به گزارش نیوزتل ستاره شناسان دانشگاه ایالتی آریزونا شاهد سریع ترین انفجار ستاره ای که تابحال ثبت شده، بوده اند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از اس اف، به تازگی ستاره شناسان آمریکایی شاهد سریع ترین انفجار ستاره ای بوده اند که تابحال از زمین ثبت شده است.
آنها مشاهده نمودند که یک کوتوله سفید، گاز غول سرخی را که در آن نزدیکی بود، ربوده و یکی از بزرگ ترین انفجارهایی را که دانشمندان تاکنون دیده اند، ایجاد کرد که دانشمندان آنرا “نوا” /”نواختر”(nova) می نامند. نوا به اندازه ای روشن بود که حتی تمام افراد سراسر جهان می توانستند آنرا با دوربین دوچشمی مشاهده کنند. با این وجود، این رویداد ستاره ای که کمی بیشتر از یک روز به طول انجامید تا امروز سه برابر سریع تر از هر رویداد دیگری که رخ داده، بوده است.
مواد با سرعت میلیونها مایل در ساعت به فضا پرتاب می شوند که ما آنها را بعنوان نور مرئی مشاهده می نماییم. این نوا که “V۱۶۷۴ Hercules” نام داشت، بیشتر از ۲۴ ساعت با چشم غیرمسلح قابل رویت بود و سپس ناپدید شد.
پروفسور “سامنر استارفیلد”(Sumner Starrfield) نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه ایالتی آریزونا اظهار داشت: رویداد ۱۲ ژوئن ۲۰۲۱ شبیه به روشن و خاموش کردن چراغ قوه بوسیله ی یک شخص بود. نواها با ابرنواخترها تفاوت دارند. آنها در منظومه های ستاره ای دوگانه رخ می دهند، جایی که ستارگان کوچک و فوق العاده پرجرم به دور هم نشینان بسیار بزرگتری شبیه خورشید می چرخند.
پروفسور استارفیلد در ادامه اضافه کرد: این پدیده تنها یک روز به طول انجامید. سریع ترین نوای قبلی، مدلی به نام “V۸۳۸ Herculis” بود که در سال ۱۹۹۱ مطالعه کردیم. V۸۳۸ Herculis در عرض دو یا سه روز پس از ظهور ناپدید شد.
این مطالعه بینش جدیدی در مورد شیمی منظومه شمسی، مرگ ستارگان و تکامل کیهان عرضه می دهد. سرعت نوا تنها خصوصیت غیرعادی آن نبود. نور و انرژی فرستاده شده آن هم بسیار متفاوت بود.
محققان همچنان که ماده بیرون زده شده توسط نوا را زیر نظر داشتند متوجه باد عجیبی شدند که ماده بیرون زده شده توسط نوا را زیر نظر داشتند که این باد امکان دارد به موقعیت کوتوله سفید و ستاره همراهش وابسته باشد. به نظر می آید که آنها جریان مواد را در فضای اطراف این منظومه که در صورت فلکی هرکول قرار دارد شکل می دهند.
نواختر می تواند اطلاعات مهمی در مورد منظومه شمسی ما و حتی کل هستی به دانشمندان عرضه نماید. دانشمندان اعتقاد دارند که هر سال حدود ۳۰ تا ۶۰ مورد از این پدیده در کهکشان راه شیری رخ می دهد، باآنکه در این زمان تنها ۱۰ مورد را کشف کرده اند چون که بیشتر آنها توسط غبار بین ستاره ای پوشیده شده اند.
پروفسور استارفیلد اظهار نمود: ما همیشه در تلاشیم تا بفهمیم منظومه شمسی چگونه شکل گرفته و عناصر شیمیایی در منظومه شمسی از کجا آمده اند. یکی از چیزهایی که ما از این نوا خواهیم آموخت این است که برای مثال چه مقدار لیتیوم توسط این انفجار ساخته شده است. حالا نسبتا مطمئن هستیم که بخش قابل توجهی از لیتیومی که روی زمین داریم در اثر این نوع انفجارها ساخته شده است.