نیوزتل: دانشمندان ˮدانشگاه رایسˮ در بررسی جدید خود، راهی را برای جذب کردن دی اکسید کربن اضافی پیشنهاد داده اند که در آن از ضایعات پلاستیکی استفاده می شود.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، یک راهکار کارآمد برای کاربرد باردیگر پلاستیک های استفاده شده وجود دارد؛ به کار گرفتن آنها برای جذب دی اکسید کربن اضافی.
این راهکار که مانند یک بازی دو سر برد برای برطرف نمودن مشکلات زیست محیطی است، در آزمایشگاه “دانشگاه رایس”(Rice University) مطرح شده و یک روش شیمیایی جدید را برای تبدیل کردن ضایعات پلاستیکی به ماده جاذب دی اکسید کربن در صنعت پیشنهاد می دهد.
“جیمز تور”(James Tour)، “والا آلگوزیب”(Wala Algozeeb)، “پاول ساواز”(Paul Savas) و “ژه یوآن”(Zhe Yuan)، پژوهشگران این پروژه گزارش داده اند که حرارت دادن ضایعات پلاستیکی در حضور “پتاسیم استات”(Potassium acetate)، ذراتی با منافذی در مقیاس نانومتر تولید می کند که مولکول های دی اکسید کربن را به دام می اندازند.
این ذرات را می توان برای پاکسازی دی اکسید کربن از جریان گازهای دودکش استفاده نمود. تور اظهار داشت: این مواد به دست آمده از ضایعات پلاستیکی را می توان برای حذف مقادیر زیادی از دی اکسید کربن که بطور معمول جو را پر می کنند، در منابع انتشار دی اکسید کربن مانند دودکش نیروگاه ها به کار گرفت. این یک روش عالی برای برطرف نمودن یک مشکل یعنی ضایعات پلاستیکی و رسیدگی به مشکل دیگر یعنی انتشار دی اکسید کربن است.
وی ادامه داد: پروسه فعلی برای پیرولیز کردن پلاستیک که بعنوان بازیافت شیمیایی شناخته می شود، ترکیباتی مانند گاز و موم تولید می کند اما محصول جانبی کربن حدودا بی فایده است. پیرولیز کردن پلاستیک در حضور پتاسیم استات، ذرات متخلخلی را تولید می کند که می توانند دی اکسید کربن را تا ۱۸ درصد وزن خود در دمای اتاق نگه دارند.
این پلاستیک ها خصوصاً هنگام همراه شدن با پتاسیم استات، برای جذب دی اکسید کربن کاربرد دارند. آزمایشگاه دانشگاه رایس تخمین می زند که هزینه جذب دی اکسید کربن از یک منبع مانند دودکش بعد از احتراق، ۲۱ دلار در هر تن است. این مبلغ بسیار کمتر از هزینه پروسه انرژی بر مبتنی بر “آمین”(Amine) است که برای استخراج دی اکسید کربن از گاز طبیعی استفاده می شود. پروسه مبتنی بر آمین، برای هر تن بین ۸۰ تا ۱۶۰ دلار هزینه دارد.
این جاذب را مانند مواد مبتنی بر آمین می توان باردیگر استفاده نمود. حرارت دادن آن تا حدود ۷۵ درجه سلسیوس، دی اکسید کربن به دام افتاده را از منافذ آزاد می کند و به بازسازی حدود ۹۰ درصد از محل های اتصال ماده می پردازد.
پژوهشگران خاطرنشان کردند که انتظار می رود این جاذب، عمر طولانی تری نسبت به آمین های مایع داشته باشد و زمان خرابی را کم کند.
این پژوهش، در مجله “ACS Nano” به چاپ رسید.

منبع: نیوزتل