بنظر می رسد خورشید، پروژه های جاری در سیاره سرخ را به تعویق می اندازد و همه ی مریخ نوردهای موجود روی این سیاره درحال ورود به ˮحالت ایمنˮ هستند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، اکنون تنها دو آژانس فضایی در جهان موفق به فرود و استقرار موفق مریخ نوردهای رباتیک در مریخ شده اند که اولی یعنی “ناسا” سابقه ای طولانی در این امر دارد و دومی یعنی آژانس فضایی چین(CNSA) بتازگی به این سیاره قدم گذاشته است. آنها حالا چاره ای ندارند جز این که مریخ نوردهای خودرا در “حالت ایمن” قرار داده و تحقیقات را تا مدتی تعطیل کنند.
دلیل این کار این است که خورشید در رویدادی به نام “مقارنه خورشیدی مریخ”(Mars solar conjunction) درحال قرارگیری میان زمین و مریخ است که این اتفاق، مانع از برقراری همه ارتباطات مستقیم می شود. این وضعیت تا آن زمان که زمین و مریخ بار دیگر به یکدیگر دید داشته باشند و موقعیت مناسب خودرا بدست آورند، ادامه خواهد داشت.
در صورتیکه این رویداد از ۲ تا ۱۶ اکتبر ادامه خواهد داشت، نگرانی هایی در مورد حفظ ارتباط با کاوشگرها یا حتی ماموریت های انسانی به سیاره سرخ، سیارات دیگر و فراتر از منظومه شمسی به وجود آورده است.
اگر مهندسان ناسا اهتمام کنند از میان تشعشعات یونیزه کننده خورشید به مریخ نوردهای خود سیگنال بدهند، ارتباطات ممکنست مختل یا حتی خراب شود. بدیهی است مریخ نوردهایی مانند “استقامت” برای انجام اقدامات به دستورات بسیار دقیقی احتیاج دارند و هرگونه سیگنال اختلالی یا خراب می تواند بطور بالقوه سبب خرابی و اقدامات خطرناک شود.
در نتیجه، ناسا از ارسال هر سیگنالی به مریخ نوردهای خود از تاریخ ۲ تا ۱۶ اکتبر خودداری خواهدنمود. آژانس فضایی چین نیز اعلام نموده است که کاوشگر فضایی “تیان ون-۱”(Tianwen-1) و کاوشگر “ژورونگ”(Zhurong) هم تا آن زمان که “مقارنه خورشیدی مریخ” به انتها نرسد، وارد “حالت ایمن” خواهند شد و تمام کارهای علمی خودرا متوقف خواهند کرد.
اما فقط به این علت که ناسا و آژانس فضایی چین برای چند هفته به مریخ نوردهای خود دسترسی نخواهند داشت، به این معنا نیست که این کاوشگرهای رباتیک هیچ کاری برای انجام در طول این مدت ندارند. “روی گلادن” از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا که در آنجا بعنوان مدیر شبکه رله مریخ کار می کند، اظهار داشت: بااینکه ماموریت های ما در مریخ طی چند هفته آتی فعال نخواهد بود، اما آنها همچنان وضعیت سلامتی خودرا به ما گزارش می دهند و به هر ماموریت تا آن زمان که باردیگر ارتباطمان برقرار شود، برخی تکالیف داده شده است.
بعنوان مثال، مریخ نوردهای “کنجکاوی” و “استقامت” ضبط و ثبت آب و هوای مریخ را متوقف نمی کنند، اما چندین ابزار آنها خاموش می شود. فرودگر “اینسایت”(InSight) نیز به ثبت مریخ لرزه ها ادامه می دهد و مدارگردهای مریخی ناسا در وقت مناسب این اطلاعات را به زمین منتقل می کنند.
به عبارت دیگر، این رویداد حاصل از فوران یک شعله یا طوفان خورشیدی نیست که ارتباطات را در سطح زمین و همه سخت افزارها در مریخ را خراب کند. به بیان ساده، خورشید بر سرِ راه و بین زمین و مریخ قرار گرفته، به این معنا که ما نمی توانیم طی چند هفته آتی به خوبی با مریخ ارتباط برقرار نماییم. اگر ناسا یا آژانس فضایی چین در طول این مدت اهتمام کنند با ماشین آلات فضایی خود در مریخ ارتباط برقرار کنند، می توانند به عمر آنها اختتام دهند.
“مقارنه خورشیدی مریخ” هر دو سال یک دفعه اتفاق می افتد، به این معنا که هر ماموریت چهار ساله (حداکثر زمانی که انسان می تواند در معرض تابش کیهانی قرار گیرد) حداقل شامل یک دوره دو هفته ای خواهد بود که تماس با زمین ممکن نیست.
البته می توان با ماهواره رله که بین زمین و مریخ قرار دارد، این رویداد را دور زد، اما سناریوی واقعاً ترسناک این است که ممکنست یک روز ما در دنیایی فراتر از منظومه شمسی مستقر شویم. اگر آن سیاره که در منظومه دیگری قرار دارد، در پشت ستاره میزبان خود قرار بگیرد، برای ارتباط مجدد باید منتظر بمانیم تا از آن موقعیت بیرون بیاید.
این در حالیست که این مشکل باتوجه به فناوری های موجود، در مقایسه با فاصله های بسیار زیادی که میان ستارگان است، چیزی نیست. نزدیکترین ستاره به ما “آلفا قنطورس” است که ۴.۵ سال نوری با ما فاصله دارد. این بدان معناست که ارسال هرگونه سیگنالی به آن در یک ماموریت میان ستاره ای تا آن زمان که حداقل ۹ سال نگذشته باشد، پاسخی نخواهد یافت.
خوشبختانه فعلا ارسال و دریافت سیگنال از مریخ تنها چند دقیقه طول می کشد، اما ارسال سیگنال در فضای عمیق می تواند چالش هایی جدی برای آینده سفرهای فضایی بوجود آورد.