به گزارش نیوزتل پژوهشگران آمریکایی در پروژه جدیدی به بررسی نوزادان پاندا پرداختند که هنگام تولد بیش از اندازه کوچک هستند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، خرس های پاندا هنگام تولد، صورتی رنگ، نابینا و ضعیف هستند و حدود ۱۰۰ گرم وزن دارند. مادر پانداها، ۹۰۰ برابر بزرگتر از نوزادان خود هنگام تولد هستند.
اندازه غیرمعمول پانداها هنگام تولد، سال ها مانند معمایی برای پژوهشگران باقی ماند. نظر آنها این بود که به جز مواردی استثنایی مانند جوجه تیغی یا کانگورو، هیچ پستاندار دیگری با این میزان اختلاف اندازه نسبت به مادر خود به دنیا نمی آید. پژوهشگران “دانشگاه دوک”(Duke University) آمریکا، به بررسی استخوان های ۱۰ گونه از خرس ها و حیوانات دیگر پرداختند و دریافتند که این نظریه ها در همه موارد صدق نمی کنند.
بررسی استخوان نوزاد پاندا دشوار است اما پژوهشگران توانستند بقایای حفظ شده نوزادان پاندا را که در “پارک ملی جانورشناسی اسمیتسونین”(Smithsonian’s National Zoo) آمریکا وجود داشت، مورد بررسی قرار دهند.
“لینگ لینگ”(Ling-Ling) و “هسینگ هسینگ”(Hsing-Hsing) اولین زوج پاندا در پارک اسمیتسونین بودند که در سال ۱۹۸۰ صاحب پنج توله شدند اما هیچ کدام از آنها بعد از تولد زنده نماند.
پژوهشگران در این بررسی، با کمک اسکن میکرو سی تی، تصاویری از استخوان های دو توله این خرس ها را تهیه کردند. آنها علاوه بر توله پاندا، از خرس خاکستری، خرس تنبل، خرس قطبی، سگ ها، روباه و حیواناتی مشابه این موجودات که در پارک اسمیتسونین نگهداری می شدند هم اسکن هایی تهیه کردند. آنها از اسکن ها استفاده کردند تا مدلهای سه بعدی از استخوان بندی داخلی هر نوزاد هنگام تولد تهیه کنند.

هنگامی که نوزاد یک حیوان در رحم رشد می کند و بزرگ می شود، استخوان ها و دندان های وی هم رشد می کنند. پژوهشگران، مرحله تشکیل استخوان و میزان شکل گیری آنرا تا زمان تولد نوزاد مورد بررسی قرار دادند. آنها آغاز رشد دندان ها و میزان آمیزش میان صفحات استخوانی تشکیل دهنده جمجمه را هم بررسی کردند.
“پیشو لی”(Peishu Li)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: شاید پاندا نمونه بسیار بزرگی باشد اما می توان اظهار داشت که نوزاد همه خرس ها، به صورت نامتناسبی کوچک است. وزن توله خرس قطبی هنگام تولد، کمتر از نصف یک درصد بدن مادر است.
یک ایده قدیمی حاکی از این است که وزن پایین خرس ها هنگام تولد با این واقعیت در ارتباط می باشد که حاملگی برای بعضی از گونه های حیوانی، با خواب زمستانی آنها سازگاری دارد. ماده های باردار، این مدت را بدون خوردن و آشامیدن می گذرانند و بیشتر به منابع چربی خود متکی هستند و با تجزیه عضله، پروتئین لازم برای جنین را تامین می کنند.
باور پژوهشگران این است که ماده ها می توانند پیش از این که تجزیه این بافت، سلامت آنها را تهدید کنند، به تغذیه نوزادان خود بپردازند. خرس ها با کوتاه کردن حاملگی و به دنیا آوردن نوزادان کوچ و نارس، بیشتر فرایند رشد را به بیرون از رحم منتقل می کنند و تغذیه نوزادان به جای تخلیه کردن عضله، با شیر غنی از چربی مادر صورت می گیرد.
در هر حال، پژوهش جدید دانشگاه دوک، داستان متفاوتی را بازگو می کند. پژوهشگران در این پروژه، هیچ تفاوت قابل توجهی را در رشد استخوان خرس ها و همتایان آنها طی خواب زمستانی پیدا نکردند.
پژوهشگران دریافتند که اسکلت بیشتر خرس ها در بدو تولد به بلوغ حیوانات مشابه خود می رسد. نتایج این پژوهش نشان داد که خرس پاندا از این قاعده مستثنی است و حتی استخوان های یک نوزاد کامل پاندا، شبیه به یک سگ است که چند هفته زودتر و به صورت نارس متولد می شود. “کاتلین اسمیت”(Kathleen Smith)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: نوزاد پاندا، به یک جنین ۲۸ هفته ای انسان شباهت دارد.

شاید عوامل دیگری همچون مصرف بامبو بعنوان غذا هم در اندازه نوزادان موثر باشد اما داده های در رابطه با این موضوع، بسیار محدود هستند.
پژوهشگران هنوز در حال بررسی دلیل اندازه عجیب پاندا و تکامل آن هستند.
اسمیت افزود: ما به اطلاعات بیشتری در مورد محیط زیست و تولید مثل در طبیعت نیاز داریم و باید در زمان کوتاهی به پاسخ خود برسیم چونکه پانداها در معرض انقراض قرار دارند. این پژوهش، ما را یک گام به پاسخ خود نزدیک تر می کند.
این پژوهش، در مجله “Journal of Anatomy” به چاپ رسید.