پژوهشگران در بارسلونای اسپانیا و کیوتوی ژاپن با عوض کردن ژن ها بین سلول های انسان و موش دریافتند که زمان برای انسان کندتر از موش می گذرد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، گروهی از دانشمندان اسپانیایی و ژاپنی دریافته اند که سیگنال تقسیم بندی زمان که وظیفه تشکیل بخش های بدن را دارد، در انسان با سرعت کمتری نسبت به موش می تپد.
پژوهشگران می گویند این اختلاف ناشی از واکنش های بیوشیمیایی خاصی است که با سرعت کمتری در سلول های انسانی پیش می روند. این تحقیق به دانشمندان بینش جدیدی از چگونگی رشد و نمو بدن انسان می دهد و ممکنست به مبارزه با برخی بیماری های رشدی کمک نماید.
سیگنال ریتمیک تقسیم بندی زمانی یک شبکه ژنتیکی است که تشکیل ترتیبی الگوی بدن در جنین ها را کنترل می کند.
در موش ها، نوسان تقسیم بندی زمانی تقریباً هر دو ساعت یک دفعه اتفاق می افتد. در سلول های انسانی اما تقریباً هر ۵ ساعت یک دفعه یک نوسان اتفاق می افتد و دلیل این اختلاف برای جامعه علمی همچنان یک معما باقی مانده است.
برای حل این معما، تعدادی از محققان مرکز تحقیقات “RIKEN” در بارسلونا و دانشگاه “پمپئو فابرا” و دانشگاه “کیوتو” در ژاپن سلول های بنیادی جنینی موش و سلول های بنیادی انسان را به یک نوع سلولی موسوم به “PSM” تبدیل کردند.
آنها این تغییر را به این علت ایجاد کردند که رشد “PSM” توسط ساعت تقسیم یا همان تقسیم بندی زمانی کنترل می شود.
پژوهشگران آزمایشاتی را انجام دادند تا دریابند که آیا تفاوت در فرکانس نوسان بین دو نوع سلول به سبب روش های ارتباط چند سلول با یکدیگر است یا به سبب تفاوت در فرآیندهای بیوشیمیایی در هر سلول به صورت جداگانه است.
پژوهشگران با انجام آزمایشاتی که سلول ها را از هم جدا می کرد یا سیگنال های مهم را مسدود می کرد، دریافتند که این اختلاف نتیجه فرآیندهای بیوشیمیایی سلول های به صورت جداگانه است.
این تیم سپس ژن های HES۷ را که نقشی کلیدی در چرخه نوسان در موش و انسان دارند، بین سلول های انسانی و سلول های موش عوض کرد. آنها با این کار دریافتند که پروتئین HES۷ در سلول های انسانی بسیار کندتر از سلول های موش تخریب می شود.
علاوه بر این، تیم تحقیقاتی دریافت که مدت زمانی که سلول ها برای رونویسی ژن HES۷ در RNA پیام رسان(mRNA)، پردازش مولکول mRNA و همین طور ترجمه آن به پروتئین ها احتیاج داشتند، برای هر دو مجموعه سلول انسان و موش بسیار متفاوت بود.
“میکی ابیسویا” نویسنده مسئول این مطالعه در موسسه تحقیقاتی بارسلونا اظهار داشت: بدین سبب ما توانستیم نشان دهیم که در واقع محیط سلولی سلول های انسان و موش است که تفاوت در سرعت واکنش بیوشیمیایی و در نتیجه مقیاس های زمانی را به وجود می آورد.
وی ادامه داد: این مطالعه به ما کمک می نماید روند پیچیده ای را که مهره داران بوسیله آن رشد می کنند، درک نماییم.