به گزارش نیوزتل پژوهشگران ˮدانشگاه آکسفوردˮ(Oxford University) در مطالعه اخیرشان دریافتند یک داروی مورد استفاده در درمان سرطان پروستات به نام tasquinimod می تواند سبب جلوگیری بیماری پارکینسون در افراد شود.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، Tasquinimod بعنوان یک داروی امیدوارکننده در مبارزه با “تومورهای جامد”(solid tumors) شناخته شده و از آن برای درمان سرطان پروستات استفاده می گردد.
به تازگی پژوهشگران دانشگاه آکسفورد در آزمایش های بالینی خود دریافتند، tasquinimod به خوبی توسط بدن پذیرفته می گردد و حتی می تواند در پیشگیری از بیماری پارکینسون هم موثر باشد.
بیماری پارکینسون برای نخستین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون(James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و ازاین رو نام این بیماری به او تعلق یافت.
این بیماری همان لرزش پارکینسون بر مبنای دو علامت یا بیشتر از چهار علامت اصلی بیماری مشخص می گردد. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل این چهار علامت اصلی را می سازند.
در مراحل اولیه بیماری، ارتعاش اندام ملایم و معمولاً در یک طرف بدن وجود دارد و احتیاجی هم به درمان ندارد اما با پیشرفت بیماری فردی که دست لرزان خویش را در جیب یا پشت خود پنهان می کند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش مدام در دست می گیرد، دیگر قادر به پنهان کردن لرزش های شدید اندام بخصوص به هنگامی که می خواهد تمرکز بیشتری به خود دهد نیست.
تیم تحقیقاتی دانشگاه آکسفورد ابتدا سلول های پوستی را از بیماران مبتلا به پارکینسون نادر ژنتیکی گرفته و آنها را به شکلی از سلول های بنیادی شناخته شده به نام “سلول های بنیادی چندتوان القا شده”(iPS) تبدیل کردند. سپس پژوهشگران سلول های مغزی را در شرایط آزمایشگاهی رشد دادند و پیشرفت بیماری را بررسی کردند.
پژوهشگران متوجه شدند که نکته اصلی امکان دارد به علت خطا در عملکرد یک پروتئین شناخته شده بعنوان “HDAC۴” باشد. هنگامی که این اتفاق می افتد، این پروتئین آغاز به سرکوب بعضی از ژن ها، که در تخریب سلول های مغزی برای تنظیم چرخه طبیعی پروتئین ها نقش دارند، می کنند. این به آن مفهوم است هنگامی که آن پروتئین ها در سلول ها تولید می شود، می توانند به درمان بیماری پارکینسون و بیماری های در رابطه با آن نظیر آلزایمر کمک کنند.
Tasquinimod پروتئین HDAC۴ را می بندد و این به آن معنا است که ژن های کلیدی “خاموش” نیستند و به صورت موثر در پیشگیری از پیشرفت بیماری موثر هستند.
“ریچارد واد-مارتینز”(Richard Wade-Martins)، نویسنده اصلی این پژوهش اظهار داشت: ما فکر می نماییم که حذف این ژن ها در سلول های مغزی می تواند در صدمه و مرگ سلولی که در پارکینسون اتفاق می افتد، نقش مهمی داشته باشد. پیدا کردن راهی برای توسعه داروی جدید می تواند راهی امیدوار کننده برای توسعه درمان های جدید باشد.
این مطالعه تابحال تنها بر روی ۱۰ بیمار مورد آزمایش قرار گرفته است، ازاین رو برای آنکه به یک گزینه درمان مناسب تبدیل گردد پژوهشگران باید آزمایش های بیشتری را انجام دهند.
یافته های این مطالعه در مجله”Cell Stem Cell” منتشر گردید.