استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره زمان اختتام بحران کووید۱۹ اظهار داشت: طبق مدلهای بیولوژیکی که پژوهشگران در دنیا ارائه کردند، طول این بحران حدود دو سال و نیم است و تا یکسال و نیم دیگر ادامه دارد.
به گزارش نیوزتل به نقل از فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، نخستین وبینار «تحولات آموزش عالی در عصر کرونا» با موضوع چالش ها و فرصت ها، به همت گروه علوم مهندسی فرهنگستان علوم و با حضور نزدیک به ۱۰۰ تن از اعضای فرهنگستان، استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاه ها، متخصصان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی بصورت مجازی اجرا شد. در این نشست که به ریاست آقای دکتر رضا فرجی دانا استاد دانشگاه تهران و عضو وابسته گروه علوم مهندسی فرهنگستان علوم تشکیل شد، ۴ تن از استادان دانشگاه سخنرانی ایراد کردند. دکتر حسین قناعتی استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران در این وبینار اظهار داشت: کرونا ویروس قوی ای نیست و بسیار راحت از میان می رود؛ اما مشکل اصلی ای که با این ویروس داریم این است که دوره بی علامتی آن بسیار زیاد است و شدیداً واگیردار است. دبیر اتاق فکر کرونای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با اشاره به رویکردهای متفاوت کشورهای مختلف در مقابله با کووید -۱۹ اظهار داشت: هر کشوری در مواجهه با کرونا برخوردی داشت. مثلاً در آلمان مردم با دولت هماهنگی بسیاری داشتند یا کره جنوبی به سبب استفاده مناسب از آی تی و اعمال اقتدار شدید توانست بیماری را کنترل کند. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اضافه کرد: ۸ اسفند از طرق مختلف اعلام کردیم که نیاز به اعلام «لاک داون» وجود دارد که این مساله رخ نداد. بعدتر در فروردین این قرنطینه اعمال شد که پس از تقریباً یک ماه مجدداً جامعه به حال خود رها گردید و نتیجه آنرا می بینیم. قناعتی با اعلان اینکه «اگر میزان کنترل اجتماعی به کمتر از ۱۰ درصد برسد، یک مبتلا ممکنست ۴۰۶ نفر را بیمار کند»، اضافه کرد: اگر فاصله اجتماعی تا ۷۵ درصد رعایت شود، این میزان به ۲.۵ نفر می رسد. این پزشک با اشاره به ابتلای سرنشینان کشتی دیاموند پرنسس و ماجرای عجیب آن، اظهار داشت: سرنشینان کشتی دیاموند پرنسس به مدت یک ماه در کشتی و در کنار یکدیگر قرنطینه بودند. بدین سبب از لحاظ اپیدمیولوژیک همه آنها باید به کرونا مبتلا می شدند، اما حدود ۳۰ درصد این افراد مبتلا شدند. همین عدد اگر ضربدر ۸۰ میلیون جمعیت ایران شود؛ یعنی تقریباً ۲۵ میلیون نفر از مردم به کرونا مبتلا می شوند و بقیه به هیچ وجه بیمار نمی شوند. وی ادامه داد: ۹۰ درصد افرادی که به کووید -۱۹ گرفتار می شوند، یا بدون علایم هستند یا به صورت خفیف این بیماری را تجربه می کنند. از میان ۱۰ درصد افرادی که دارای علامت هستند، تقریباً یک درصد آنها فوت می کنند. باتوجه به این درصدها، اگر کنترل درستی در این اپیدمی اعمال نشود، تقریباً ۶۰۰ هزار نفر از شهروندان تا آخر این بحران کشته خواهند شد. عضو فرهنگستان علوم پزشکی با تاکید بر اینکه «فعلا نه واکسنی وجود خواهد داشت و نه درمانی» اظهار داشت: همه این جنجال هایی که درباب فاویرپیراویر و رمدسیویر و تامی فلو و داروهای دیگر عنوان شد، دعواهایی تجاری بود و ما در این ماجرا فریب خوردیم. وی با اشاره به فداکاری های کادر پزشکی در وضعیت شیوع ویروس کرونا اظهار داشت: ما در این بحران مشکل مدیریت داشتیم، برای اینکه غافلگیرانه رخ داد. این بحران با قرنطینه، اقتدار و بیماریابی فعال کنترل خواهد شد. کمک های دولتی باید وجود داشته باشد. طرح شهید سلیمانی که بطور مشترک توسط بسیج و وزارت بهداشت انجام می شود و هفته گذشته یک مرحله از آن اجرا شد، تا حالا نتیجه خوبی داشته است. اگر این طرح به صورت جامع صورت گیرد، تاثیرات مهمی خواهد داشت. قناعتی با اشاره به تحقیقات انجام شده در زمینه کرونا در ایران اشاره کرد: در زمینه تحقیقات، ایران ۲.۵ برابر حد نرمال دنیا مقاله منتشر کرد، اما متاسفانه از میان دو هزار و خرده ای مقاله ای که انتشار یافت، شاید حدود ۱۰۰ مقاله مفید باشد و این به وجود شهوت مقاله نویسی بدون توجه به کاربرد مربوط می شود. خیلی از سوالاتی که پژوهشگران به آنها پاسخ ندادند به این ربط دارد که مراکز وابسته به افراد قدرتمند اجازه ندارند کار دنبال شود. بگفته این پزشک، در بحران کرونا، متاسفانه بیماران غیرکوویدی در این بحران بسیار ضربه خوردند. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با ابراز خوشی از توسعه و گسترش آموزش الکترونیکی و برگزاری وبینارهای مختلف در دوران شیوع کووید -۱۹ اظهار داشت: فرهنگ جدیدی در آموزش به وجود آمده است و این بحران ضمن سختی، فرصت های خوبی را هم ایجاد کرد. این دوران، بهترین ایام برای آموزش انترن ها بود و من یکی از مخالفان عدم حضور انترن ها در بیمارستان ها بودم. وی درباره زمان اختتام بحران کووید -۱۹ اظهار داشت: طبق مدلهای بیولوژیکی که پژوهشگران در دنیا ارائه کردند، طول این بحران دو سال تا دو سال و نیم است که یک سال آن گذشته و باید یک الی یک سال و نیم دیگر نیز طی شود تا این وضعیت اختتام یابد. بسته به روش های پیشگیرانه باید تعداد مرگ ومیر را کاهش دهیم.