به گزارش نیوزتل زندگی نامتقارن است و یک کپسول زمان از نخستین روزهای شکل گیری منظومه شمسی امکان دارد دلیل آنرا توضیح دهد. محققان می گویند یک سنگ فضایی قدیمی که در قطب جنوب پیدا شده است، به طرز حیرت انگیزی می تواند رمز و راز عدم تقارن عجیب زندگی را توضیح دهد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، یک کپسول زمان از آغازین روزهای منظومه شمسی می تواند نخستین سرنخ در توضیح یک معمای دیرینه برای کسانی که حیات را مطالعه می کنند، باشد و آن این است که حیات چرا سرسختانه نامتقارن به نظر می آید.
داستان از سال ۲۰۱۲ شروع می شود، هنگامی که دانشمندان یک سنگ با اندازه توپ گلف را که امروزه به نام “آسوکا ۱۲۲۳۶”(Asuka ۱۲۲۳۶) مشهور است در سرزمین یخی قطب جنوب کشف کردند. آسوکا نه تنها مثل هیچ سنگ زمینی دیگری نبود، بلکه شبیه به سنگ های فضایی دیگر هم نبود. محققان فکر می کردند که این سنگ یک شهاب سنگ خاص قدیمی است، که شاید حاوی ماده ای حتی قدیمی تر از منظومه شمسی ما باشد و این موضوع، آنرا به چیزی در حد آرزوی دانشمندان تبدیل می کرد.
“کونل الکساندر” دانشمند شهاب سنگ شناس در مؤسسه علوم “کارنگی” در واشنگتن و مؤلف این تحقیق جدید در بیانیه ناسا نوشت: جالب است به این فکر کنید که چگونه این چیزها به زمین سقوط می کنند و پر از همه این اطلاعات مختلف در مورد چگونگی شکل گیری منظومه شمسی و عناصر شکل دهنده آن هستند.
هنگامی که دانشمندان یک تکه کوچک از آسوکا را بررسی کردند و نتایج را با سایر نمونه های شهاب سنگی مقایسه کردند، متوجه شدند که این سنگ فضایی خاص متفاوت می باشد. در حقیقت این سنگ می تواند کلید رمزگشایی از راز دیرینه حیات باشد.
به نظر می رسد حیات نامتقارن است. اسیدهای آمینه که بلوک های ساختاری پروتئین ها و مولکول های بزرگی که بدن ما و سایر افراد را اداره می کنند، هستند، هر کدام به دو شکل آینه ای هستند که دانشمندان آنها را “چپ دست” و “راست دست” خوانده اند. اما تمام حیاتی که دانشمندان آنرا مطالعه کرده اند از اسیدهای آمینه منحصراً چپ دست بهره برده اند و نسخه های راست دست از این مولکول ها وجود دارند، اما به پروتئین تبدیل نشده اند و هیچ کس نمی داند چرا.
دانشمندان فهمیدند که آسوکا غنی از آمینو اسیدها است و درست مانند حیات، اسیدهای آمینه موجود در این شهاب سنگ، چپ دست هستند. اما اگر این نمونه توسط زندگی زمینی آلوده نشده باشد – احتمالی که دانشمندان باید همیشه به آن توجه کنند- باید دلیل دیگری برای عدم تقارن و تعادل در این شهاب سنگ وجود داشته باشد.
“دانیل گلاوین” سرپرست این تحقیقات جدید و اخترشناس مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در همین بیانیه اظهار داشت: شهاب سنگ ها به ما می گویند که پیش از شروع حیات یک سوگیری ذاتی نسبت به اسیدهای آمینه چپ دست وجود داشته است، اما راز بزرگ این است که چرا؟
گلاوین و همکارانش گمان می کنند که کلید این راز امکان دارد در اتفاقی پنهان باشد که برای این شهاب سنگ زمانی که بخشی از یک سیارک بوده و در فضا سرگردان بوده، رخ داده است.
درون سیارک ها، نیروهایی مانند آب و گرما می توانند روی شیمی سنگ فضایی تاثیر بگذارند و اسیدهای آمینه تولید یا نابود کنند.
همین اتفاق احتمالاً مسئول میزان غیرمعمول زیاد اسیدهای آمینه در “آسوکا” است و همینطور امکان دارد عدم تقارن بین گونه های چپ دست و راست دست را در مقایسه با سایر شهاب سنگ ها توضیح دهد.
“گلاوین” اظهار داشت: داشتن این میزان از اسیدهای آمینه چپ دست در شهاب سنگ های بدوی بسیار غیرمعمول است. نحوه شکل گیری آنها یک راز است. بنابراین خوب است که به انواع شهاب سنگ ها نگاه نماییم، ازاین رو می توانیم یک جدول زمانی از نحوه تکامل این مواد آلی با گذشت زمان و سناریوهای مختلف تغییر ایجاد نماییم.
اگر عدم تعادل در شهاب سنگ نتیجه آلودگی زمینی نباشد، محققان امیدوارند که همین فرایند مسئول عدم تقارن حیات باشد.
گلاوین و همکارانش به امید درک بهتر چگونگی ظهور اسیدهای آمینه در سنگ های فضایی، به بررسی شهاب سنگ ها ادامه می دهند.
محققان تاکتیک دیگری هم در آستین دارند و آن، انجام مأموریت های بازگرداندن نمونه ها از فضا برای آوردن شهاب سنگ های دیگر به زمین و مطالعه آنها است. این نمونه ها بر خلاف شهاب سنگ های زمینی، از تاثیرپذیری از جو زمین مصون مانده اند و این ویژگی، این سنگ ها را بکرتر از حتی بهترین شهاب سنگ های موجود در زمین می کند.
هم حالا دو مأموریت مشغول انجام چنین کاری هستند. اولی مأموریت معروف به “OSIRIS-Rex” ناسا است که در حال آماده سازی برای نمونه برداری از یک سیارک بنام “بنو”(Bennu) است و دومین مأموریت هم “Hayabusa۲” نام دارد که از سوی ژاپن انجام می شود و به دنبال آوردن قطعه هایی از سیارک “ریوگو”(Ryugu) به زمین است.
محققان امیدوارند تجزیه و تحلیل روی این نمونه ها آنها را در درک بهتر نحوه تشکیل و تغییر اسیدهای آمینه در سنگ های فضایی یاری کند.
این تحقیق در مجله Meteoritics & Planetary Science انتشار یافته است.