به گزارش نیوزتل، دانشمندان به ادعای مردی که می گوید یک شهاب سنگ به اندازه یک توپ بسکتبال در خانه اش سقوط کرده است، شک دارند و می گویند شهاب سنگ مورد بحث احتمالا کیلومترها دورتر از خانه این مرد سقوط کرده یا در حالیکه در آسمان بوده به صورت کامل سوخته است.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، یک خانه که در شهر نوادا در ایالت کالیفرنیا آمریکا قرار دارد، زمانی معروف شد که صاحب آن ادعا کرد که یک شهاب سنگ شعله ور به اندازه یک توپ بسکتبال به آن برخورد کرده است.
گفته شد که این خانه بر اثر این اتفاق واقعاً منفجر شده و کاملاً ویران شده است. این ادعا واقعی به نظر می رسید، چونکه برخی از مردم منطقه سقوط این شهاب سنگ را از آسمان ثبت کرده بودند و صاحب این خانه به نام داستین پروسیتا از این تصادف به ظاهر عجیب کاملا شوکه شده بود.
تصاویر و فیلم هایی از یک نور زرد روشن که در آسمان این منطقه می درخشید، در اینترنت پر شد. همسایه های پروسیتا به آتش نشانانی که برای مهار آتش حضور داشتند، گفتند که صدایی کر کننده مانند رعد و برق شنیده اند و تقریبا در همان زمان خانه پروسیتا آتش گرفته است.
پروسیتا چند ساعت بعد از آنکه خانه اش در آتش سوخت در مصاحبه ای با خبرنگاران محلی اظهار داشت: آنها گفتند احتمال این اتفاق یک در چهار تریلیون است.
حالا دانشمندان در مورد آنچه در آن شب اتفاق افتاده کمی تردید دارند.
دانشمندانی که شهاب سنگ ها را مطالعه و ردیابی می کنند، اعتبار ادعای شهاب سنگ هایی که سبب انفجار در خانه ها می شوند را زیر سوال می برند.
پیتر جنیسکنز، ستاره شناس موسسه SETI در کالیفرنیا می گوید تا وقتی که یک شهاب سنگ به سطح زمین برسد، حدودا چیزی از آن باقی نمی ماند. او اشاره می کند که به احتمال زیاد این یک قطعه سنگ سرکش از بارش شهابی ثوری جنوبی بوده است که به علت روشن کردن بزرگ ترین بخش های آسمان شب با گلوله های آتشین خود در ماه اکتبر معروف است.
بارش شهابی ثوری بارش شهابی سالیانه ای است که بر اثر برخورد ذرات برجای مانده از “دنباله دار انکه”(Encke’s Comet) با جو زمین پدید می آید. از آن جا که نقطه نورباران این بارش شهابی در صورت فلکی ثور قرار دارد، اخترشناسان سال ها پیش آنرا بارش شهابی ثوری نامیدند که این نام تا به امروز باقی است.
یکی از بخش های کار جنیسکنز یافتن شهاب سنگ ها است. او برای انجام این کار از رادار هواشناسی داپلر برای ردیابی آنها در هنگام فرود به زمین استفاده می نماید.
شهاب سنگ ها با سرعت ۲۰ تا ۳۳ کیلومتر در ثانیه به جو زمین وارد می شوند. این سقوط سریع اغلب سبب می شود که این سنگ ها ذوب و از هم جدا شوند.
جنیسکنز می گوید گاهی اوقات یک تکه بزرگتر می تواند به سطح زمین برسد یا در اقیانوس فرود آید و گاهی هم به ماه برخورد می کند.
وی می افزاید: در این مورد احتمالا اینطور نبوده است، چون که به داده هایی که از رادار داپلر جمع آوری می کند، اطمینان دارد.
رادار هواشناسی اغلب شهاب سنگ هایی را که به زمین برخورد می کند، ردیابی می کند و آنرا با تگرگ اشتباه می گیرد.
وقتی در مورد این حادثه و احتمال وقوع آن سؤال شد، جنیسکنز اظهار داشت: این مورد مشاهده نشد. ازاین رو ما فکر نمی نماییم که مواد کافی برای ثبت توسط رادار و دریافت سیگنال باقی مانده باشد.
ایشان در ادامه افزود که بر مبنای محاسبات گروه پژوهشی، گلوله آتشین به اندازه توپ بسکتبال که شاهدان عینی در آسمان مشاهده نمودند، در فاصله ۳۷ کیلومتری دورتر از خانه پروسیتا فرود آمده است.
جنیسکنز می گوید، شهاب سنگ ها این توهم را ایجاد می کنند که نزدیک هستند، در حالیکه واقعاً از شاهدان دور هستند.
در این مورد، گزارش هایی از ۱۲۰ شاهد عینی از شمال در فاصله حدود ۸۰۰ کیلومتری به دست آمده است و آنها یک شهاب سنگی را در منطقه خود دیده اند.
جنیسکنز اضافه کرد: در تحلیل نهایی، سقوط زباله های فضایی سبب آتشسوزی زمینی نمی گردد. بله، آنها را گلوله های آتشین می نامند، چونکه آسمان را روشن می کنند، اما هیچگاه شعله های آتش از خود ساطع نمی کنند.
جنیسکنز در واقع تصور نمی کند که یک شهاب سنگ بتواند یک خانه را به آتش بکشد، چونکه به اندازه کافی داغ نیست و زمان زیادی برای خنک شدن در پایین اتمسفر دارد و وقتی شهاب سنگ ها در نهایت به زمین برخورد می کنند، سرد فرود می آیند.

منبع: نیوزتل