پژوهشگران اتریشی در بررسی جدید خود دریافته اند که خنثی کردن پوشش قندی کروناویروس می تواند به مهار آن کمک نماید.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از فلوریدا نیوز تایمز، پژوهشگران “آکادمی علوم اتریش” (Austrian Academy of Sciences)، دو پروتئین متصل به قند را شناسایی کرده اند که مانع ورود انواع کروناویروس می شود. آنها باور دارند که شاید پاشنه آشیل کروناویروس را پیدا کرده باشند.
باتوجه به شیوع ادامه دار کووید-۱۹، یافتن راه هایی برای مهار شیوع کروناویروس، بسیار مهم می باشد. پروتئین خوشه ای دراین زمینه، اهمیت ویژه ای دارد برای اینکه واسطه ورود مکانیسم اصلی ویروس به سلول های میزبان است. تعامل پروتئین خوشه ای کروناویروس با آنزیم “ACE2” سلول های میزبان، عفونی بودن ویروس را تعیین می کند. اهمیت پروتئین خوشه ای برای بقا و گسترش ویروس، به تعیین وجود مکانیسم استتار می پردازد. ویروس از “گلیکوزیلاسیون”(Glycosylation)، بعنوان مکانیسمی برای تشکیل پوشش قندی در قسمت های خاصی از پروتئین خوشه ای استفاده می نماید تا بدین ترتیب، از واکنش ایمنی میزبان پنهان شود.
این استدلال در ابتدا ممکنست ساده به نظر برسد اما بلافاصله پرسش واضحی را در ذهن “جوزف پنینگر”(Josef Penninger)، سرپرست این پژوهش پدید آورد. او به “لکتین ها”(Lectins) فکر کرد که پروتئین های متصل کننده قندها هستند.
“دیوید هافمن”(David Hoffmann)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: ما فکر کردیم که شاید لکتین ها بتوانند به ما در یافتن شرکای جدید تعامل پروتئین خوشه ای با روکش قند کمک کنند. مکان های گلیکوزیلاسیون پروتئین خوشه ای کروناویروس باقی می مانند. بنابراین، شاید پژوهشگران با شناسایی لکتین هایی که مکان های گلیکوزیلاسیون را متصل می کنند، بتوانند مداخلات درمانی را توسعه بدهند.
پژوهشگران، مجموعه اطلاعاتی در مورد لکتین های پستانداران گردآوری کردند و دریافتند که از میان آنها، دو لکتین موسوم به “Clec4g” و “CD209c” به شدت به پروتئین خوشه ای کروناویروس متصل می شوند. “استفان مریتر”(Stefan Mereiter)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: ما هم اکنون ابزارهایی در اختیار داریم که می توانند به لایه محافظ ویروس متصل شوند و از ورود ویروس به سلول پیشگیری کنند. شاید این مکانیسم همان نقطه ضعفی باشد که دانشمندان مشتاق یافتن آن بوده اند.
پژوهشگران در این پروژه، از روش های پیشرفته بیوفیزیکی استفاده کردند تا نحوه اتصال لکتین را با جزییات تحلیل کنند. برای نمونه، پژوهشگران به بررسی این مساله پرداختند که چه نیروهای اتصال دهنده و چند پیوند میان لکتین ها و پروتئین خوشه ای وجود دارد. این بررسی مشخص کرد که Clec4g و CD209c به کدام ساختارهای قندی متصل می شوند.
پژوهشگران دریافتند که این دو لکتین، به قسمت خاصی از پروتئین خوشه ای کروناویروس متصل می شوند که اهمیت زیادی برای پروتئین خوشه ای دارد و در هیچ نوع عفونتی از دست نمی رود. حذف این قسمت موسوم به “N343″، پروتئین خوشه ای را ناپایدار می کند. سایر گروه ها نیز نشان داده اند که ویروس های دارای جهش N343، غیرعفونی هستند. مریتر اظهار داشت: این بدان معناست که لکتین های ما به قسمتی متصل می شوند که برای عملکرد پروتئین خوشه ای لازم است.
ماجرا به همین جا ختم نشد و در کمال تعجب پژوهشگران، این دو لکتین توانستند عفونت کروناویروس سلول های ریه انسان را نیز کاهش دهند.
یافته های این پژوهش می توانند برای ارائه درمان های کروناویروس، امیدبخش باشند.
این پژوهش، در مجله “The EMBO Journal” به چاپ رسید.