نیوزتل: یک ایمپلنت مغزی جدید قادر خواهد بود درد را در لحظه تشخیص داده و اختتام دهد و زمینه ایجاد ایمپلنت برای سایر بیماریهای مغزی را نیز فراهم آورد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، همه ما از این که سردردهای میگرنی در ایام شلوغ به سراغمان می آیند، متنفر هستیم و اغلب چاره ای نیست جز این که دارو بخوریم یا با استراحت منتظر بمانیم تا درد فروکش کند. اما اگر همه چیز خوب جلو برود، یک ایمپلنت مغزی در آینده نزدیک خواهد توانست میگرن را پیش از حمله متوقف نماید.
این ایمپلنت به دست پژوهشگران دانشگاه نیویورک(NYU) در دست توسعه است و نتایج مطالعه آنها در مجله Nature Biomedical Engineering انتشار یافته است.
این ایمپلنت مغزی در مراحل اولیه آزمایش خود روی موش ها آزمایش شد. ممکنست این دستگاه هنوز از استفاده پزشکی روی انسان دور باشد، اما یک موفقیت مهم در مدیریت درد است.
این نخستین بار است که یک ایمپلنت مبادرت به چنین کاری می کند. تا حالا از ایمپلنت یا کاشت مغزی برای ارسال متن، بازخورد لمسی و حتی اجازه دادن به میمون ها برای بازی کردن بازی های کامپیوتری استفاده شده بود.
آنچه پژوهشگران در دانشگاه نیویورک موفق به انجام آن شده اند، استفاده از سیگنال برای پیش بینی درد و سپس استفاده از سیستم دیگری برای مهار آنست. این کار ممکنست خیلی منطقی به نظر برسد، اما وقتی تلاش می کنید تا این روش در مغز کار کند، کار بسیار دشوار می شود.
این تیم تحقیقاتی برای پیش بینی درد، الکترودهایی را در ناحیه قشر قدامی مغز(ACC) کاشتند که بعنوان پردازنده سیگنال های درد شناخته شده است. پژوهشگران برای کاهش درد یک کابل فیبر نوری را در منطقه قشر پیش پیشانی مغز(PFC) نصب کردند. مطالعات قبلی نشان داده بود که فعال سازی سلول های عصبی در منطقه PFC موجب کاهش سیگنال های درد در موش صحرایی و همین طور پستانداران می شود. وقتی ACC سیگنال های درد را دریافت می کند، این ایمپلنت، فیبر نوری را به سمت فعال شدن هدایت می کند و نور را به نورون های منطقه PFC می تاباند و آنها را فعال می کند. در حقیقت با این روش، درد در لحظه تشخیص داده می شود.
اما چگونه موش صحرایی مقرر است به ما بگوید که دردش فروکش کرده است؟ پژوهشگران برای آزمایش این که آیا این ایمپلنت کار می کند یا نه، موش ها را در معرض درد مشهود مانند فرو کردن خار در پنجه های آنها قرار دادند تا واکنش های فوری را برانگیزند و مشخص شد هنگامی که این ایمپلنت روشن می شود، موش ها ۴۰ درصد کندتر پنجه های خودرا عقب می کشند.
این کار همین طور در نشان دادن روش های جایگزین مدیریت درد مفید می باشد. همین طور از آنجایی که استفاده طولانی مدت از مسکن ها و مواد افیونی برای تسکین درد منجر به اعتیاد به این داروها می شود، این ایمپلنت می تواند جایگزین مناسبی باشد.
“جینگ وانگ” از پژوهشگران این مطالعه می گوید: از آنجائیکه این دستگاه فقط در صورت بروز درد فعال می شود، خطر استفاده بیش از اندازه و هرگونه احتمال عدم تحمل و پس زدن را می کاهد. این ایمپلنت برخلاف مواد افیونی، هیچ پاداشی فراتر از تسکین درد ندارد و بدین سبب خطر اعتیاد را به حداقل می رساند.

منبع: نیوزتل