نیوزتل: آژانس فضایی اروپا بتازگی تصویری از مدل کوچک شده ˮفضاپیمای جویسˮ(Juice spacecraft) منتشر نموده است.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا، آژانس فضایی اروپا تصویری از مدل کوچک شده “فضاپیما جویس”(Juice spacecraft) حین “آزمون الکترومغناطیس”(electromagnetic test) منتشر نموده است.
“آزمون الکترومغناطیس” یکی از روش های آزمون های غیر مخرب است. در این روش با استفاده از یک میدان مغناطیسی متغیر در یک ماده رسانا جریان الکتریکی گردابی القا میگردد و این جریان الکتریکی اندازه گیری میگردد. وجود گسستگی هایی مانند ترک در ماده موجب احداث وقفه در این جریان میگردد و بدین طریق می توان به وجود چنین عیبی پی برد. در ضمن مواد مختلف دارای رسانایی الکتریکی نفوذپذیری متفاوتی هستند؛ بدین سبب می توان برخی از مواد را با این روش رده بندی نمود.
“فضاپیما جویس” یک فضاپیما بین سیاره ای است که با مشارکت آژانس فضایی اروپا و شرکت فناوری هوافضا “ایرباس دیفنس اند اسپیس” توسعه یافته است. هدف این فضاپیما بررسی سیاره مشتری و اقمار(گانیمد، کالیستو، اروپا ) آن است. فضاپیمای جویس ماه ژوئن سال ۲۰۲۲ سوار بر موشک “آریان ۵” و از “مرکز فضایی گویان” در فرانسه پرتاب خواهد شد و سرانجام سپس ۵ “کمک گرانشی”(gravity assist) و ۸۸ ماه سفر، ماه اکتبر سال ۲۰۲۹ به مشتری خواهد رسید. فضاپیمای مذکور سال ۲۰۳۳ برای انجام ماموریت علمی وارد مدار “گانیمد”خواهد شد.
در مکانیک مداری و مهندسی هوافضا، کمک گرانشی به استفاده از حرکت نسبی و گرانشی سیاره یا دیگر ساختارهای آسمانی برای تغییر مسیر و تغییر سرعت فضاپیما گفته میگردد. به صورت معمول این کار برای صرفه جویی در سوخت، زمان و هزینه انجام میگردد. از کمک گرانشی می توان برای افزایش یا کاهش شتاب و برنامه ریزی برای تغییر مسیر فضاپیما استفاده نمود.
این کمک به وسیله حرکت سیاره و حرکت گرانش آن که سبب کشیده شدن و حرکت فضاپیما می شود، بوجود می آید. این تکنیک برای آغازین بار در یک مانور در سال ۱۹۶۱ پیشنهاد شد و سپس بر روی کاوشگر بین سیاره ای مارینر ۱۰ و همین طور دو پروژه وویجر مورد استفاده قرار گرفت.
ابزاری به نام “Radar for Icy Moons Exploration” یا “RIME” بر روی فضاپیمای جویس تعبیه شده است و وظیفه آن بررسی ساختار زیرین اقمار: گانیمد، اروپا و کالیستو است. سیگنال های این رادار با داشتن یک آنتن ۱۶ متری، می توانند تا عمق ۹ کیلومتری سطح یخ زده اقمار مشتری نفوذ کنند. ⠀
مشتری پنجمین سیاره از خورشید و بزرگ ترین سیاره در منظومه خورشیدی است. این سیاره یک غول گازی با جرم یک هزارم خورشید است، ولی جرمی دو و نیم برابر تمامی دیگر سیاره های منظومه خورشیدی دارد. از نظر دوری از خورشید، مشتری پنجمین سیاره سپس عطارد، زهره، زمین و مریخ است.
مشتری حداقل دارای ۷۹ قمر است که ۱۶ ماه آن قطری بیشتر از ۱۰ کیلومتر دارند. چهار ماه از بزرگترین ماه های مشتری به ترتیب دوری از این سیاره عبارتند از: آیو، اروپا، گانیمد و کالیستو. این چهار ماه را ماه های گالیله ای می نامند. چونکه ستاره شناس ایتالیایی “گالیلئو گالیله” آنها را در سال ۱۶۱۰ به وسیله اولین تلسکوپ پیدا کرد.
اروپا کوچکترین ماه گالیله ای است که قطر آن برابر با ۳ هزار و ۱۳۰ کیلومتر است. اروپا دارای سطحی از یخ صاف و ترک خورده است.
بزرگترین ماه گالیله ای، گانیمد با قطری برابر با ۵۲۶۸ کیلومتر است. گانیمد بزرگتر از سیاره عطارد است. کالیستو با قطری برابر با ۴۸۰۶ کیلومتر اندکی کوچکتر از عطارد است. گمان می رود کالیستو و گانیمد از یخ و اندکی مواد سنگی تولید شده باشند.

⠀