نیوزتل: ستاره شناسان دانشگاه کالیفرنیا، لس انجلس موفق به کشف ۳۶۶ سیاره فراخورشیدی جدید شده اند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، کشف بزرگ آنها تا حد زیادی به لطف الگوریتم تولید شده ازطریق یک محقق فوق دکتری در دانشگاه کالیفرنیا انجام گرفت. در بین یافته های قابل توجه آنها یک منظومه سیاره ای وجود دارد که حاوی یک ستاره و حداقل دو سیاره غول پیکر گازی است که اندازه ای حدودا مشابه زحل دارند و بطور غیرمعمولی در فاصله ای نزدیک از هم قرار گرفته اند.
این تحقیقات در مجله ی “Astronomical Journal” انتشار یافته است.
سیاره فراخورشیدی به سیاره هایی گفته می شود که خارج از منظومه شمسی قرار دارند. تعداد سیاره های فراخورشیدی که تا حالا توسط ستاره شناسان یافت شده اند کمتر از پنج هزار سیاره است. بدین سبب کشف صدها سیاره جدید پیشرفت شایان توجهی است. مطالعه این تعداد از اجرام آسمانی جدید به دانشمندان در درک بهتر نحوه ی شکل گیری سیارات و مدار آنها کمک می نماید و بینشی جدید در مورد غیرمعمول بودن منظومه شمسی ما ارائه می کند.
“اریک پتیگورا”(Erik Petigura) استاد نجوم در دانشگاه کالیفرنیا و از پژوهشگران این مقاله می گوید: کشف صدها سیاره فراخورشیدی به خودی خود دستاورد قابل توجهی است و چیزی که این تحقیقات را متمایز می کند تاثیر آن در مشخص شدن خاصیت های مجموعه ای از سیاره های فراخورشیدی است.
محقق اصلی این مقاله “جان زینک”(Jon Zink) بود. او که مدرک دکترای خودرا در ماه ژوئن از دانشگاه کالیفرنیا دریافت کرده حالا محقق فوق دکتری در این دانشگاه است. او و پتیگورا به همراه گروهی بین المللی از ستاره شناسان در پروژه ای به نام “Scaling K۲” با بهره گیری از داده های ماموریت K۲ تلسکوپ فضایی کپلر ناسا موفق به کشف این سیارات شدند.
این کشف به لطف الگوریتم جدید تشخیص سیارات که توسط زینک تولید شده بود، امکان پذیر شد. سیارات با بررسی اثری که بر نور ستاره ی خود می گذارند تشخیص داده می شوند. یکی از چالش های کشف سیارات آنست که احتمال کاهش نور ستاره به وسیله اجرام آسمانی دیگر و توسط منابع کیهانی غیرسیاره ای نیز وجود دارد. تشخیص آن که کدام یک از آنها یک سیاره هستند نیازمند تحقیقات بیشتر است. انجام چنین کاری زمان بر بوده و تنها بوسیله رصد مستقیم امکانپذیر است. با این وجود الگوریتم زینک قادر به ایجاد تمایز میان سیگنال های ناشی از سیارات و نویزها(اختلال های تصویری) است.
پتیگورا می گوید: الگوریتمی که جان و اعضای تیم Scaling K۲ ابداع کردند پیشرفتی بزرگ در جهت درک جمعیت سیارات است. من هیچ شکی ندارم که این موارد درک ما را از فرآیندهای فیزیکی شکل گیری سیارات و تکامل آنها بهبود می بخشد.
ماموریت اصلی تلسکوپ فضایی کپلر در سال ۲۰۱۳ به سبب نقص فنی به انتها رسید و این تلسکوپ دیگر قادر نبود نقطه ای از کهکشان که سال ها آنرا رصد کرده بود، نمایش دهد اما ستاره شناسان این تلسکوپ را برای انجام ماموریتی جدید به نام K۲ برنامه ریزی کردند. هدف از این ماموریت شناسایی سیارات فراخورشیدی بود. داده های این ماموریت به دانشمندان کمک می نماید تا تاثیر موقعیت یک ستاره در کهکشان را بر نوع سیاراتی که در اطراف آن شکل می گیرد، درک کنند. متاسفانه نرم افزاری که کپلر برای ماموریت اصلی استفاده می کرد مناسب رسیدگی به پیچیدگی های ماموریت K۲ همچون تعیین اندازه سیارات و فاصله آنها از ستاره نبود.
کارهای پیشین زینک و همکارانش به ساخت نخستین نرم افزار تماما خودکار برای ماموریت K۲ انجامید که سیارات احتمالی در داده های پردازش شده را تشخیص می داد.
در این تحقیقات جدید، پژوهشگران از نرم افزار جدیدی جهت بررسی تمامی داده های ماموریت K۲ استفاده کردند تا “کاتالوگی” بسازند که به زودی در آرشیو اصلی سیارات فراخورشیدی ناسا قرار خواهد گرفت. این داده ها در مجموع ۵۰۰ ترابایت بودند و بیش از ۸۰۰ میلیون تصویر از ستاره ها را شامل می شدند.
علاوه بر این ۳۶۶ سیاره فراخورشیدی جدید، ۳۸۱ سیاره قبل تر کشف شده نیز در این کاتالوگ قرار می گیرد.
زینک می گوید که این یافته ها به دانشمندان در درک ستاره هایی که احتمال وجود سیاره در اطرافشان بیشتر است کمک می نماید. او اضافه کرد: ما باید به طیف وسیعی از ستاره ها فرای خورشید نگاه نماییم.

منبع: newstel.ir