پلاستیک خود ترمیم شونده به غذای آبزیان تبدیل می شود

نیوزتل: پژوهشگران ژاپنی نمونه اولیه پلاستیکی ابداع نموده اند که در دمای اتاق مقاوم است اما برحسب نیاز می توان آنرا به اجزای تشکیل دهنده اش، تجزیه کرد. این ماده خودترمیم شونده است.
به گزارش نیوزتل به نقل از نیواطلس، این پلاستیک در آب دریا به غذا برای آبزیان تجزیه می شود و علاوه بر آن قابلیت خودترمیم شوندگی و به خاطر آوردن اشکال پیشین خودرا دارد. پلاستیک در دنیای مدرن در همه جا دیده می شود. سختی آن سبب شده ماده ای کارآمد برای هرچیز از اقلام خانگی گرفته تا قطعات خودرو باشد اما همین سختی اجازه نمی دهد این ماده به آسانی بازیافت شود یا از بین برود. پژوهشگران دانشگاه توکیو در پژوهشی جدید یک نوع ماده پلاستیک توسعه داده اند که به آسانی در واحد بازیافت یا طبیعت تجزیه می شود. این ماده دسته ای از پلاستیک ها است که ویتریمر رزین اپوکسی نام دارند. این پلاستیک ها در دمای اتاق مقاوم هستند اما می توان با اندکی گرما، شکل و قالب آنها را تغییر داد. بطور معمول ویتریمر ها شکننده هستند اما پژوهشگران با افزودن مولکول های پلی روتاکسان(polyrotaxane) آنها را تقویت کردند. نتیجه حاصل نوعی پلاستیک است که VPR نام دارد و طیف وسیعی از مزایای مواد مشابه را دارد. در آزمایش ها این ماده خراشیده شد اما هنگامیکه تا دمای ۱۵۰ درجه سانتیگراد گرم شد توانست در ۶۰ ثانیه بطور کامل خودرا ترمیم کند. زمانیکه ماده در قالبی به شکل یک ماهیخوار درآمد و سپس صاف شد، توانست بعد از گرم شدن، باردیگر تا شود و به شکل پرنده درآید. پلاستیک VPR آسان تر تجزیه می شود. پیوندهای مولکولی آن با بهره گیری از گرما و یک ماده حلال از بین می رود و فقط مواد تشکیل دهنده خام باقی می مانند که می توان آنرا به گونه ای جدید تبدیل کرد. حتی اگر ماده مذکور در محیط زیست رها شود، چالش های کمتری نسبت به انواع دیگر پلاستیک به وجود می آورد. پژوهشگران برای نشان دادن این امر آنرا به مدت ۳۰ روز در آب دریا فرو بردند. در آن زمان ۲۵ درصد ماده در محیط زیست تجزیه شد و مولکول هایی را آزاد کرد که در حقیقت غذایی برای آبزیان بودند. شوتا آندو مولف ارشد پژوهش می گوید: VPR در مقایسه با یک ویتریمر رزین اپوکسی معمول ۵ بار نسبت به شکستن مقاوم تر است. همین طور این ماده در مقایسه با ویتریمر های معمول ۱۵ بار سریع تر خودرا ترمیم و می تواند شکل اصلی خودرا ۲ بار سریع تر بازیابی کند و می تواند ۱۰ برابر سریع تر از نظر شیمیایی بازیافت شود. بگفته پژوهشگران ماده مذکور کاربردهای زیادی دارد. می توان آنرا به عنوان ماده زیرساخت در جاده ها و پل هایی به کار برد که بیشتر اوقات از رزین اپوکسی در ترکیب با موادی مانند بتن و کربن ساخته می شوند. با بهره گیری از ماده جدید نگهداری زیرساخت ها نیز آسان تر می شود برای اینکه قدرتمندتر خواهند بود و با بهره گیری از گرما ترمیم می شوند.

منبع: