به گزارش نیوزتل پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود دریافته اند که شاید بتوان با کمک برخی نانوذرات، خونریزی داخلی را متوقف کرد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از نانومگزین، هنگامی که شخصی، ضربه ای را تجربه می کند که به خونریزی قابل توجه منجر می شود، چند دقیقه نخست بسیار مهم می باشد. دریافت سریع داروی وریدی برای کنترل خونریزی، اهمیت بسیاری دارد اما دارورسانی با سرعت مناسب می تواند چالش برانگیز باشد. تزریق آهسته تر می تواند واکنش های منفی کمتری را به همراه داشته باشد اما امکان دارد دارو به اندازه کافی سریع عمل نکند؛ بخصوص در مواردی که یک ضربه جدی رخ می دهد.
چهار نفر از پژوهشگران “دانشگاه مریلند در بالتیمور”(UMBC)، روشی منحصر به فرد را برای اصلاح سطوح نانوذرات در این داروهای نجات دهنده بوجود آورده اند تا تزریق هایی را عرضه کنند که می توانند سریع تر انجام شوند اما با میزان کمتری از خطر واکنش های منفی همراه باشند.
واکنش های ناشی از تزریق می توانند به بروز طیف وسیعی از نشانه ها مانند بثورات پوستی و واکنش های های التهابی منجر شوند. این نشانه ها می توانند “آنافیلاکسی”(Anaphylaxis) را هم شامل شوند که نوعی نارسایی تنفسی تهدیدکننده زندگی است. جدی بودن این واکنش ها، استفاده از نانوداروهای امیدوارکننده را محدود کرده است اما کاهش احتمال بروز واکنش های نامطلوب می تواند شرایط را تغییر دهد.
“آرین لاویک”(Erin Lavik)، استاد شیمی، بیوشیمی و مهندسی محیط زیست، “چاک بیبریچ”(Chuck Bieberich)، استاد علوم بیولوژیکی، “نزهت مایشا”(Nuzhat Maisha)، مهندس شیمی و “مایکل روبنشتاین”(Michael Rubenstein)، پژوهشگر علوم بیولوژیکی، متد جدیدی را در پیش گرفته اند. آنها بر مواد اصلی نانوذرات عرضه شده به بیماران تمرکز کرده اند.
لاویک اظهار داشت: ما دریافتیم که استفاده از یک هسته “پلی اورتان”(Polyurethane)، نشانه های در رابطه با واکنش های تزریق را می کاهد.
پژوهشگران در پروژه خود خاطرنشان کرده اند که هفت درصد از افراد هم اکنون، واکنش های ناشی از تزریق را تجربه می کنند. آنها توضیح دادند که این واکنش ها، درمان های موجود را در بخش قابل توجهی از بیماران محدود می کنند.
لاویک افزود: ما زمان بسیاری را برای اصلاح سطوح نانوذرات صرف کرده ایم تا واکنش را تعدیل نماییم. به نظر می آید که این مواد، تاثیر بیشتری داشته باشند.
پژوهش های انجام شده توسط لاویک، بیبریچ و همکارانشان، زمینه را برای آزمایش های آینده مدلهای بالینی با استفاده از نانوکپسول ها برای توقف خونریزی داخلی فراهم می آورد. لاویک اظهار داشت که همکاری، یکی از عناصر مهم این کار بود.
این پژوهش، در مجله “Nano Letters” به چاپ رسید.