به گزارش نیوزتل، چندی قبل شلیک پی در پی نورهای سبز رنگ لیزری در آسمان جزایر هاوایی توجه ها را به خود جلب کرد که در ابتدا متعلق به بیگانگان و فرازمینی ها دانسته شد، اما ماجرا واقعا چه بود؟
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا، در ۲۸ ژانویه در آسمان جزایر هاوایی چند نور سبز رنگ لیزر دیده شد که در آسمان شب جلب توجه می کرد و به شکل بیصدا مسیری به سمت افق را طی می کرد که یادآور فیلم مشهور ماتریکس بود.
این صحنه توسط دوربین یک تلسکوپ بر فراز بلندترین قله هاوایی ضبط شد.
خوشبختانه این نور متعلق به یک سفینه فضایی بیگانه نبود که به دنبال نشانه های حیات در زمین باشد.
در واقع به نظر می رسید این پرتوهای سبز مرموز، از یک ماهواره درحال چرخش آمده باشند.
در ابتدا، کارشناسان رصدخانه ملی نجوم ژاپن(NAOJ) که مالک این دوربین است، در توییتر اعلام نمودند که این نور سبز احتمالا از یک دستگاه راداری در یک ماهواره در مدار به نام ICESat-۲ آمده است.
ماهواره ICESat-۲ متعلق به ناسا است و از آن برای نظارت بر ضخامت یخ های روی دریا، صفحات یخی و جنگل های زمین استفاده می شود.
اما رصدخانه ملی نجوم ژاپن اخیرا فیلم خود از این پرتوهای لیزری را به روز کرده و گفته است که بر مبنای مسیر این پرتوها، بعید است که متعلق به ماهواره ناسا بوده باشد.
طبق گفته دکتر مارتینو آنتونی جی، دانشمند ناسا که روی ICESat-۲ کار می کند، این کارِ ماهواره آنها نیست، بلکه توسط دیگران انجام شده است.
وی می گوید: همکاران من شبیه سازی مسیر ماهواره هایی را انجام دادند که ابزار مشابهی دارند و به احتمال زیاد این پرتوها متعلق به یک ماهواره چینی معروف به Daqi-۱ است و از یکی از ابزارهای آن به نام ACDL آمده است.
ماهواره Daqi-۱ چین در آوریل سال قبل پرتاب شد و مانند ماهواره ICESat-۲، یک ماهواره نظارت بر محیط جوی است.
این بدان معناست که برای نظارت بر سطح کربن جهانی و همینطور آلودگی اتمسفر، به دور زمین می گردد.
ماهواره Daqi-۱ حاوی پنج ابزار جهت کمک به این کار است، همچون ACDL که مخفف «لیدار شناسایی هواپخش و کربن»(Aerosol and Carbon Detection Lidar) است.
لیدار(Lidar) مخفف تصویربرداری لیزری، تشخیص و محدوده بندی است و کمی شبیه به سونار عمل می کند، اما به جای ارسال امواج صوتی برای نقشه برداری از یک منطقه، پرتوهای لیزری را ارسال می کند.
اعتقاد بر اینست که همین لیزرها بوده اند که آسمان هاوایی را در شب ۲۸ ژانویه روشن کرده اند.
ابزار ACDL می تواند لیزرهای با طول موج دوگانه را در طول موج های خاص به منظور شناسایی مولکول های مختلف در جو زمین ارسال نماید.
مدت زمانی که طول می کشد تا این پرتوهای لیزری بازتاب کنند، اطلاعاتی در مورد ترکیب جو و زمین عرضه می دهد.
بعنوان مثال، ACDL می تواند با انتشار دو لیزر متناوب در اطراف محدوده طول موج ۱۵۷۲ نانومتری، میزان CO۲ در جو زمین را تعیین کند.
بیانیه مطبوعاتی مارس ۲۰۲۱ از شرکت علوم و فناوری هوافضای چین که ماهواره Daqi را توسعه داده است، می گوید: ماهواره Daqi-۱ می تواند بر آلودگی ذرات ریز مانند PM۲.۵، گازهای آلاینده همچون نیتروژن دی اکسید، گوگرد دی اکسید و ازن و همینطور غلظت کربن دی اکسید را نظارت کند.
چینی ها می گویند هنوز روزهای اولیه مأموریت Daqi-۱ است و ما هنوز منتظر نتایج بررسی های آن هستیم. اما اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود، این ماهواره تنها شروع برنامه های چین برای نظارت بر آلودگی هوا است.
در این بیانیه مطبوعاتی توضیح داده شده است: چین در آینده مجموعه ای از ماهواره های Daqi را تولید خواهد نمود که برای نظارت بر آلودگی جو، پشتیبانی از داده های سنجش از راه دور برای مسؤلان محیط زیست و همینطور پشتیبانی از تحقیقات علمی در مورد تغییرات آب و هوای جهانی مورد استفاده قرار خواهند گرفت. ماهواره Daqi-۱ با ماهواره های دیگر همچون Daqi-۲ به منظور تحقق نظارت بر گازهای گلخانه ای و کمک به چین در دستیابی به کاهش انتشار کربن، شبکه خواهد شد.
هنوز معلوم نیست که آیا این لیزرهای تشخیص جوی سبز رنگ با رسیدن چین به هدف خود رایج تر می شوند و مردم باید به دیدن این پرتوهای سبز رنگ در آسمان عادت کنند یا خیر.