نیوزتل: پژوهشگران ˮدانشگاه کمبریجˮ در بررسی جدید خود دریافتند که شاید یک پروتئین خاص بتواند امکان تغییر دادن خاطرات و پاک کردن خاطرات بد را نشان دهد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از سایتک دیلی، دانشمندان “دانشگاه کمبریج” (Cambridge University) در بررسی جدیدی دریافته اند که یک پروتئین خاص می تواند بعنوان نشانگر مورد استفاده قرار بگیرد تا نشان دهد که آیا می توان خاطرات عاطفی را تغییر داد یا فراموش کرد. بااینکه این پژوهش روی حیوانات انجام شده است، اما دانشمندان امیدوارند که این یافته ها نهایتاً به افراد مبتلا به “اختلال اضطراب بعد از سانحه” (PTSD) کمک کنند تا به زندگی متعادل تری برسند. دانشمندان باور دارند که می توان خاطرات عاطفی را تغییر داد؛ بدین سبب شاید بتوان اختلال اضطراب بعد از سانحه را نیز درمان کرد.
پژوهشی که در سال ۲۰۰۴ انجام شد، نشان داد که اگر حیوانات با “پروپرانولول” (Propranolol) تحت درمان قرار بگیرند، این امکان را خواهند یافت که لطمه را فراموش کنند. با این وجود، به دست آوردن باردیگر نتایج گاهی اوقات دشوار بود و به تردید در مورد قابل تغییر بودن خاطرات منجر گردید.
حالا دانشمندان دانشگاه کمبریج نشان داده اند که وجود یک پروتئین خاص موسوم به پروتئین “Shank” که مانند چارچوبی برای گیرنده های تعیین کننده قدرت اتصال نورون ها عمل می کند، می تواند شاخصی برای تعیین این مساله باشد که آیا می توان خاطرات را در حیواناتی که با پروپرانولول تحت درمان قرار می گیرند، تغییر داد یا خیر. اگر این پروتئین کم شود، خاطرات قابل تغییر می شوند اما اگر پروتئین وجود داشته باشد، نشان میدهد که خاطرات نمی توانند تغییر پیدا کنند. نتیجه به دست آمده می تواند توضیحی برای این مساله باشد که چرا پروپرانولول همیشه به فراموشی منجر نمی گردد.
دکتر “ایمی میلتون” (Amy Milton)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: ما خاطره ترس را با کمک یک شوک الکتریکی ملایم در موش ها به وجود آوردیم و سپس خاطره را باردیگر در آنها فعال کردیم تا ترس برای آنها یادآوری شود. ما بلافاصله بعد از یادآوری، تزریق پروپرانولول را انجام دادیم اما فراموشی را مشاهده نکردیم. سپس از وجود پروتئین Shank استفاده کردیم تا بفهمیم که آیا خاطرات در مراحل ابتدایی، ناپایدار شده اند یا خیر و دریافتیم که این طور نبوده است.
این نتیجه بدان معناست که پروتئین Shank می تواند بعنوان یک نشانگر زیستی برای حافظه قابل انعطاف مورد استفاده قرار بگیرد. ما هنوز نمی دانیم که آیا این پروتئین مستقیما در تنزل حافظه نقش دارد یا محصول جانبی یک واکنش عمیق تر است. آنچه پروتئین انجام می دهد، این است که امکان درک بیوشیمی حافظه را فراهم آورد.
این مکانیسم ها واقعا پیچیده هستند و ما باید در نظر داشته باشیم که این پژوهش در مورد حیوانات انجام شده؛ در صورتیکه مغز انسان ها بسیار پیچیده تر است. ما نمی توانیم انتظار شرایطی را داشته باشیم که در آن می توان تعدادی از خاطرات را پاک کرد اما امیدواریم که با گذشت زمان بتوانیم عواملی را که به تغییر خاطرات در حیوانات منجر می شوند، شناسایی نماییم و آنها را به انسان های بیمار انتقال دهیم. ما انتظار داریم که نهایتاً بتوانیم تاثیر ناخودآگاه خاطرات عاطفی لطمه زا را در افراد مبتلا به اختلال اضطراب بعد از سانحه کاهش دهیم و گامی برای درمان آنها برداریم.

منبع: نیوزتل