به گزارش نیوزتل پرتاب موفقیت آمیز کپسول ˮدراگونˮ به سمت ˮایستگاه فضایی بین المللیˮ می تواند گام بزرگ در صنعت فضا محسوب شود. این موفقیت بازتاب های گسترده ای در رسانه های سراسر جهان داشته است.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا، شب گذشته، ناسا با همکاری شرکت “اسپیس ایکس” یک پرتاب فضایی تاریخی انجام داد و توانست بعد از گذشت نزدیک به ۱۰ سال، دو تن از فضانوردان خود به نامهای “داگلاس جی. هارلی”(Douglas G. Hurley) و “روبرت ال. بهنکن “(Robert L. Behnken) را از خاک آمریکا به سمت ایستگاه فضایی بین المللی اعزام کند.
در این پرتاب کپسول “دراگون” شرکت اسپیس ایکس سوار بر موشک “فالکون۹” این شرکت به فضا پرتاب شد.
این مأموریت نخستین پرتاب سرنشین دار کپسول “دراگون” بود چون که این فضاپیما پیش از این مأموریت های بدون سرنشین انجام داده بود و تجهیزات آزمایشگاهی را به ایستگاه فضایی بین المللی ارسال کرده بود.
به نوعی می توان گفت “دراگون” نسبت به فضاپیماهای پیشین خصوصیت های خاص خویش را دارد. به شکلی که فضانوردان آن یعنی داگلاس جی. هارلی”(Douglas G. Hurley) و “روبرت ال. بهنکن “(Robert L. Behnken) هم نسبت به خصوصیت های این فضاپیما اظهار نظراتی جالب داشته اند.

روبرت ال. بهنکن در یک مصاحبه مطبوعاتی در این رابطه اظهار داشته بود: شاید رویای هر خلبانی باشد که در یک فضاپیما با برند جدید به فضا رود. من هم به اندازه ای خوش شانس بوده ام که این فرصت را پیدا کرده ام.
این فضانوردان مدت زمان بسیار زیادی را برای پرواز دیشب به آماده سازی پرداختند و شبیه سازی های گوناگونی انجام دادند.
این دو تن، از روزهای اولیه آماده سازی مأموریت با اسپیس ایکس همکاری کردند.

داگلاس هارلی هم در این رابطه اظهار داشت: حداقل پنج یا شش سال پیش بود که ما به شرکت اسپیس ایکس رفتیم و مکانیسم های مختلف کنترلی را ارزیابی کردیم.
ولی نکته قابل تامل اینجاست که همچنان حتی در فضاپیمای پیشرفته و مدرنی چون “دراگون”، قطعات کنترلی زیادی وجود دارد که سبب می شود فضای کمی برای فضانوردان باقی بماند.
کپسول دراگون بگونه ای طراحی شده که می تواند در تمام مدت زمان پرواز، به صورت خودکار عملیات پرواز را انجام دهد.

این عملیات خودکار شامل اتصال خودکار دراگون به ایستگاه فضایی، جدایی از مدار و فرایند فرود است.
ولی دراگون قابلیت کنترل دستی هم دارد و در صورت بروز هرگونه خطا فضانوردان می توانند خودشان کنترل دستی فضاپیما را به دست گیرند.

کپسول دراگون قابلیت های منحصر به فردی دارد و برای رسیدن به موفقیت تازه خود آزمایش های گوناگونی انجام داده است.
یکی از خصوصیت های این کپسول سیستم خطای پرتاب(LAS) یا سیستم فرار اضطراری(LES) آن است.
این سیستم در بالای موشک های غول پیکر تعبیه می شود و وظیفه دارد در صورت تشخیص خطر یا انفجار احتمالی، کپسول خدمه را به سرعت از موشک جدا کند تا خطری جان فضانوردان را تهدید نکند.
استقرار سیستم های خطای پرتاب بسیار ضروریست و از زمان برنامه “مرکوری” و برای پرتاب موشک “سترن V” به منظور اکتشاف ماه در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ استفاده می شده است و الان هم در پرتاب های موشک روسی “سایوز” استفاده می شود.
این سیستم را می توان به دو بخش تقسیم کرد. بخش اول یک پوسته محافظ سبک وزن است که کپسول را طی صعود می پوشاند. این پوشش از کپسول در مقابل گرما، باد و فشارهای صوتی محافظت می کند.
بخش دوم، برج پرتاب است که بالای محافظ نشسته است. این برج در نوک تیز موشک قرار دارد و دارای سه موتور تشخیص خطا در پرتاب و همینطور موتورهای جدا کننده کپسول و کنترل ارتفاع است.
این موتورها در هنگام پرتاب در صورت تشخیص خطری در خصوص شکست مأموریت، به سرعت فعال می شوند و کپسول، فضانوردان را از بدنه اصلی موشک جدا می کنند.
در نهایت چتر نجات باز می شود و کپسول به سلامت روی زمین فرود می آید.

