پژوهشگران چینی در بررسی جدید خود نشان داده اند که یک ماده شیمیایی موجود در عصاره هسته انگور می تواند سلول های فرسوده را از بین ببرد و به افزایش طول عمر کمک نماید.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از نیوساینتیست، یک ماده شیمیایی به دست آمده از عصاره هسته انگور، با پاکسازی سلول های قدیمی و فرسوده موش های پیر، عمر آنها را تا ۹ درصد بالا می برد. همینطور به نظر می آید که این درمان، موش ها را از نظر جسمی سالم می کند و در صورت استفاده در کنار شیمی درمانی برای درمان سرطان، اندازه تومورها را می کاهد.
یافته های این پژوهش، درمان های ضد پیری آینده را بهبود می بخشند تا سلول های پیر را که توانایی تکثیر خویش را از دست داده اند، هدف قرار دهند و موادی را که به بروز التهاب منجر می شوند، دفع کنند.
تعداد سلول های پیر با بالا رفتن سن، افزایش می یابد و با بروز بیماری های متعدد در رابطه با افزایش سن همچون بیماری های قلبی-عروقی، دیابت نوع دو و پوکی استخوان مرتبط می باشد.
“کیکسیا زو”(Qixia Xu)، پژوهشگر “دانشگاه آکادمی علوم چین”(UCAS) در شانگهای و همکارانش، برای یافتن ماده ای که امکان دارد این سلول ها را از بین ببرد، مجموعه ای از مواد شیمیایی در رابطه با پیری را از نظر اثرات آنها بر سلول های پیر بررسی کردند. بررسی های این گروه پژوهشی، یک ماده شیمیایی معروف به “پروسیانیدین سی۱”(PCC1) را نشان داد که در دانه های انگور یافت می شود.
به نظر می آید که پروسیانیدین سی۱ در غلظت پایین، از تولید مواد التهابی توسط سلول های پیر جلوگیری می کند. این ماده شیمیایی در غلظت بالا، سلول های پیر را از بین برد اما سلول های جوان تر را دست نخورده باقی گذاشت.
پژوهشگران برای آزمایش اثربخشی پروسیانیدین سی۱ در حیوانات زنده، به ۱۷۱ موش دو ساله که حدودا معادل انسان ۷۰ ساله بودند، این ماده شیمیایی را تزریق کردند. پروسیانیدین سی۱ به صورت میانگین، طول عمر موش ها را تا ۹ درصد افزایش داد.
همینطور به نظر می آید که این ماده شیمیایی، آمادگی جسمانی موش های جوان را بهبود می بخشد. موش های زیر دو سال، به مدت چهار ماه و هر دو هفته یک مرتبه، یک محلول کنترل شده یا پروسیانیدین سی۱ را دریافت نمودند و بعد از آن مجموعه ای از آزمایش های فیزیکی را پشت سر گذاشتند. موش هایی که این درمان را دریافت نمودند، در مقایسه با موش هایی که محلول کنترل شده را دریافت کرده بودند، بیشترین سرعت راه رفتن، قدرت بالاتر و استقامت بهتری هنگام دویدن روی تردمیل داشتند.
شیمی درمانی بعنوان روشی برای سرعت بخشیدن به پیری سلول های تومور شناخته شده است. پژوهشگران برای اینکه بفهمند آیا پروسیانیدین سی۱ می تواند سلول های پیر تومور را از بین ببرد و تاثیر شیمی درمانی را تقویت کند، این ماده شیمیایی را در کنار داروی معروف به “میتوکسانترون”(Mitoxantrone) آزمایش کردند که برای درمان سرطان پستان، لنفوم غیر هاجکین، لوسمی میلوبلاستیک حاد و سایر سرطان ها استفاده می شود.
پژوهشگران، این درمان ترکیبی را روی موش هایی که سلول های تومور پروستات انسانی در آنها کشت شده بود، آزمایش کردند. درمان موش ها با پروسیانیدین سی۱ و میتوکسانترون، تومورها را تا حدود ۷۵ درصد کاهش داد؛ در حالیکه شیمی درمانی به تنهایی، کاهش ۴۴ درصدی تومورها را به دنبال داشت.
“دوریان زیگلر”(Dorian Ziegler)، پژوهشگر “دانشگاه لوزان”(UNIL) سوئیس اظهار داشت: این حقیقت که به نظر نمی رسد این ماده شیمیایی روی سلول های سالم تاثیر بگذارد، نشان داده است که شاید یک درمان نویدبخش ضدپیری باشد.
وی ادامه داد: پژوهش های آینده باید بررسی نمایند که آیا پروسیانیدین سی۱، اثرات مشابهی روی انسان دارد یا خیر.
این پژوهش، در مجله “Nature Metabolism” به چاپ رسید.

منبع: نیوزتل