به گزارش نیوزتل، ربات های کوچک شناگری که از جلبک ساخته شده اند، با موفقیت ذات الریه مرگبار را در تمام موش های مورد آزمایش درمان کردند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از لوکال تودی، مهندسان نانو در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو ربات های میکروسکوپی کوچکی به نام میکروربات ساخته اند که می توانند در ریه ها شنا کنند، دارو را تحویل دهند و برای پاکسازی عوامل بیماری زای مرگبار ذات الریه باکتریایی مورد استفاده قرار گیرند.
میکروربات ها در موش ها به صورت ایمن باکتری های ایجاد کننده ذات الریه را از بین بردند و سبب زنده ماندن همه ی موش های مورد آزمایش شدند. در مقابل، موش های درمان نشده همگی در عرض سه روز بعد از عفونت مردند.
میکروربات ها از سلول های جلبک ساخته شده بودند و سطح آنها با نانوذراتی مملو از آنتی بیوتیک پوشانده شده بود. جلبک ها حرکاتی انجام می دهند که به میکروربات ها اجازه می دهد در محیط اطراف شنا کنند و آنتی بیوتیک ها را مستقیماً به باکتری های مستقر در ریه ها برسانند. نانوذرات حاوی آنتی بیوتیک از گوی های پلیمری زیست تخریب پذیر کوچکی ساخته شده اند که با غشای سلولی نوتروفیل ها، که نوعی گلبول سفید خون هستند، پوشیده می شوند. نکته مهم در مورد این غشای سلولی اینست که مولکول های التهابی ساخته شده توسط باکتری ها و سیستم ایمنی بدن را جذب و خنثی می کند. این مورد به میکروربات ها توانایی کاهش التهابات مضر را می دهد و به نوبه خود، اثربخشی آنها در مبارزه با عفونت ریه را بهبود می بخشد.
این پژوهش یک تلاش مشترک بین لابراتوار های استادان مهندسی نانو جوزف وانگ(Joseph Wang) و لیانگ فانگ ژانگ(Liangfang Zhang) است که هر دو در دانشکده مهندسی کالیفرنیا سن دیگو مشغول به کار هستند. وانگ پیشرو در زمینه تحقیقات میکرو و نانورباتیک و ژانگ پیشرو در توسعه نانوذرات شبیه ساز سلولی برای درمان عفونت ها و بیماری ها است. آنها همراه با یکدیگر به توسعه ربات های کوچک دارورسان پرداختند که می توانند به سادگی در بدن حیوانات زنده برای درمان عفونت های باکتریایی در معده و خون مورد استفاده قرار بگیرند. درمان عفونت های باکتریایی ریه آخرین مورد از فعالیتهای آنها است.
ژانگ می گوید: هدف ما رساندن دارو به قسمت های چالش برانگیزتر بدن مانند ریه ها است. ما می خواهیم این کار را به روشی ایمن، آسان، زیست سازگار و با اثر طولانی مدت انجام دهیم. و این همان کاری است که در این تحقیقات جدید نشان داده ایم.
این تیم از میکروربات ها برای درمان موش های مبتلا به نوع حاد و کشنده ذات الریه که از باکتری سودوموناس آئروژینوزا(Pseudomonas aeruginosa) نشات می گیرد، استفاده کردند. محققان این میکروربات ها را از راه لوله ای که در نای موش ها قرار داده شده بود، به ریه های این حیوانات منتقل کردند. عفونت بعد از یک هفته به صورت کامل از بین رفت. تمام موش های تحت درمان بعد از گذشت ۳۰ روز زنده ماندند، در حالیکه موش های درمان نشده طی سه روز جان خویش را از دست دادند.
درمان با میکروربات موثرتر از تزریق وریدی آنتی بیوتیک بود. چونکه تزریق مستقیم آنتی بیوتیک به خون نیازمند دوز ۳۰۰۰ برابری نسبت به دوز مورد نیاز در میکروربات ها برای ایجاد اثربخشی یکسان بود.
رویکرد این تیم بسیار موثر بوده است چونکه دارو به جای پخش شدن در تمام بدن، تنها ناحیه مورد نظر را هدف قرار می دهد.
با تزریق وریدی، گاهی اوقات تنها مقادیر بسیار کمی از آنتی بیوتیک وارد ریه ها می شود. بنابراین است که خیلی از درمان های آنتی بیوتیکی فعلی برای ذات الریه آن طور که باید، عمل نمی کند.
اگر فکر ورود سلول های جلبک به ریه، حس بدی به شما می دهد باید اظهار داشت که طبق آنچه ممحققان می گویند، این روش بی خطر است. بعد از سپری شدن دوره درمان، سلول های ایمنی بدن به صورت موثر جلبک ها را همراه با نانوذرات باقی مانده از بین می برند.
این تحقیقات هنوز در مرحله اثبات مفهوم است. آنها قصد دارند تحقیقات اساسی بیشتری را برای درک دقیق نحوه تعامل میکروربات ها با سیستم ایمنی انجام دهند. گام بعدی آزمایش آن در حیوانات بزرگ تر و در نهایت انسان است.
نتایج این مطالعه در تاریخ ۲۲ سپتامبر در مجله “Nature Materials” انتشار یافته است.

منبع: newstel.ir