این خصوصیت مهم نشانگر این است که اسپیس ایکس و کپسول دراگون به هدف خود یعنی ارسال ایمن فضانوردان به ایستگاه بین المللی فضایی گامی مهم برداشته اند.
شرکت اسپیس ایکس توانسته بود در آزمایش چتر نجات کپسول هم ۱۳ آزمایش موفقیت آمیز را سپری کند تا کارآیی سیستم چتر نجات کپسول “دراگون”(Dragon) را اثبات کند.
این سیستم چتر نجات می تواند دراگون را تنها با استفاده از سه چتر نجات خود با ایمنی کامل فرود آورد.
کپسول دراگون می تواند در هر پرواز خود ۷ مسافر را حمل کند.

استفاده از لباس فضایی جدید اسپیس ایکس
در مأموریت “دمو-۲” لباسی که فضانوردان این مأموریت به تن کردند، یک طراحی جدید در لباس های فضایی است که توسط شرکت “اسپیس ایکس” تولید شده است.
در تولید این لباس های جدید از فناوری های نوین استفاده شده است. بعنوان مثال، کلاه ایمنی با فناوری چاپ سه بعدی ساخته شده و دستکش ها به صفحه لمسی حساس هستند.
هدف اصلی این لباس ها محافظت از فضانوردان در مقابل زمانی است که در کپسول هوا نیست.
همچنین این لباس ها تضمین می نماید که فضانوردان اکسیژن کافی دارند و دمای آنها تنظیم است.
پیوند ارتباطی هوای قابل تنفس از راه یک کابل مرکزی در صندلی تأمین می شود که به لباس متصل است.
این لباس فضایی “استارمن”(Starman) نامیده شده و یک تکه است.
ولی نکته این لباس ها این است که تنها جهت استفاده در داخل فضاپیمای دراگون طراحی شده اند و برای پیاده روی های فضایی مناسب نیستند.

گامی بزرگ برای صنعت فضایی آمریکا
پرتاب موفقیت آمیز دراگون می تواند صنعت هوافضا را گرفتار تحول کند. این مأموریت مهم بازتاب های گوناگونی در رسانه های معتبر سراسر جهان داشته است.
چرا که با پرتاب دراگون، آمریکا وابستگی خود به روسی ها در اعزام فضانوردان به فضا را از بین می برد. چونکه طی چند سال گذشته فضانوردان آمریکایی سوار بر فضاپیمای سایوز روسیه به فضا می رفتند.

علاوه بر این، مأموریت “دمو-۲” آغازی برای دوره جدیدی در صنعت فضای تجاری است که در آن شرکت های خصوصی می توانند در آینده بلیط های رفتن به فضا را برای مسافران معمولی به فروش برسانند تا گردشگری فضایی رونق پیدا کند.
اسپیس ایکس می خواهد در آینده ای نه چندان دور، برای گردشگر های فضا پروازهای مداری انجام دهد.
شبکه “سی ان ان” در ارتباط با این پرتاب نوشت: ناسا و اسپیس ایکس بعد از نردیک به یک دهه، فضانوردان را از خاک آمریکا به فضا فرستادند.
شبکه خبری “بی بی سی” این پرتاب را تاریخ ساز خواند.
در خبر واشنگتن پست آمده است: ایالات متحده فصل جدیدی از ماجراجویی های فضایی را باز کرد.
شبکه فاکس نیوز هم این پرتاب را تاریخی اعلام نمود.
روزنامه گاردین در وبسایت خود به حضور دونالد ترامپ و مایک پنس در محل پرتاب دراگون اشاره نمود و نوشت: این یک همکاری مشترک میان ناسا و یک شرکت خصوصی است.