به گزارش نیوزتل پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود دریافتند که جنین می تواند شیوه تنفس را به واسطه سکسکه کردن یاد بگیرند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از لایوساینس، شاید سکسکه برای بزرگسالان فقط یک مبحث آزاردهنده باشد اما برای نوزادان، روشی است که می تواند به یادگیری تنفس کمک نماید.
قطعا برای خیلی از افراد پیش آمده که بعد از مصرف غذا یا نوشیدنی، گرفتار سکسکه شوند. دلیل دقیق بروز سکسکه هنوز معلوم نیست و مانند یک راز باقی مانده است اما دانشمندان درباره آن، نظریه پیچیده ای را مطرح کرده اند. نظریه آنها این است که شاید سکسکه بتواند به جنینی که در رحم قرار دارد، تنفس را یاد بدهد و به عبارتی، بخشی از آموزش ابتدایی در مورد تنفس باشد.
دکتر “پیتر کاریلاس”(Peter Kahrilas)، استاد دانشکده پزشکی “دانشگاه نورث وسترن”(NU) اظهار داشت: شاید سکسکه برای بزرگسالان، امری غیرضروری باشد اما این مورد در مورد نوزادان، متفاوت می باشد.
سکسکه، یک واکنش است و به واکنش های سریعی شباهت دارد که هنگام برخورد چکش پزشک با زانو تولید می شوند. هنگام آغاز این واکنش که بیشتر با تحریک مری یا معده صورت می گیرد، ساقه مغز، سیگنال هایی را به دیافراگم و سایر اندام های تنفسی می فرستد و به انقباض ناگهانی آنها و نهایتا جذب ناگهانی هوا منجر می شود. سپس، بافتی معروف به “برچاک نای” یا “اپیگلوت”(Epiglottis) که در قسمت بالای حنجره قرار دارد و مانع ورود غذا به نای می شود، مجرای هوایی را می پوشاند و به بروز سکسکه منجر می شود.
کاریلاس افزود: از آنجائیکه سکسکه به بسته شدن مسیر هوایی منجر می شود، هیچ عملکرد تنفسی و یا کاربرد آشکار دیگری در بزرگسالان ندارد. برخلاف “رفلکس حلقی”(gag reflex) که به جلوگیری از خفگی کمک می نماید، رفلکس ناشی از سکسکه، به محافظت از مجرای هوایی یا گلو منجر نمی گردد.
وی اضافه کرد: رفلکس ناشی از سکسکه، هیچ عملکرد مفیدی در بزرگسالان ندارد. سکسکه نهایتا با وجود کوشش برای جلوگیری از آن رخ می دهد و تکرار می شود.
در هر حال، سکسکه در جنین و نوزادان تازه متولد شده، شرایط متفاوتی را پدید می آورد. جنین در رحم، اکسیژن مورد نیاز خویش را به واسطه جفت دریافت می کند اما به محض تولد، زندگی آن به توانایی تنفس بستگی دارد.
باور کاریلاس این است که بروز سکسکه در جنین می تواند به آموزش تنفس منجر شود چونکه انقباض پیوسته ای را میان عضلاتی که در تنفس نقش دارند، بوجود می آورد. وی در اینباره اظهار داشت: این فرایند، حدودا مشابه یک تمرینات ایزومتریک است که فرد طی آن تلاش در استنشاق دارد اما به علت بسته بودن مجرای هوایی، این کار برای او دشوار می شود.
پژوهشگران نورث وسترن در این پروژه، فعالیت مغزی در رابطه با سکسکه را در نوزادان تازه متولد شده مورد بررسی قرار دادند و ۲۱۷ نوزاد زودرس و نوزاد کامل را بررسی کردند.
“لورنزو فابریزی”(Lorenzo Fabrizi)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: پژوهش های پیشین در مورد مدلهای حیوانی و انسانی نشان داده بودند که انقباض عضلات غیرارادی در رحم، به ارسال سیگنال هایی به قشر مغزی منجر می شود. ما باور داریم که این فرایند می تواند محل قرار گرفتن این عضلات را به مغز آموزش دهد تا از عهده کنترل آنها برآید.
وی اضافه کرد: ما می دانیم که انقباض غیرارادی عضله، به مغز کمک می نماید تا نقشه ای را از بدن شکل دهد. با عنایت به این اطلاعات می توان اظهار داشت که انقباض دیافراگم، به مغز امکان می دهد تا نقشه ای از دستگاه تنفسی فراهم آورد که به کنترل آن منجر می شود.
فابریزی افزود: تنفس انسان ها در بیشر زمان ها، غیرارادی است و به سیگنال هایی که از ساقه مغز به عضلات تنفسی ارسال می شود، بستگی دارد اما امکان انتخاب آن هم وجود دارد. برای مثال، هنگامی که پزشک از ما می خواهد تا نفس عمیق بکشیم، یک کار انتخابی انجام می دهیم. این همان توانایی کنترل تنفس است که نوزادان آنرا به واسطه سکسکه یاد می گیرند.
این پژوهش، در مجله “Clinical Neurophysiology” به چاپ رسید.