نیوزتل: نیوزتل: یک مطالعه پیشگامانه در مورد آلودگی هوا نشان داده است که حدودا هیچ مکان امنی روی زمین پیدا نمی گردد، چونکه تنها ۰٫۰۰۱ درصد از جمعیت جهان از نظر سازمان بهداشت جهانی در سطوح ایمن آلودگی هوا قرار دارند.

به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، بر اساس یک مطالعه پیشگامانه انتشار یافته در مجله Lancet Planetary Health، تنها یک هزارم درصد درصد از جمعیت جهان در معرض سطوح ایمن ریزذرات محیط روزانه (PM۲.۵) سفارش شده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سطح جهان قرار دارند.

فقدان ایستگاه های پایش آلودگی هوا منجر به عدم وجود اطلاعات کافی در مورد قرار گرفتن در معرض PM۲.۵ محلی، ملی، منطقه ای و جهانی شده است، اما حالا این مطالعه جدید یک نقشه جهانی تهیه کرده است که نخستین نقشه و مطالعه تحلیلی در جهان است که نشان میدهد چگونه توزیع جهانی PM۲.۵ در چند دهه گذشته تغییر کرده است.

این مطالعه بطور قابل توجهی درک کاملی از وضعیت آلودگی هوای فضای باز امروز و چگونگی تأثیر آن بر سلامت مردم ارائه می دهد و بهتر از آن، داده های آن می تواند به اطلاع رسانی به سیاست گذاران، نمایندگان بخش بهداشت عمومی و پژوهشگران کمک نماید تا اثرات کوتاه مدت و بلندمدت آلودگی هوا بر سلامتی را با دقت بیشتری تعیین کنند و برنامه های اقدام و عمل منجر به کاهش آلودگی هوا ایجاد کنند.

بدترین نقاط آلودگی هوا در جهان

پروفسور یومینگ گو Yuming Guo) سرپرست این مطالعه در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد: در این مطالعه از یک رویکرد یادگیری ماشینی نوآورانه برای ادغام چندین مجموعه از اطلاعات هواشناسی و زمین شناسی برای تخمین غلظت روزانه PM۲.۵ در سطح جهانی در وضوح فضایی بالا حدودا ۱۰ کیلومتر در ۱۰ کیلومتر استفاده کردیم.

این گروه پژوهشی در دانشکده بهداشت عمومی و پزشکی پیشگیرانه دانشگاه موناش در استرالیا با بهره گیری از این رویکرد، سلول های شبکه جهانی را از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ توسعه دادند. آنها روی مناطق بالاتر از ۱۵ میکروگرم در متر مکعب تمرکز داشتند که توسط سازمان بهداشت جهانی، یک حد نصاب ایمن در نظر گرفته می شود.

بر اساس دستورالعمل انتشار یافته سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۲۱، تنها ۰.۱۸ درصد از مساحت زمین در سال ۲۰۱۹ سالانه در معرض کمتر از این حد قرار داشته اند.

پژوهشگران دریافتند که در دو دهه منتهی به سال ۲۰۱۹، سطوح روزانه در اروپا و آمریکای شمالی کم شده است. با این وجود، این سطوح برای جنوب آسیا، استرالیا، نیوزیلند، آمریکای مرکزی و دریای کارائیب بالا رفته است و این مناطق در مجموع بیش از ۷۰ درصد روزهای بالاتر از حد ایمن را ثبت کرده اند.

علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که بیش از ۹۰ درصد از روزها در جنوب و شرق آسیا دارای غلظت روزانه PM۲.۵ بالاتر از ۱۵ میکروگرم بر متر مکعب هستند.

از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹، میانگین سالانه سطح PM۲.۵ در سراسر جهان ۳۲.۸ میکروگرم بر متر مکعب بوده است. بالاترین غلظت PM۲.۵ در مناطق آسیای شرقی (۵۰ میکروگرم بر متر مکعب) و جنوب آسیا (۳۷.۲ میکروگرم بر متر مکعب) و بدنبال آن شمال آفریقا (۳۰.۱ میکروگرم بر متر مکعب) بوده است.

همچنین استرالیا و نیوزیلند (۸.۵ میکروگرم در متر مکعب)، سایر مناطق در اقیانوسیه (۱۲.۶ میکروگرم در متر مکعب)، و آمریکای جنوبی (۱۵.۶ میکروگرم در متر مکعب) کمترین غلظت سالانه PM۲.۵ را داشتند.

به گفته پروفسور گو، غلظت ناایمن PM۲.۵ همین طور الگوهای فصلی متفاوتی را نشان میدهد. به عنوان مثال، آلودگی هوای بالای PM۲.۵ در ماه های اوت و سپتامبر (مرداد و شهریور) در آمریکای جنوبی و از ژوئن تا سپتامبر (خرداد تا شهریور) در جنوب صحرای آفریقا ثبت کردند.

نتایج این مطالعه در تاریخ ۶ مارس در مجله Lancet Planetary Health انتشار یافته است.