نیوزتل: پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود دریافتند سلول های بنیادی می توانند به بازیابی و ترمیم مغزی که در اثر پارکینسون لطمه دیده است، کمک کنند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، مغز یک انسان بالغ نمی تواند بعد از لطمه ناشی از تروما، سکته و یا بیماری های عصبی مانند پارکینسون، خودرا به درستی ترمیم کند. سلول های بنیادی که سازگاری بی وقفه ای دارند، گزینه امیدوارکننده ای برای بهبود ترمیم عصبی هستند اما پیچیدگی تنظیمات مغز سبب تزلزل توسعه درمان های بالینی شده است.
پژوهشگران “دانشگاه ویسکانسین- مدیسن”(UW–Madison) در بررسی جدید خود نشان داده اند که یک درمان مبتنی بر سلول های بنیادی می تواند به درمان موش های مبتلا به پارکینسون کمک نماید. آنها دریافتند که نورون های مشتق شده از سلول های بنیادی را می توان به خوبی در نواحی درستی از مغز به کار برد تا به نورون ها متصل شوند و عملکردهای حرکتی را بازیابی کنند.
نکته مهم در این موضوع، هویت است. پژوهشگران با ردیابی دقیق سلول های بنیادی پیوند زده شده دریافتند که هویت سلول ها، در اتصالاتی که می سازند و همین طور در نحوه عملکرد آنها تعریف می شود.
بگفته پژوهشگران، درمان با سلول های عصبی بنیادی همراه با روش هایی برای تولید نورون های منحصر به فرد از سلول های بنیادی، یک هدف واقع بینانه به حساب می آید. با این حال، برای انتقال یافته های به دست آمده از بررسی روی موش ها به انسان ها باید پژوهش های بیشتری صورت بگیرد.
“سو چون ژانگ”(Su-Chun Zhang)، استاد عصب شناسی دانشگاه ویسکانسین- مدیسن و سرپرست این پژوهش اظهار داشت: سلول های عصبی به صورت پیچیده ای در مغز ما قرار گرفته اند؛ در نتیجه ما می توانیم رفتارهای پیچیده ای داشته باشیم. همه این رفتارها، به مدارهایی بستگی دارند که توسط نوع خاصی از سلول ها تنظیم شده اند. لطمه های عصبی معمولا نواحی خاصی از مغز یا سلول های خاصی را تحت تاثیر قرار می دهند و مدارها را از بین می برند. ما باید برای درمان این نوع بیماری ها، به بازیابی این مدارها بپردازیم.
پژوهشگران برای ترمیم این مدارها در موش های مبتلا به پارکینسون، از سلول های بنیادی جنینی استفاده کردند و به تفکیک نورون های تولیدکننده دوپامین پرداختند که هنگام بروز پارکینسون از بین می روند. آنها این نورون های جدید را به “میان مغز”(midbrain) موش ها پیوند زدند. میان مغز، ناحیه ای از مغز است که بیشتر تحت تاثیر لطمه ناشی از پارکینسون قرار می گیرد.
موش ها چند ماه بعد از آنکه نورون ها به مغز آنها پیوند زده شد، بهبود مهارت های حرکتی را نشان دادند. پژوهشگران با بررسی بیشتر توانستند ببینند که نورون های پیوند زده شده پرورش می یابند تا به نواحی مربوط به کنترل حرکت در مغز متصل شوند. سلول های عصبی، اتصالاتی را نیز با نواحی نظارتی مغز شکل دادند که با نورون ها در تعامل قرار می گیرند و از تحریک بیش از حد آنها پیشگیری می کنند.
آزمایش های مشابهی که با سلول های تولیدکننده گلوتامات صورت گرفت، اهمیت هویت نورون را در ترمیم لطمه نشان داد. پژوهشگران برای تایید این که نورون های پیوند زده شده، مدارهای لطمه دیده از پارکینسون را ترمیم می کنند، کلیدهای ژنتیکی روشن و خاموش را در سلول های بنیادی قرار دادند. این کلیدها، سلول هایی را که در معرض دارو قرار می گیرند، فعال و غیرفعال می کنند.
هنگامی که سلول های بنیادی خاموش می شوند، بهبود حرکتی موش ها از بین می رود و نشان می هد که سلول های بنیادی برای بازیابی مغز لطمه دیده در اثر پارکینسون، ضروری هستند. همین طور این پژوهش نشان داد که شاید بتوان فناوری کلید ژنتیکی را برای تنظیم فعالیت سلول های پیوند زده شده و بهبود درمان به کار برد.
ژانگ و گروهش، سال ها برای ابداع روش هایی زمان صرف کردند که سلول های بنیادی را با انواع متفاوتی از نورون های درون مغز تبدیل می کنند. برای درمان هر کدام از بیماری ها و لطمه های عصبی، باید از سلول های عصبی مخصوص آن بهره برد اما برنامه درمان ها مشابه هستند.
ژانگ افزود: ما از پارکینسون بعنوان یک مدل استفاده کردیم اما اصول مورد استفاده ما برای اختلالات عصبی متفاوت، یکسان بود.
این پژوهش، در مجله “Cell Stem Cell” به چاپ رسید.

منبع: نیوزتل