیاره، به بیرون پرتاب شد.
تیم ماموریت نتیجه گرفت این ذرات که در اصل تنها در سطوح در معرض تخته سنگ ها، در سرتاسر محل نمونه برداری فرود آمده اند، آنرا از یک رنگ آبی کم رنگ به قرمز کم رنگ تبدیل می کنند.
این مشاهدات به دانشمندان بینشی در مورد نوارهای عرض جغرافیایی روی سطح سیارک ریوگو ارائه نمود. مواد در معرض خورشید و فرسایش فضایی قرمز می شوند و به آرامی تحت گرانش ضعیف این سیارک از استوا و قطب های عارضه نگاری بالا حرکت می کند و به میانگان دارای عارضه نگاری کم حرکت می کنند. این حرکت، مواد تازه و آبی تر را در خط استوا و قطب ها قرار می دهد و ماده قرمز شده در آن میان را ذخیره می کند. موضوع هیجان انگیز این بود که از تجزیه و تحلیل اندازه و رنگ دهانه ریوگو، تیم هایابوسا ۲ نتیجه گرفتند که بعضی از نواحی سیارک مذکور باید به خورشید نزدیک تر باشند که حالا نیز به آن نزدیک است.
این مساله میزان قرمز بودن سطح سیارک را مشخص می کند. با بهره گیری از دو مدل مختلف برای محاسبه سن دهانه ها، این تیم تخمین می زند که این قرمزی ناشی از گرم شدن خورشید باید یا هشت میلیون سال پیش یا ۳۰۰ هزار سال پیش اتفاق افتاده باشد. این آمار درباره دهانه که برمبنای تصاویر جمع آوری شده توسط فضاپیما هایابوسا۲ به دست آمده، نشان میدهد که سن سطح سیارک به خودی خود احتمالاً بیش از ۱۷ میلیون سال نیست و بدین سان است که عمل ساده شلیک یک گلوله کوچک فلزی به یک سیارک نسبتاً غیرقابل توصیف، داستان مفصلی از زندگی این سیارک را آشکار کرده است.

منبع: نیوزتل