یک گروه بین المللی از پژوهشگران، کمک هزینه ای به مبلغ ۸/۹ میلیون دلار دریافت کرده اند تا به پژوهش در مورد ارتباط روده و مغز در بیماری پارکینسون بپردازند و راه های درمان آنرا کشف کنند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی دانشگاه کرنل، یک گروه بین المللی از پژوهشگران، یک کمک هزینه سه ساله به مبلغ ۸/۹ میلیون دلار دریافت کرده اند تا به ابداع درمان هایی برای اختلالات حرکتی بپردازند. این کمک هزینه، به یک تلاش مشترک بلندپروازانه و نوآورانه کمک می نماید تا نحوه انتشار تجمع غیرطبیعی پروتئین از روده به مغز را که در مراحل ابتدایی بیماری پارکینسون نقش دارد، مورد بررسی قرار دهد.
پارکینسون، یک بیماری پیش رونده نورودژنراتیو است که عموما یک اختلال حرکتی در نظر گرفته می شود. پارکینسون بیشتر از ۱۰ میلیون نفر را در سرتاسر جهان تحت تأثیر قرار داده است و هیچ درمانی ندارد.
یکی از سرنخ های علت این اختلال، وجود توده های غیرطبیعی پروتئین در سلول هایی است که در نواحی صدمه دیده مغز قرار دارند. این توده ها عموما از توده های ریز و فیبرمانندی از پروتئین “آلفا سینوکلئین”(Alpha-synuclein) تشکیل شده اند. فیبریل های سینوکلئین تمایل دارند که طی دوره پارکینسون، با یک الگوی مشخص در مغز پخش شوند. شواهدی وجود دارد که نشان داده است این فیبریل های در رابطه با بیماری، در بسیاری موارد، ابتدا در سلول های عصبی روده تشکیل می شوند و نشانه های پارکینسون را تنها بعد از حرکت به مغز و به واسطه یک عصب بزرگ معروف به “عصب واگ”(vagus nerve) که روده را به مغز متصل می کند، به همراه می آورند.
دکتر “مایکل کاپلیت”(Michael Kaplitt)، پژوهشگر “دانشگاه کرنل”(Cornell University) و همکارانش، از یک مدل موش مبتلا به بیماری انتشار یافته از روده به مغز استفاده می نمایند که به تازگی توسعه یافته است تا بتوانند نحوه آغاز بیماری در روده ها، ارتباط آن با نشانه های پارکینسون همچون اختلال خواب و تفاوت بیماری بین مردان و زنان را مورد بررسی قرار دهند.
پژوهشگران در نهایت تلاش خواهند کرد تا روش هایی را برای تشخیص زودهنگام توده های آلفا سینوکلئین روده و پیشگیری از انتشار آنها به مغز توسعه دهند و از بروز پارکینسون کامل جلوگیری نمایند. دکتر کاپلیت از تجربه گسترده خود در توسعه و آزمایش روش های ژن درمانی برای پارکینسون استفاده خواهد نمود.
وی ادامه داد: آوردن تجربه حدودا ۳۰ ساله ما در زمینه ژن درمانی به این پروژه، به ما امکان می دهد که نه تنها بفهمیم این انتقال از روده به مغز چگونه رخ می دهد، بلکه بررسی نماییم که مداخله ژنتیکی چگونه به بهبود عملکرد مغز و جلوگیری از گسترش بیماری کمک می نماید.
دکتر “تد داوسون”(Ted Dawson)، استاد عصب شناسی “دانشگاه جانز هاپکینز”(Johns Hopkins University) و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: بسیار هیجان انگیز است که عضوی از این گروه بین المللی پژوهشگران هستم. شواهد بسیاری در مورد نقش روده در بیماری پارکینسون وجود دارد و ما درحال توسعه مدلهای عالی علمی هستیم تا روند بیماری را از ابتدا مورد بررسی قرار دهیم. رویکرد چندرشته ای ما، نویدبخش شناسایی راه های جدیدی برای درمان پارکینسون است.
دکتر “پر سونینگسون”(Per Svenningsson)، استاد عصب شناسی “مؤسسه کارولینسکا”(Karolinska Institutet) و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: کار کردن با این گروه عالی، بسیار هیجان انگیز است و می تواند درک ما را در مورد مکانیسم های ورای انتشار آلفا سینوکلئین از روده به ساقه مغز افزایش دهد.
دکتر “روبرتا مارونگیو”(Roberta Marongiu)، استادیار علوم اعصاب دانشگاه کرنل و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: کار کردن در کنار این گروه برجسته از پژوهشگران، بسیار هیجان انگیز است. گروه من به بررسی این مورد خواهد پرداخت که چگونه رابطه جنسی و یائسگی می توانند بر گسترش صدمه شناسی پارکینسون از روده به مغز در مراحل آغازین بیماری تأثیر بگذارند. این به ما کمک می نماید تا اطلاعات بیشتری را در مورد رابطه پیچیده میان هورمون ها و آغاز پارکینسون به دست بیاوریم و نگاههای جدیدی از پزشکی دقیق را برای مردان و زنان شناسایی نماییم.

منبع: نیوزتل