نیوزتل: دانشمندان راهی برای بازسازی مواد معدنی از دست رفته دندان ها که موجب حساسیت آنها می شوند، ابداع نموده اند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، چه چیزی بدتر از اینکه نتوانیم خوراکی های لذیذی مانند بستنی بخوریم، چونکه نمی خواهیم درد ناشی از برخورد سرما به دندان های حساس شده مان را باردیگر تحمل نماییم.
این مشکل به زودی به تاریخ می پیوندد، برای اینکه پژوهشگران روش جدیدی را برای بازسازی مواد معدنی از دست رفته دندان توسعه داده اند که چاره ای طولانی مدت را برای این مشکل ارائه می دهد.
حساسیت دندان که به آن حساسیت بیش از اندازه عاج دندان نیز می گویند، زمانی رخ می دهد که لایه عاج داخلی دندان و لوله های درون آن در معرض دید قرار می گیرند که اغلب به سبب از میان رفتن مینای محافظ دندان در فرآیندی است که به آن دمینرالیزاسیون(demineralization) می گویند.
با باز شدن فضای نرم تر دندان، اعصاب و رگ های خونی آن، مستعد واکنش به گرما، سرما، لمس، فشار یا غذاهای اسیدی می شوند که سبب درد می شود.
مینای دندان می تواند در اثر سایش، پوسیدگی یا دندان قروچه فرسوده شود و نمی توان آنرا با فرآیندهای طبیعی ترمیم کرد، برای اینکه تنها بافت غیر زنده در بدن ماست.
در سالهای اخیر، افزایش محصولات سفیدکننده دندان مبتنی بر پراکسید، سایش مینای دندان را شدت بخشیده است و هم اکنون تنها راه درمان حساسیت بیش از اندازه عاج، پیش گیری از آن و درمان علایم آنست.
حالا پژوهشگران دانشگاه واشنگتن یک درمان جدید به وجود آورده اند که می تواند مواد معدنی از دست رفته دندان را بازسازی کند و چاره ای دائمی برای مشکل حساسیت بیش از اندازه عاج عرضه نماید.
سامی دوگان، یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: ما [دندان پزشکان] بیمارانی را با دندان های حساس می بینیم، اما واقعاً نمی توانیم به آنها کمک نماییم. همه ما این گزینه های ترمیمی را در بازار داریم، اما همه آنها گذرا هستند، چونکه آنها بر درمان علایم و عدم رسیدگی به سبب اصلی تمرکز می کنند.
هدف پژوهشگران ایجاد یک مشابه زیستی است، چیزی که بسیار شبیه یا تقلید کننده از فرآیندهای طبیعی بیوشیمیایی باشد که در بدن اتفاق می افتد. بدین سبب آنها بر روی یک پپتید – زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینه – تمرکز کردند که کلید رشد بیولوژیکی دندان های انسان است. این پپتید که sADP5 نام دارد به یون های کلسیم و فسفات، مواد معدنی اصلی موجود در دندان ها متصل می شود و از آنها برای ساخت ریزلایه های معدنی جدید استفاده می نماید.
پژوهشگران در آزمایش های پیش بالینی، یک قرص کوچک با هسته ای از کلسیم و فسفات پوشیده شده در طعم دهنده sADP5 ساختند که آنرا روی دیسک های عاج استخراج شده از دندان های انسان آزمایش کردند.
هر یک از دیسک ها دارای لوله های عاج بودند. پژوهشگران بعد از سه دور درمان با هدایت پپتید، موفق به تشکیل یک لایه معدنی جدید بر روی عاج در معرض دید شدند که به داخل لوله های عاج کشیده شده و آنها را مسدود می کرد.
دنیز یوسیسوی، نویسنده اصلی این مطالعه اظهار داشت: فناوری ما همان مواد معدنی موجود در دندان، همچون مینا، سمنتوم(ساروجه) و عاج را تشکیل می دهد که قبلاً بوسیله دمینرالیزاسیون حل شده بودند.
وی ادامه داد: ریزلایه های معدنی تازه تشکیل شده کانال های ارتباطی با اعصاب دندان را می بندند و بعد از آن حساسیت بیش از اندازه دیگر مشکلی ایجاد نمی کند.
پژوهشگران با اندازه گیری سختی لایه معدنی تازه به وجود آمده دریافتند که بطور قابل توجهی مشکل تر از عاج غیر معدنی و طبیعی انسان است. همین طور با آزمایش آن با بهره گیری از روش فرسودگی حرارتی، لایه معدنی از دندان جدا نشد.
هر دوی این یافته ها نشان می دهند که این روش می تواند در مقابل تنش های مکانیکی و حرارتی طولانی مدت که دندان در محیط طبیعی دهان با آن مواجه می شود، مقاومت بوجود آورد.
پژوهشگران فرمول مبتنی بر پپتید خودرا علاوه بر قرص، در دهانشویه، ژل های دندان، سفیدکننده های دندان و خمیردندان نیز گنجانده اند.
هانسون فونگ یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: روش های طراحی و تحویل بسیار زیادی وجود دارد. مهم ترین چیز پپتید است که عنصری کلیدی در فرمول ماست و کار می کند.
تحقیقات بیشتری جهت بررسی نفوذپذیری و پایداری شیمیایی لایه معدنی برای دستیابی به یک درمان موثر و با کاربرد آسان برای حساسیت بیش از اندازه عاج، همچون اجرای رویکرد هدایت پپتید در وضعیت آزمایشگاهی مورد نیاز است.
این مطالعه در مجله ACS Biomaterials Science & Engineering منتشر گردید.

منبع: newstel.ir