نیوزتل: دانشمندان اسپانیایی کوشش می کنند تا با استفاده از نوعی باکتری، درمانی را برای مقابله با باکتری های مقاوم نسبت به آنتی بیوتیک عرضه کنند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، دانشمندان اسپانیایی با قرار دادن باکتری ها در مقابل یکدیگر، متد جدیدی را برای مقابله با باکتری های مقاوم نسبت به آنتی بیوتیک نشان داده اند. این گروه پژوهشی، نوعی باکتری را طوری طراحی کردند که به صورت ایمن روی سطح ایمپلنت های پزشکی ساکن شود و در آنجا به تولید آنزیم هایی بپردازد که زیست لایه های متعلق به باکتری های مقاوم در مقابل آنتی بیوتیک را حل می کنند.
“استافیلوکوکوس اورئوس” (Staphylococcus aureus)، یک باکتری خطرآفرین است که بیماران بستری شده در بیمارستان به آن مبتلا می شوند. این باکتری کوچک حدودا در مقابل همه انواع آنتی بیوتیک مقاومت نشان داده است و درمان آن دشوار است؛ بخصوص هنگامی که خویش را پشت زیست لایه های محافظ پنهان می کند. ایمپلنت های پزشکی برای تشکیل زیست لایه، بسیار مستعد هستند.
پژوهشگران “مرکز تنظیم ژنومی” (CRG) اسپانیا، درمان جدیدی را ابداع نموده اند که آنرا “داروی زنده” می نامند. جهان میکروب ها، یک جهان بی رحم است که در آن، باکتری ها برای توسعه قلمرو و تأمین منابع مورد نیاز خود با یکدیگر مبارزه می کنند و این کار را اغلب با تولید و انتشار آنزیم های ضد میکروبی انجام می دهند. پژوهشگران تصمیم گرفتند که از این جهان بی رحم به نفع خود استفاده کنند.
نقطه آغاز این پژوهش، یک گونه باکتری به نام “مایکوپلاسما پنومونیه” (Mycoplasma pneumoniae) بود. پژوهشگران این باکتری را بگونه ای اصلاح کردند که به بروز بیماری در انسان منجر نشود. سپس آنرا طوری مهندسی کردند که بتواند دو آنزیم موثر تولید نماید که زیست لایه ها و دیواره های سلولی باکتری های داخل آنرا حل کنند.
پژوهشگران این روش را با افزودن مایکوپلاسما پنومونیه به کاتترهای آلوده به زیست لایه استافیلوکوکوس اورئوس آزمایش کردند. این کار به سه روش متعدد انجام شد؛ در کشت سلولی، در موش های زنده و همینطور با برداشتن کاتتر از موش ها، افزودن روش درمانی و سپس بازگرداندن آن به بدن. عفونت ها در هر سه مورد، با موفقیت درمان شدند و آزمایش های صورت گرفته روی موش های زنده توانستند ۸۲ درصد از عفونت ها را درمان کنند.
به قول پژوهشگران، استفاده از مایکوپلاسما پنومونیه برای تجزیه زیست لایه ها، چند مزیت ویژه دارد. این گونه فاقد دیواره های سلولی است. این مورد سبب می شود که مولکول ها به صورت مؤثرتری رها شوند و از سیستم ایمنی میزبان فرار کنند. همچنین، آنها خطر جهش کمی دارند و نمی توانند ژن های اصلاح شده خویش را به میکروب های مجاور منتقل کنند. این بدان معناست که درمان می تواند جهت استفاده در انسان، ایمن باشد.
“ماریا لوش” (María Lluch)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: فناوری ما برپایه همه استانداردهای ایمنی و اثربخشی برای کاربرد در ریه طراحی شده و درمان بیماری های تنفسی، یکی از اولین اهداف آن است. چالش بعدی ما، پرداختن به ساخت و تولید در مقیاس بالا است و انتظار داریم که آزمایش های بالینی را در سال ۲۰۲۳ آغاز نماییم.
این پژوهش، در مجله “Molecular Systems Biology” به چاپ رسید.

منبع: نیوزتل