نیوزتل: پژوهشگران استرالیایی می گویند، نخستین تصویر انتشار یافته با جزییات بالا از سطح مقطع یک کهکشان مشابه کهکشان راه شیری، نشان میدهد که کهکشان ما به تدریج تکامل یافته و نتیجه ی برخورد و ترکیب مواد بصورت ناگهانی نیست. این یافته در فرضیه های اصلی در مورد نحوه ی تشکیل کهکشان ما تردید به وجود می آورد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، کهکشان ذکر شده که “UGC ۱۰۷۳۸” نامیده می شود دارای دیسک های ضخیم و نازکی مشابه کهکشان راه شیری است و نشان میدهد که برخلاف نظریه های قبلی این کهکشان ها از برخوردهای نادر به وجود نیامده اند بلکه نتیجه ی تغییرات آرام تری هستند. بر طبق این نظریه جدید، کهکشان ما نتیجه ی حادثه ای متفاوت و عجیب نیست بلکه بطور معمولی شکل گرفته است.
این یافته ها توسط گروهی به رهبری نیکولاس اسکات(Nicholas Scott) و جسی ون دی ساند(Jesse van de Sande) از مرکز CAASTRO در استرالیا و دانشگاه سیدنی به دست آمده است.
دکتر اسکات می گوید: مشاهدات ما نشان میدهد که دیسک های ضخیم و نازک کهکشان راه شیری در اثر برخوردی بزرگ به وجود نیامده اند بلکه در ضمن روند معمول تشکیل و تکامل کهکشان ها به وجود آمده اند. بنا بر این ما فکر می نماییم که باتوجه به خاصیت ها و ساختار کهکشان راه شیری می توان آنرا یک کهکشان “معمولی” نامید.
این نتیجه گیری که در مجله ی Astrophysical Journal Letters به چاپ رسیده دو موضوع مهم را نشان میدهد.
دکتر اسکات می گوید: تصور می شد که دیسک های ضخیم و نازک کهکشان راه شیری بعد از یک برخورد و ادغام بزرگ به وجود آمده اند و احیانا در سایر کهکشان ها وجود ندارند. تحقیقات ما نشان میدهد که احیانا این تصور اشتباه است و کهکشان ما بطور طبیعی بدون رخ دادن هیچ رخداد فاجعه باری به وجود آمده است و این بدان معناست که کهکشان راه شیری نیز مانند سایر کهکشان ها یک کهکشان معمولی است.
این مساله همین طور بیان کننده آنست که ما می توانیم از مشاهدات با جزییات مان از کهکشان راه شیری بعنوان ابزاری جهت بررسی بهتر سایر کهکشان های دورتر استفاده نمائیم.
در این تحقیقات مشخص شد که کهکشان “UGC ۱۰۷۳۸” که مشابه راه شیری است دارای دیسکی ضخیم است که از ستارگان باستانی تشکیل شده اند و دیسک های نازک آن از ستاره های جوان تر تشکیل شده است و دارای فلزات بیشتری است.
بااینکه این دیسک ها قبل از این نیز در کهکشان های دیگر رصد شده بودند اما تشخیص نحوه ی توزیع انواع ستاره های مختلف در آنها امکان پذیر نبود. دکتر اسکات، ون دی ساند و همکارانشان این مشکل را با بهره گیری از تلسکوپ وی ال تی در شیلی حل کردند. آنها با بهره گیری از این تلسکوپ کهکشان “UGC ۱۰۷۳۸” را که در فاصله ی ۳۲۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد رصد کردند.
به قول دکتر ون دی ساند: ما با بهره گیری از ابزاری به نام طیف نگار قدرتمند سه بعدی “MUSE” موفق به بررسی نسبت وجود فلزات در دیسک ها شدیم.
با بررسی میزان فلزات موجود در ترکیبات ستاره ها دانشمندان سن ستاره ها را تخمین می زنند.
او اضافه کرد: این ستاره ها حدودا مشابه کهکشان راه شیری بودند. ستاره های قدیمی در دیسک های ضخیم و ستاره های جوان در دیسک های نازک قرار داشتند. ما در حال بررسی کهکشان های دیگری هستیم اما نتایج به دست آمده شواهدی قوی مبتنی بر این هستند که کهکشان ما نیز به شکلی مشابه سایر کهکشان ها شکل گرفته است.
پرفسور کن فریمن(Ken Freeman) یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه ملی استرالیا می گوید: این یافته ها گامی بزرگ در جهت درک نحوه ی تشکیل دیسک های کهکشانی است. ما اطلاعات زیادی در مورد نحوه ی تشکیل کهکشان راه شیری داریم اما همیشه این نگرانی وجود داشت که این کهکشان یک کهکشان معمولی مارپیچی نباشد. اما حالا ما می بینیم که نحوه ی تشکیل دیسک های آن مشابه سایر کهکشان هاست.

منبع: newstel.ir