نیوزتل: برنده جایزه نوبل پزشکی سال ۲۰۲۲ می گوید، اصلا فکر نمی کرده که تحقیقاتش واجد شرایط دریافت جایزه نوبل باشد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از نوبل پرایز، پس از اعلام شدن نام “سوانت پابو”(Svante Pääbo) به عنوان برنده جایزه نوبل پزشکی سال ۲۰۲۲، “آدام اسمیت” (Adam Smith) از وب سایت نوبل پرایز با وی مصاحبه کرد.
اسمیت: سلام، من آدام اسمیت هستم.
پابو: سلام، به من گفته بودند که شما تماس می گیرید.
اسمیت: خیلی تبریک می گویم.
پابو: سپاسگزارم.
اسمیت: صدای شما بطور قابل توجهی خونسرد است.
پابو: باید اعتراف کنم که داشتم با همسرم صحبت می کردم.
اسمیت: بنظر می رسد که همسر شما تاثیر آرامش بخشی دارد.
پابو: بله، اساسا همچنین است.
اسمیت: شما اخبار را به چه صورت دریافت کردید؟
پابو: من داشتم آخرین فنجان چای را می نوشیدم تا بدنبال دخترم بروم که پیش پرستارش بود. من تماسی را از سوئد داشتم و فکر کردم که مربوط به خانه کوچک تابستانی ام در سوئد است. فکر کردم که مشکلی در مورد ماشین چمن زنی یا مشکل دیگری پیش آمده است.
اسمیت: توانستید بدنبال دخترتان بروید؟
پابو: راستش الان دارم می روم.
اسمیت: فکر می کنم که امروز در آلمان روز تعطیلست.
پابو: بله امروز “روز وحدت آلمان” است. روز بسیار آرامی است و همه جا تعطیلست.
اسمیت: امروز روز عجیبی برای شما و دریافت این خبر است. در غیر این صورت، شما در موسسه بودید و با افرادی که قصد تبریک گفتن داشتند، احاطه می شدید اما بنظر می رسد که به عنوان یک برنده جایزه، مقدمه آرام تری نسبت به بقیه داشته باشید.
پابو: بله. فردا بامداد که مغازه ها باز می شوند، می توانم بیرون بروم تا خرید کنم و برای رفتن به مؤسسه به خوبی مجهز شوم.
اسمیت: من نمی توانم تصور کنم که جشن برای ۲۴ ساعت به تعویق بیفتد. من سال ۲۰۱۲ را به یاد می آورم که برای گفتگوی هفته نوبل در استکهلم بودیم و شما روز بعد در ضیافت نوبل حضور داشتید. من می خواستم بپرسم که آیا هنگام حضور در ضیافت نوبل تصور می کردید که از دریافت کنندگان این جایزه باشید.
پابو: نه، واقعا نه. همانطور که می دانید، من قبلا هم دو جایزه دریافت کرده ام اما فکر نمی کردم که پژوهش من واجد شرایط دریافت نوبل باشد.
اسمیت: پژوهش شما در مورد توالی یابی همتایان اولیه ما است. دانش شما در مورد آرایش ژنتیکی اینگونه ها، چه اطلاعاتی را در مورد ارتباط ما با آنها ارائه می دهد؟
پابو: این پژوهش در درجه اول، ارتباط بسیار نزدیکی را نشان میدهد و ما در حقیقت، آنقدر ارتباط نزدیکی با یکدیگر داریم که آنها تقریباً در ۵۰ تا ۶۰ هزار سال پیش، در DNA نیاکان بیشتر مردم امروز نقش داشته اند که ریشه آنها به بیرون از آفریقا می رسد. این تنوع می تواند خیلی از چیزها را در فیزیولوژی امروز ما تحت تاثیر قرار داده باشد.
اسمیت: آیا شما تصور می کنید که دانستن این موضوع، زاویه دید ما را تغییر می دهد؟
پابو: من فکر می کنم که به صورتی این کار را انجام می دهد. درک این مساله که تا همین اواخر، شاید تا زمان ۱۴۰۰ نسل پیش یا بیشتر، شکل های دیگری از انسان ها در اطراف وجود داشته اند و با اجداد ما ترکیب شده اند و در شکل گیری امروز ما نقش داشته اند، این واقعیت را نشان میدهد که ۴۰ هزار سال قبل در تاریخ بشر کاملا منحصربه فرد است برای اینکه ما تنها شکل انسان در اطراف هستیم. تا آن زمان، تقریباً همیشه انواع دیگری از انسان ها وجود داشتند.
