نیوزتل: یک ˮبذر سایبریˮ که مانند یک گیاه رشد می کند و برای طراحی سازه ها از مواد موجود در محیط استفاده می نماید توسط پژوهشگران تولید شده و می تواند انقلابی در صنعت تولید سازه های حمل و نقل و پزشکی بوجود آورد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از ایندیپندنت، این “بذر” حاوی هزاران داده است که بصورت دیجیتالی روی آن کدگذاری شده اند. این داده ها شامل اطلاعات ضروری، خاصیت ها و سایر پارامترها مانند وزن، قد، رنگ و چگالی است. بذرهای ساده می توانند حاوی ۵۰ خط داده باشند که روی هر سطر شش داده ثبت شده است.
سپس این بذرها تلاش می کنند تا به طرحی خاص تبدیل شوند که توسط پژوهشگران دانشگاه کوئینز در بلفاست(Belfast)، لاگبورو(Loughborough) و یورک(York) طراحی شده است.
این بذرها در یک برنامه کَد(CAD) به شکل یک سلول رشد خودرا شروع می کنند تا زمانی که به بالاترین حد پارامتری که برای آنها طراحی شده است برسند.
برای مثال، یک مربع ۱۰ سانتی متری می تواند تا رسیدن به طول مشخصی رشد کند تا زمانی که الگوریتم آن جهت رشد را تغییر دهد.
هم اکنون نتایج به دست آمده تصادفی هستند اما در نهایت نظم خواهند گرفت تا برای انسان ها کارآمدتر باشند.
پروفسور مارک پرایس(Mark Price) می گوید: بذر سایبری درون یک مدل کامپیوتری مانند ساقه یک گیاه در طبیعت رشد می کند و بلند و بلندتر می شود.
این بذر برای ایجاد ساختاره های پیچیده تقسیم می شود اما این ساختارها تنها در شرایطی خاص قابل مشاهده خواهند بود.
این “بذر” رشد می کند و در نهایت جوانه می زند و در این زمان رفتارش را تغییر می دهد و به رشد سنسورهای مصنوعی می پردازد.
برای مثال دانه ی یک دوچرخه در بلفاست می تواند با بهره گیری از فلز این وسیله را بوجود آورد. دانه ای مشابه در بمبئی می تواند برای ساخت آن از چوب بامبو استفاده نماید. در نهایت می توان آنها را به شبکه ابری متصل کرد تا محصولات بر طبق تقاضا تولید شوند.
این فناوری را می توان در طراحی تعداد زیادی از وسایل نقلیه و هواپیماها مورد استفاده قرار داد.

هم اکنون پژوهشگران در تلاشند تا با کمک این فناوری طراحی های ساده ای برای ساختارهایی مانند داربست ها، سازه های مهندسی ساده که از دوچرخه و هواپیماها ساده ترند ایجاد کنند.
این امکان وجود دارد که این بذر قبل از رشد در مورد محیطی که در آن قرار دارد اطلاعاتی داشته باشد و محدودیت ها را بداند.
پژوهشگران تا حالا طراحی برای سازه های پیچیده تر مانند دنده انجام نداده اند اما پروفسور پرایس به ایندیپندنت گفته است که اطمینان دارد از این برنامه می توان برای طراحی چارچوب یک هواپیما طی دو دهه آینده بهره برد.
هم اکنون این “بذرها” در یک پروسه تکاملی مصنوعی ساخته می شوند که در آن صدها طرح ایجاد می شود و طرح های مفید ازطریق یک برنامه کامپیوتری گزینش می شوند.
یک کامپیوتر معمولی می تواند این کار را در عرض چند ساعت انجام دهد و یک کامپیوتر با عملکرد بالا می تواند در چندین ثانیه این کار را به انجام برساند. زمانی که طراحی های پیچیده تری مورد نیاز باشد پژوهشگران باید محدودیت های محیط همچون دما، مغناطیس و وزش باد را شبیه سازی کنند. این کار می تواند هزینه بر باشد.
پروفسور پرایس می گوید: یکی از فواید این بذرها این است که می توان با کمک آنها به طرح هایی جدید که هیچگاه به ذهن انسان نمی رسد دست یابیم.

منبع: newstel.ir