نیوزتل: بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی نشان میدهد که اندازه سیاه چاله های کلان جرم، با پرتوهای نور انتشار یافته توسط آنها، ارتباط دارد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، پژوهشگران “دانشگاه ایلینوی در اربانا- شمپین” (U of I) در بررسی جدیدی دریافته اند که سیاه چاله ها هنگام مصرف گاز و ستاره های اطراف خود، پرتوهایی از نور را منتشر می کنند و این تغییر روشنایی، با اندازه آنها ارتباط مستقیم دارد.
“سیاه چاله های کلان جرم” (SMBHs) که جرم آنها میلیونها تا میلیاردها برابر جرم خورشید است، بطور معمول در مرکز کهکشان ها قرار دارند؛ همچون یکی از آنها موسوم به “کمان ای*” (*Sagittarius A) که در مرکز کهکشان راه شیری قرار گرفته است.
سیاه چاله های کلان جرم در حالت خاموش، نور زیادی را منتشر نمی کنند اما هنگامی که فعال می باشند، به مصرف همه مواد شناخته شده می پردازند و تشعشعات انتشار یافته توسط آنها، کهکشان های محل زندگی آنها را روشن می کنند.
“کالین برک” (Colin Burke)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: پژوهش های بسیاری وجود دارند که رابطه احتمالی میان پرتوهای نور و جرم سیاه چاله های کلان جرم را بررسی نموده اند اما یافته های آنها بی نتیجه و گاهی بحث برانگیز بوده اند.
یک سیاه چاله کلان جرم، ماده زیادی را می بلعد. هنگامی که این ماده به سبب گرانش سیاه چاله، حرکت کردن را با سرعت زیادی شروع می کند، انرژی شدیدی از آن ساطع می شود که می تواند ماده اطراف را به سمت بیرون هل بدهد. بدین ترتیب، باد کهکشانی ایجاد می شود.
پژوهشگران، خاصیت های خیلی از جمله مقیاس زمانی را مورد بررسی قرار دادند تا بتوانند تغییر الگو را ببینند و ارتباط آنرا با سیاه چاله های کلان جرم مورد بررسی قرار دهند..
آنها نتایج یکی شدن کوتوله های سفید را نیز بررسی کردند و دریافتند به رغم این واقعیت که کوتوله های سفید بطور قابل توجهی کوچکتر از سیاهچاله ها هستند، همبستگی میان مقیاس زمان و جرم وجود دارد.
سیاه چاله های کلان جرم کوچکتر، مقیاس زمانی کوتاه تری دارند؛ در صورتیکه سیاه چاله های کلان جرم بزرگتر، مقیاس زمانی بلندتری دارند.
“یو شن” (Yue Shen)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: این نتایج نشان می دهند که فرآیندهای عامل انتشار پرتو نور، جهانی هستند؛ چه جسم مرکزی، یک سیاه چاله فوق العاده بزرگ باشد و چه یک کوتوله سفید بسیار سبک تر.
“یان فی جیانگ” (Yan-Fei Jiang)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: اثبات رابطه میان انتشار پرتو نور و خاصیت های بنیادی، به ما کمک می نماید تا درک بهتری از این فرآیندها داشته باشیم.
انتشار پرتو نور نه فقط اندازه سیاه چاله های کلان جرم و کوتوله های سفید را تعیین می کنند، بلکه پژوهشگران را در کشف “سیاه چاله های میان جرم” (IMBHs) که جرم آنها بین ۱۰۰ تا ۱۰۰ هزار برابر جرم خورشید است، یاری می دهند.
برک افزود: حالا که ارتباطی میان الگوی انتشار نور و جرم سیاه چاله وجود دارد، ما می توانیم از آن برای پیش بینی سیگنال انتشار پرتو نور استفاده نمائیم که از سیاه چاله های میان جرم منتشر می شود.
این پژوهش، در مجله “Science” به چاپ رسید.