اسمیت: این باید دیدگاه ما را نسبت به جایگاه ما در جهان تغییر دهد. این طور نیست؟
پابو: بله، من این طور فکر می کنم. منظورم این است که گاهی فکر می کنم جالب است که تصور نماییم اگر نئاندرتال ها ۴۰ هزار سال دیگر زنده مانده بودند، چگونه بر ما تأثیر می گذاشت. آیا ما شاهد نژادپرستی بدتری مقابل نئاندرتال ها بودیم برای اینکه آنها واقعا به صورتی با ما متفاوت بودند یا آیا واقعا جایگاه خودرا در دنیای زنده به شکلی کاملاً متفاوت می دیدیم؛ در صورتیکه شکل های دیگری از انسان ها وجود داشتند که بسیار شبیه ما بودند اما هنوز متفاوت محسوب می شدند. در این صورت، ما این تمایز خیلی واضح بین حیوانات و انسان ها را که امروزه به آسانی در نظر داریم، قائل نمی شدیم.
اسمیت: در بیانیه مطبوعاتی، از کلمه “به ظاهر غیرممکن” برای پژوهشی که شما به آن متعهد شده اید، استفاده شده است.
پابو: واقعا؟
اسمیت: این پرسش برای من به وجود آمد که چه چیزی به شما اعتماد به نفس و جرأت انجام دادن یک پژوهش به ظاهر نا ممکن را داد.
پابو: این یک پروسه گام به گام است که در دهه ۸۰ شروع شد. من در کوشش برای بازیابی اندکی از DNA چیزهایی بودم که فقط تعداد کمی از آنها وجود داشت. من کار خودرا با بافت های خشک شده ای شروع کردم که فقط چند ماه از عمر آنها گذشته بود. به گذشته برمی گشتم و با مشکلات تکنولوژیکی آن دست و پنجه نرم می کردم. سپس، بازیابی DNA از موجوداتی مانند ماموت ها یا خرس هایی که در زمان مشابه نئاندرتال ها زندگی می کردند، میسر شد. من بسیار خوش شانس بودم که در آلمان کاری پیدا کردم؛ جایی که نئاندرتال ها در تخیل مردم حضور بزرگی دارند. بنابراین، کوشش برای انجام دادن این کار، گام بعدی بسیار واضح من بود.
اسمیت: شما همه چیز را بسیار منطقی به نظر می رسانید اما من فکر می کنم به صورتی کم جلوه دادن وجود دارد. شما سابقه برنده شدن جایزه نوبل را در خانواده دارید و پدر شما برنده جایزه نوبل بود. آیا این برای شما در دریافت جایزه تفاوتی ایجاد می کند؟
پابو: تا حدودی می توانم بگویم که همچنین است. منظورم این است که فکر می کنم مطمئنا بزرگترین تأثیر در زندگی من، مادرم بود که با او بزرگ شدم و این مرا کمی ناراحت می کند که او نمی تواند این روز را تجربه کند. مادرم علاقه زیادی به علم داشت و من را سال ها بسیار تشویق و تشویق می کرد. من با پدرم تماس داشتم و او علاقه زیادی به کار من داشت اما این رابطه به اندازه رابطه من با مادرم صمیمانه نبود.
اسمیت: به این مساله فکر می کردم که آیا “سونه بریسترم”(Sune Bergström)، پدر شما یا شاید سایر برنده های جایزه یا دانشمندان بزرگ، چنین اعتماد به نفسی را به شما ارایه داده اند یا به شما کمک کرده اند تا اعتماد به نفسی را برای انجام دادن چنین چالش های بزرگی کسب کنید.
پابو: شاید انسان با درک این مساله متوجه شود که چنین افرادی نیز انسان های عادی هستند و این مساله شگفت انگیزی نیست که ممکنست اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید تا خودتان چیزهایی را به چالش بکشید.
اسمیت: این در حقیقت یک نکته بسیار اهمیت دارد. بله، یک درس بسیار اهمیت دارد. مردم تمایل دارند همه چیز را بر طبق یک مبنا پیش ببرند اما …
پابو: بله اما شما والدین خودرا مبنا قرار نمی دهید؛ حداقل در دوران نوجوانی این طور نیست.
اسمیت: بله همچنین است. باید بگذارم دنبال دخترت بروی و از روزت لذت ببری؛ روزی که بنظر می رسد یک روز نسبتا آرام باشد اما…
پابو: بله، فکر می کنم خیلی خوب است که امروز تعطیل می باشد. بدین سبب می توانم تا فردا حواسم را جمع کنم.
اسمیت: بنظر می رسد که تمام هوش و ذکاوت خودرا بطور قابل توجهی در اختیار دارید. به هر حال، صحبت کردن با شما بسیار خوشحال کننده بود و باردیگر به شما تبریک می گویم. روز خوبی داشته باشید و سپاسگزارم.
پابو: بله، سپاسگزارم. خدانگهدار.
اسمیت: خدانگهدار.

منبع: newstel.ir